เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1971

เมื่อซูตงปล่อยพลังออกมา ลู่ฝานรู้สึกว่าแหวนจิ่วเซียวบนมือสั่นอย่างแรงอีกแล้ว สั่นแรงกว่าครั้งที่แล้วอีก

ราวกับว่าทุกครั้งที่ซูตงต่อสู้ จะทำให้แหวนจิ่วเซียวสั่นแรงขึ้นเรื่อยๆ

ลู่ฝานไม่รู้ว่านี่คืออะไร แต่มีอย่างหนึ่งที่ยืนยันได้

พลังในตัวซูตงแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ หรือจะพูดว่าแผ่ซ่านออกไปก็ได้

พลังของเธอต้องเกี่ยวข้องกับสำนักจิ่วเซียวแน่นอน

อีกทั้งความคิดแรกของลู่ฝานคือเทพบู๊เสินเซียว มีโอกาสเป็นไปได้สูงว่าซูตงจะได้สิ่งของของเทพบู๊เสินเซียวมาจากคุณชายเฟิงเทียน

ตอนนั้นเทพบู๊เสินเซียวตายท่ามกลางการต่อสู้กับผู้ฝึกชั่วร้าย

ถ้าบอกว่าผู้ฝึกชั่วร้ายครอบครองของของเทพบู๊เสินเซียว ก็เป็นเรื่องที่เข้าใจได้

ลู่ฝานแอบคาดเดาความเป็นไปได้ต่างๆ นานา สีหน้าเคร่งขรึม นัยน์ตาดุดัน

บนเกาะลอยฟ้า โฉวล่วนใช้พลังปราณของตัวเองออกมาเหมือนกัน มันเป็นแสงสีทองและสีเงินระยิบระยับ

เขาไม่ได้ใช้พลังหยินหยางของเซียนบู๊ แล้วก็ไม่ใช่แสงแวววาวของพลังห้าธาตุ

แต่เป็นพลังแสงสีเงินและสีทองผสานรวมกัน แอบมีพลังแห่งวิถีอยู่ด้านในด้วย

วินาทีที่โฉวล่วนปล่อยพลังปราณออกมา เขาชิงลงมือใส่ซูตงก่อนโดยไม่ลังเล

กระบี่โจมตีออกมา เสียงมังกรคำรามดังไม่หยุด

สำหรับผู้แข็งแกร่งโดยส่วนใหญ่ มีเพียงกระบี่ที่สามารถเป็นตัวแทนแห่งเกียรติของผู้ยิ่งใหญ่ได้!

อย่างที่คนในใต้หล้าพูดกัน ผู้แข็งแกร่ง 10 คน ใช้กระบี่ไปแล้ว 9 คน

อาวุธอย่างกระบี่ ไม่ได้ดุดันเหมือนดาบ ไม่ได้ทรงพลานุภาพเหมือนหอก ไม่ได้รวดเร็วเหมือนขวาน

แต่กระบี่กลับมั่นคงที่สุด เป็นอาวุธที่เปลี่ยนแปลงได้หลากหลาย

ยิ่งฝึกฝนไปเรื่อยๆ พวกผู้แข็งแกร่งจะพบว่าใช้กระบี่เข้าสู่วิถีเป็นอะไรที่ง่ายมาก แล้วก็แข็งแกร่งมากด้วย นี่จึงเป็นเหตุผลที่ว่าทำไมกระบี่ถึงเป็นอาวุธที่คนในใต้หล้าใช้เยอะที่สุด

พลังเป็นเหมือนน้ำวน กระบี่ชี้ไปยังหัวใจของซูตง

ซูตงโจมตีด้วยฝ่ามือ ฝ่ามือปะทะกับกระบี่

เหมือนฝ่ามือเธอมีแรงดูดรุนแรง ดูดจนทำให้กระบี่ของโฉวล่วนเปลี่ยนทิศทาง ปลายกระบี่หันมาแทงฝ่ามือเธอ

อากาศเวิ้งว้างแตกร้าวปรากฏในฝ่ามือซูตง

กระบี่ของโฉวล่วนสั่นอย่างแรง ฝ่ามือของซูตงก็สั่นอย่างไม่สามารถควบคุมได้

ตั้งแต่งานแข่งนานาประเทศเริ่มจนถึงตอนนี้ นี่เป็นครั้งแรกที่สีหน้าซูตงจริงจังมาก

เห็นได้ชัดว่าโฉวล่วนแข็งแกร่งกว่าพวกที่เธอฆ่าตายไม่น้อย

เธอรู้สึกแย่แล้ว!

“ย๊าก!”

