เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1986

ลู่ฝานก็หยิบยาเม็ดออกมาอีกขวดแล้วเทให้กับเย่หนานเทียน

ตราบใดที่ยังหายใจอยู่ งั้นการฟื้นฟูก็ไม่ใช่เรื่องยากอะไร

ส่วนผลการฝึกตนโดนกำจัดหรือไม่ เรื่องนี้ก็ยังต้องดูอีกที

ทันใดนั้น ก็มีลำแสงตกลงมาจากบนท้องฟ้า ส่องไปที่บนตัวของเย่หนานเทียนในทันที

หลังจากที่ดูอย่างระมัดระวัง ค้นพบทันทีว่า ผู้ที่เปล่งแสงนี้คืออริยบุคคลแห่งจักรวาล

ในฐานะนักบู๊ อริยบุคคลแห่งจักรวาลไม่ค่อยรู้เรื่องการช่วยชีวิตผู้คนอยู่แล้ว ทันทีที่เลือดของเย่หนานเทียนถูกดูดออกมา เขาก็คิดว่าเย่หนานเทียนตายแน่

แต่ใครจะคิดว่า ลู่ฝานทำแบบนี้ ยังช่วยชีวิตของเย่หนานเทียนที่กำลังตายได้

วิธีการเหล่านี้ของลู่ฝาน ไม่ต้องพูดถึงคนอื่นไม่เข้าใจ แม้แต่สามอริยบุคคลก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าเกิดอะไรขึ้น

บางทีท่ามกลางฝูงชนที่อยู่ที่นี่ คนเดียวที่พอจะเข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น

มีเพียงประมุขประเทศตันเซิ่งที่มีวิถีแห่งชีวิตเท่านั้น ที่พอจะรู้ว่าลู่ฝานใช้วิธีการอะไร

ในเวลานี้ประมุขประเทศตันเซิ่ง จริงๆแล้วก็รู้สึกประหลาดใจกับวิธีการของลู่ฝาน แม้ว่าเขาพอจะเข้าใจ ลู่ฝานใช้วิถีแห่งชีวิตควบคู่กับสิ่งอื่นๆอย่างแน่นอน

แต่เขาไม่รู้ว่าลู่ฝานทำได้อย่างไร

ในฐานะผู้ฝึกชี่วิชาการปรุงยาที่เก่งที่สุดในโลก นี่เป็นครั้งแรกที่ประมุขประเทศตันเซิ่งเห็นวิชายาที่แปลกประหลาดเช่นนี้

เขารู้สึกว่าต่อให้ตัวเองลงไป ก็ไม่สามารถทำได้ดีไปกว่าลู่ฝาน

ยิ่งไปกว่านั้น ยังไม่รู้ว่าต้องใช้วิถีแห่งชีวิตเท่าไหร่ ถึงทำให้เย่หนานเทียนกลับมามีชีวิตอีกครั้ง

จากแง่มุมนี้ การแสดงออกมาของลู่ฝาน เหนือกว่าเขาแล้ว

ประมุขประเทศตันเซิ่งค้นพบสิ่งนี้ รู้สึกตกใจเป็นอย่างมากจริงๆ

ลู่ฝานคนนี้ เพิ่งจะฝึกฝนมากี่ปี ผลการฝึกตนอะไร เชี่ยวชาญวิชายาเท่าไหร่กัน จะเหนือกว่าตัวเองในบางด้านเหรอ?

สายตาของประมุขประเทศตันเซิ่งกลายเป็นซับซ้อนขึ้นมา

เขายังเป็นคนที่รักความสามารถ ตอนนั้นเขาก็อยากจะให้ลู่ฝานอยู่ที่ประเทศตันเซิ่ง ไม่ปล่อยให้เขาไป

ประมุขประเทศตันเซิ่งพึมพำ และพูดว่า “ทำไมนายต้องเป็นคนของสำนักจิ่วเซียวด้วย…….”

ร่างของเย่หนานเทียนลอยขึ้นมา และมาถึงตรงหน้าของอริยบุคคลแห่งจักรวาล

อริยบุคคลแห่งจักรวาลกดลงไปที่บนยอดหัวกะโหลกของเย่หนานเทียนด้วยมือข้างเดียวในทันที

ใส่พลังปราณเข้าไป ช่วยเย่หนานเทียนฟื้นร่างกายขึ้นมา

ในฐานะผู้แข็งแกร่งสูงสุด อริยบุคคลแห่งจักรวาลออกแรงใช้ต้าเต๋าเริ่มปรับรูปร่างร่างกายของเย่หนานเทียน

ฉากนี้ ทำให้หลายคนดูจนเปล่งเสียงชื่นชม และอิจฉาเป็นอย่างมาก สามารถทำให้ผู้แข็งแกร่งสูงสุดคนหนึ่ง ลงมือใส่พลังปราณเข้าไปให้ด้วยตัวเอง นี่ก็เป็นโอกาสครั้งหนึ่ง โดยเฉพาะอย่างยิ่งหนึ่งในสามอริยบุคคลที่ลงมือ เรียกได้ว่านี่เป็นโอกาสอันดียิ่ง

ซูตงที่เดิมทีกำลังจะออกไป เมื่อเห็นฉากนี้ สีหน้าก็ดูไม่ค่อยดีเป็นอย่างมาก

เธอก็คิดว่าฆ่าเย่หนานเทียนตายอย่างสมบูรณ์ ถึงได้โยนไปตรงหน้าของลู่ฝาน เพื่อเป็นการตักเตือน

