เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1962

อาวุธวิเศษอยู่ในมือ ลมปราณของจั่วหยุนตงเริ่มเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วอีกครั้ง

เดิมทีเขาอยู่ที่แดนปราณฟ้าชั้นสุดยอดแล้ว แต่ในขณะนี้ลมปราณบรรลุถึงระดับของเซียนบู๊

บนกระบี่เหยียนหลัวแสงเลือดที่เหมือนจริง เชื่อมต่อกับแขนของจั่วหยุนตง

เมื่อมองไปแวบหนึ่ง ดูเหมือนว่ากระบี่นี้จะงอกออกมาจากแขนของจั่วหยุนตง

การหายใจกลายเป็นหนักหน่วง และดวงตาทั้งสองของจั่วหยุนตงเป็นสีแดงเลือดเล็กน้อย

“อาวุธมาร!”

ท่ามกลางฝูงชน หลายคนจำมันได้อย่างรวดเร็ว

อาวุธมารที่มีเต๋าแห่งเลือดแข็งแรงเช่นนี้ ไม่สามารถซ่อนตัวจากสายตาของทุกคนได้

สักพักหนึ่งผู้คนมากมายขมวดคิ้ว

“จั่วหยุนตง คือผู้ฝึกชั่วร้าย!”

“ผู้ฝึกชั่วร้ายกล้าหาญ กล้าที่เข้าร่วมการแข่งนานาประเทศที่สง่าผ่าเผยเช่นนี้!”

“ทำไมยังไม่มีใครขึ้นไปจับเขา!”

ฝูงชนยังคงตะโกน และในขณะนี้ ลำแสงสีขาวน้ำนมปรากฏขึ้นจากร่างของจั่วหยุนตงอีกครั้ง

ค่ายกลปรากฏขึ้นที่ใต้เท้า ราวกับดอกบัวโลหิตที่บานสะพรั่ง

และภายในดอกบัวโลหิต ยังมีแสงสีขาวบริสุทธิ์ที่หาที่เปรียบมิได้

จั่วหยุนตงพูดเสียงดังว่า “ที่ใดมีความสกปรก ที่นั่นมีความบริสุทธิ์ ดอกบัวที่จับตัวเป็นลิ่มเลือด จะเบ่งบานด้วยความมีชีวิตชีวา”

ทันใดนั้น ครึ่งหนึ่งร่างกายของจั่วหยุนตงกลายเป็นแสงสีขาว

ด้านหนึ่งเป็นสีแดง อีกด้านเป็นสีขาว จั่วหยุนตงดูเหมือนชูร่าสองหน้าตนหนึ่ง

ยกกระบี่ในมือขึ้น จั่วหยุนตงพูดเสียงดังว่า“ทะเลบัวแดง!”

เมื่อกระบี่ออก ทันใดนั้นดอกบัวสีเลือดก็ปรากฏขึ้นรอบตัวลู่ฝาน

แม้แต่ใต้ฝ่าเท้าของเขา ก็เป็นดอกบัวสีแดงที่น่าหลงใหลทั้งหมด

บนสะพานสายรุ้ง ประมุขประเทศชูร่าลุกขึ้นอธิบายเสียงดังกับประมุขประเทศทุกคนว่า “นี่เป็นทักษะสูงสุดของประเทศชูร่าของเรา เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย ไม่ดีไม่ร้าย แต่ฉันรับรองกับทุกท่านได้ว่า นี่ไม่ใช่ทักษะวิชาบู๊ผู้ฝึกชั่วร้ายเด็ดขาด มันเป็นเพียงอาวุธมารดัดแปลงที่อาวุธทิพย์ทิ้งไว้ในตอนนั้น และทักษะวิชาบู๊ร่วมกับอาวุธมาร”

ประมุขประเทศชูร่าตั้งใจพูดเสียงดังมาก เพื่อให้ฝูงชนด้านล่างได้ยินชัดเจนทั้งหมด

เขากลัวมากจริงๆ จั่วหยุนตงถูกเข้าใจผิดว่าเป็นผู้ฝึกชั่วร้าย

แต่ทุกคนก็ไม่ได้ปัญญาอ่อน เห็นแสงศักดิ์สิทธิ์ที่แข็งแกร่งเช่นนี้บนตัวของจั่วหยุนตง สามารถพิสูจน์ได้ไม่มากก็น้อยว่าเขาไม่ใช่ผู้ฝึกชั่วร้าย

ลู่ฝานหันหน้ามองดูดอกบัวสีแดงรอบๆ เขารู้สึกได้ว่าพลังกำลังรวบรวมอย่างรวดเร็วภายใน

รวบรวมพลังแห่งเลือดอย่างรวดเร็ว และเลือดในร่างกายของลู่ฝานก็ผันผวนตามไปด้วย ราวกับว่ามันกำลังจะถูกดึงออกไป

จิตใจหวั่นไหวเล็กน้อย ลู่ฝานก็ยับยั้งเลือดที่เดือดดาลของตัวเอง

ต่อจากนั้น ลำแสงจำนวนนับไม่ถ้วนถูกปล่อยออกมาจากในดอกบัวโลหิต และพุ่งตรงไปยังลู่ฝาน

เมื่อดูจากระยะไกล มีแสงสีขาวมากมาย รวมตัวกันเป็นปราณกระบี่ และรวมตัวกันไปทางลู่ฝานอย่างรวดเร็ว

เมื่อลู่ฝานเห็นเช่นนี้ เพียงแค่ยกฝ่ามือของตัวเองขึ้นเบาๆ แล้วกดลง

“เขตวิถี!”

เขตวิถีใต้เท้าลอยขึ้น และแสงสีขาวทั้งหมดที่พุ่งไปตรงหน้าของเขา ก็หายไปไม่เห็นในทันที

บริเวณรอบๆของลู่ฝาน ดูเหมือนจะมีกำแพงนับไม่ถ้วนที่สามารถกลืนกินพลังได้ และไม่มีพลังที่สามารถกระแทกบนร่างกายของลู่ฝานได้เลยสักนิด

แต่ในขณะนี้ ลู่ฝานก็หันกลับมาอย่างกะทันหัน เหวี่ยงมือก็คือกระบี่หนึ่ง

ได้ยินแค่เสียงอึกทึก และจู่ๆร่างหนึ่งก็ปรากฏขึ้น ก็คือจั่วหยุนตงที่ฆ่าเข้ามาในทันที

ความเร็วของเขาเร็วมากจริงๆ แต่ต่อหน้าของลู่ฝาน ดูเหมือนว่าจะช้าไปหน่อย

กระบี่เหยียนหลัวในมือ เป็นเหมือนสิ่งมีชีวิต และยังต้องการกัดกระบี่หนักไร้คมของลู่ฝาน

แต่วินาทีต่อมา แสงจ้าก็สว่างวาบขึ้นที่กระบี่หนักไร้คม กระบี่เหยียนหลัวก็ส่งเสียงครวญครางเบาๆ ตัวกระบี่สั่นเทาอย่างสุดฤทธิ์

“หึอ!”