ซูตงแผดเสียงอ่อนนุ่มออกมา เมื่อสะบัดมือซ้าย พลังที่มองไม่เห็นโจมตีใส่โฉวล่วน

ทุกคนแทบมองไม่เห็นว่าซูตงเหวี่ยงพลังอะไรออกไป

แม้อริยปราชญ์เยอะขนาดนี้ แม้แต่สามอริยบุคคลบนสะพานสายรุ้ง ยังเห็นไม่ชัดเลย

พูดได้เพียงว่าพลังนี้อาจเป็นพลังล่องหน

หน้าอกโฉวล่วนยุบลงไป ถอยเท้าซ้ายไปด้านหลัง เหยียบลงไปในพื้นดินอย่างแรง ข้อเท้าจมลงไปในเกาะลอยฟ้า

แต่โฉวล่วนกลับไม่ส่งเสียงอะไรเลย กลับโจมตีด้วยกระบี่อย่างดุดันอีกครั้ง

กระบี่นี้มีเสียงมังกรคำรามออกมานับไม่ถ้วน

กระบี่มังกรคำรามของหานหยวนหนิง หรือแม้แต่วิชาเก้ามังกรระดับเทพของลู่ฝาน เทียบกับเสียงมังกรคำรามที่โฉวล่วนปล่อยออกมาตอนนี้ เหมือนเสียงแมลงกับเสียงหงส์ร้อง ไม่สามารถเทียบกันได้เลย

แค่เสียงนี้ก็ทำให้คนตกใจจนร้องเสียงหลงไม่รู้ตั้งกี่คน

ถึงขนาดเอามือปิดหู ยองลงบนพื้น สีหน้าเต็มไปด้วยความเจ็บปวด

โบราณว่าไว้ เสือร้องสะเทือนป่า มังกรคำรามสะท้านฟ้าดิน

เทียบเคล็ดวิชาบู๊มังกรกับคนอื่น กระบี่นี้ของโฉวล่วนคือมังกรที่แท้จริง!

กระบี่โจมตีลงมา เหมือนเทพมังกรลงมาบนโลก พลังปราณสีทองและสีเงินบนตัว กลายเป็นเงาหัวมังกรขนาดใหญ่

เสียงเม็ดถั่วระเบิดดังออกมาจากตัวซูตง

ง่ามมือระหว่างนิ้วชี้กับนิ้วโป้งฉีกออก เลือดหยดลงมาจากฝ่ามือซูตง

ตั้งแต่ประลองมาจนถึงตอนนี้ นี่เป็นครั้งแรกที่เธอบาดเจ็บ

โฉวล่วนยังใช้พลังปราณเทพมังกรของตัวเอง โจมตีใส่ซูตงอย่างบ้าคลั่ง

ทว่าตอนนี้เขาไม่เห็นว่านัยน์ตาซูตงแอบมีอะไรเพิ่มขึ้นมา

มันคือความมืดมิดล้ำลึก ซ่อนอยู่ในลูกตาเธอ ทำให้ดวงตาของซูตงไม่มีชีวิตชีวาอย่างที่ควรมี ถูกแทนที่ด้วยความมืดเหมือนยามค่ำคืน

เสียงซูตงดังขึ้น

“ถอย!”

เมื่อพลิกฝ่ามือ ตัวของโฉวล่วนถอยไปด้านหลังโดยอัตโนมัติ

เหมือนมีพลังน่ากลัวนับไม่ถ้วนโจมตีตัวเขา แต่ไม่มีใครเห็นว่าพลังนี้คืออะไร

รู้เพียงว่าต่อมา พลังปราณเทพมังกรบนตัวโฉวล่วนโดนโจมตีจนกระจุย ส่วนเขามีเลือดออกตรงมุมปาก

สีหน้าตกตะลึง โฉวล่วนไม่รู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้น

จากนั้นซูตงพูดออกมาว่า

“เร็ว!”

ซูตงยังยืนอยู่กับที่

ตัวของโฉวล่วนลอยขึ้นมาอย่างไม่มีสาเหตุ เสียงโจมตีดังขึ้นอีกครั้ง

พลังฟ้าดินรอบๆ ยังไม่ทันได้เคลื่อนไหว เลือดเริ่มพุ่งออกจากตัวโฉวล่วน

คนนับไม่ถ้วนมองภาพนี้อย่างตกตะลึง ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่

ส่วนลู่ฝานใช้ฝ่ามือกดแหวนจิ่วเซียวของตัวเองไว้แน่น

ตอนนี้แหวนจิ่วเซียวของเขาร้อนจนน่ากลัว สั่นแรงขึ้นด้วย ทำให้ลู่ฝานเริ่มสั่นตามไปด้วย