เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1945

เงียบกริบ เสียงดังทั้งหมด ดูเหมือนจะเงียบลงอย่างสมบูรณ์ในขณะนี้

ตามด้วยคำพูดของเจี่ยหมิงจบลง ผู้คนนับไม่ถ้วนตกตะลึง

สภาวะแบบนี้กินเวลาหลายอึดใจ ต่อจากนั้น มีเสียงอุทานดังขึ้นมา

“ลู่ฝาน! คือลู่ฝานอันดับหนึ่งในแผ่นพับเหรอ?”

“เขามาจริงๆเหรอ ฉันได้ยินมาว่าลู่ฝานเป็นฝึกทั้งบู๊และชี่ในตำนาน!”

“หา ผู้แข็งแกร่งลึกลับที่ถูกซ่อนตัวไว้จนถึงตอนนี้ ทรงพลังเกินไปแล้ว!”

“เขาเพิ่งจะใช้วิชาจริงๆ ฝึกทั้งบู๊และชี่! ตำนานเป็นความจริง!”

…….

มีเสียงอุทานมากมาย และวิพากษ์วิจารณ์กันไม่รู้จบ

คำพูดของเจี่ยหมิงราวกับเหมือนกับการเทน้ำเดือดใส่บนตัวทุกคน ทำให้ฝูงชนเดือดพลุ่งพล่าน

เจี่ยหมิงฉีกยิ้มกว้างขึ้น และโบกมือเบาๆให้ฝูงชนด้านล่าง ดูภูมิใจมาก

บนท้องฟ้า สามอริยบุคคล สายตาลุกเป็นไฟ

เทพเงินแปดทิศพูดว่า “ลู่ฝานเหรอ? หมอนั่นที่ทำให้อริยบุคคลผู้เป็นอมตะกับผู้ฝึกชั่วร้ายในโลก ตามหาเขาทั่วโลก? เขากล้าที่จะมาจริงๆด้วย!”

อริยบุคคลแห่งจักรวาลพูดว่า “ถ้าหมอนี่เป็นฝึกทั้งบู๊และชี่จริงๆ เก็บเขาไว้ไม่ได้เด็ดขาด”

เทพบู๊หุ้นตุ้นพูดว่า “แน่นอนอยู่แล้ว เพียงแต่ว่าก่อนที่จะฆ่าเขา ความลับฝึกทั้งบู๊และชี่ของเขา พวกเราต้องได้มาก่อน”

เทพเงินแปดทิศพูดว่า “นี่มันแน่นอนอยู่แล้ว!”

อีกด้านหนึ่ง คุณชายเฟิงเทียนปรบมือและหัวเราะขึ้นมา

“ลู่ฝาน! ลู่ฝานปรากฏตัวแล้ว!”

“อะไรเรียกว่าพยายามหาแทบตายไม่เจอ พอเลิกหาเลิกสนใจกลับได้มาง่ายๆ น่าสนุกมาก พวกคุณรู้ว่าควรจะทำยังไงใช่มั้ย!”

ด้านหลัง ผู้อาวุโสผู้ฝึกชั่วร้ายทุกคนก็พูดพร้อมกัน: “รับทราบ!”

จู่ๆคุณชายเฟิงเทียนก็นึกถึงอะไรขึ้นมาได้ และยกมือขึ้นมาพูดว่า “เดี๋ยวก่อน อย่าเพิ่งรีบจับเขา ฉันยังอยากดูว่าการประลองรอบต่อไปของเขา พวกคุณจับตาดูเขาไว้ให้ดีก่อนก็พอ ใครกล้าปล่อยให้เขาหนีไป ฉันจะเอาคนนั้นป้อนให้สัตว์อสูรอากาศธาตุ!”

ผู้อาวุโสทุกคนก็ตอบรับ พวกเขามองไปทางเจี่ยหมิงจากระยะไกล ราวกับกำลังดูคนตาย

แต่เจี่ยหมิงกลับได้ใจ ดูภูมิใจมาก ที่พูดคำว่าลู่ฝานออกมา

ดูเหมือนว่า นี่คือชื่อของเขาจริงๆ

ท่ามกลางฝูงชน ผู้อาวุโสซู่มั่นส่ายหัวพูดว่า “เด็กน่าสงสาร”

อาจารย์หวูเฉินก็ส่ายหัวพูดเหมือนกันว่า “เด็กโง่บรรลัย”

ศิษย์พี่หานเฟิงหัวเราะท้องแข็ง เขาหัวเราะจนน้ำตาไหล ดูเหมือนกับว่าวินาทีต่อไปจะลาลับไปจากโลกนี้

“โอ๊ย ขำจะตายแล้ว คนแบบไหนก็มีจริงๆ!”

ศิษย์พี่ใหญ่ ศิษย์พี่ฉู่เทียน ศิษย์พี่ฉู่สิงก็หัวเราะอย่างมีความสุขเช่นกัน

พวกเขามองไปที่เจี่ยหมิงบนเกาะ ในดวงตา ก็เกิดความเวทนา

ปลอมตัวเป็นใครไม่เป็น ปลอมตัวเป็นลู่ฝาน!

นี่มันรนหาที่ตายจริงๆ!

ลู่ฝานก็ไม่รู้จะพูดอะไรดี เขาเองก็ไม่กล้าใช้ชื่อจริง ไม่นึกเลยว่ามีคนกล้าแอบอ้างเป็นเขา

คนคนนี้กล้าหาญมากแค่ไหนกันแน่ ไม่กลัวตายมากขนาดไหน

ลู่ฝานอยากจะขึ้นไปเตือนเขาจริงๆ เพื่อน นายกำลังรนหาที่ตายอยู่นะ!

แต่เขาก็ทำอะไรไม่ได้ ทำได้แค่มองไปที่เจี่ยหมิงด้วยสายตาแปลกๆ