โดยไม่คาดคิด ลู่ฝานไม่เพียงแต่ช่วยชีวิตเย่หนานเทียน ในรูปแบบที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อน และไม่กล้าจินตนาการอีกด้วย

ยิ่งไปกว่านั้นอริยบุคคลแห่งจักรวาลก็ลงมือตามด้วย และออกแรงช่วยเย่หนานเทียนสร้างร่างกายขึ้นมาใหม่

นี่หมายความว่าเย่หนานเทียนไม่เพียงแต่จะไม่เป็นอะไร และรอหลังจากที่เขาฟื้นตัวขึ้น ความแข็งแกร่งก็ยังจะก้าวกระโดดเช่นกัน!

นี่ไม่ใช่สิ่งที่ซูตงต้องการเห็น แอบกัดริมฝีปาก ทันใดนั้นซูตงโยนเย่หนานเทียนไปตรงหน้าของลู่ฝานเอง มันเป็นการตัดสินใจที่ผิดพลาดอย่างยิ่ง!

ในเวลานี้ เจดีย์เสวียนเก้ามังกรในร่างกายของลู่ฝานสรุปเรื่องนี้ในประโยคเดียว

นั่นก็คือ“ซูตงเสแสร้งเกินไป!”

ร่างกายของเย่หนานเทียนส่องแสงสลัวๆ และการหายใจก็มั่นคงลงมาอย่างสมบูรณ์

อริยบุคคลแห่งจักรวาลเอามือออก ก็ทำให้เย่หนานเทียนลอยอยู่ข้างๆ

ดูจากการกระทำของเขา เกือบทุกคนก็มั่นใจได้ เย่หนานเทียนได้กลายเป็นศิษย์คนสุดท้ายของอริยบุคคลแห่งจักรวาลอย่างเป็นทางการแล้ว

ยิ่งไปกว่านั้น อันที่จริงเขาไม่ค่อยเชื่อในสิ่งที่หวูเฉินพูด ในความทรงจำของเขา ผู้ฝึกชั่วร้ายได้เสื่อมโทรมมานานแล้ว ยังมีพลังในการจัดการกับสถานการณ์ใหญ่เช่นนี้ได้อย่างไร

เฟิงเสี่ยวชี่ถอดหน้ากากของตัวเองออก และถอดเสื้อคลุมที่คลุมบนร่างกายออก เผยให้เห็นชุดนักบู๊รัดรูปข้างใน

ในเวลาเดียวกัน เฟิงเสี่ยวชี่มองดูลู่ฝาน และพูดเสียงดัง “จิ่วเซียวที่สว่างไสว วิถีไม่มีที่สิ้นสุด”

จากนั้น เฟิงเสี่ยวชี่ก็ทำท่าทางแปลกๆ ใช้นิ้วแตะระหว่างคิ้วของตัวเองเบาๆ จากนั้นก็วางกำปั้นไว้ที่อกซ้ายของตัวเอง

ไอ้อ้วนตงแอบพยักหน้าในขณะที่ดูจากด้านล่าง นี่เป็นท่าทางพิเศษที่ใช้ในการต่อสู้ระหว่างลูกศิษย์ในสำนักจิ่วเซียว

หมายความว่าพอเป็นพิธี อย่าทำร้ายจิตใจ

ลู่ฝานขมวดคิ้วเล็กน้อย ท่าทางนี้ เขาไม่เข้าใจจริงๆ เขามองไปที่เฟิงเสี่ยวชี่อย่างงงงั้น ดูไม่ทราบสาเหตุ

แต่ในขณะนี้ เสียงของเฟิงเสี่ยวชี่ กลับมาดังถึงข้างหูของลู่ฝาน

“เจ้าสำนัก นายไม่คำนับกลับเหรอ ลืมมารยาทไม่ได้นะ!”

ลู่ฝานตระหนักได้ในทันทีว่า รู้สึกว่านี่เป็นมารยาทเหรอ

แม้ว่าจะยังไม่ค่อยเข้าใจ แต่เขาก็ยังคงทำตาม

เลียนแบบท่าทางของเฟิงเสี่ยวชี่ ลู่ฝานแตะไปที่หว่างคิ้วของตัวเอง ต่อจากนั้นก็วางมือขวาลงบนหัวใจ

ในฉากนี้ ทำให้สามอริยบุคคลขมวดคิ้วแน่นมากได้แล้ว

ลูกศิษย์สำนักจิ่วเซียวอย่างชัดเจนเช่นนี้ จะไม่ทำให้พวกเขาโกรธได้อย่างไร สำนักนี้คนที่แข็งแกร่งแม้จะพ่ายแพ้แต่ก็ไม่ตายง่ายๆจริงๆ

ตกต่ำอย่างนี้แล้ว และยังมีลูกศิษย์สองคนที่สามารถไปถึงสี่อันดับแรกในการแข่งขันนานาประเทศได้ สิ่งนี้ทำให้พวกเขามีความสุขได้อย่างไร พวกเขารู้สึกหวาดกลัวเท่านั้น

ลู่ฝานกับเฟิงเสี่ยวชี่ทั้งสองคนสบตากัน จากนั้นก็หยุดการกระทำด้วยรอยยิ้มเหมือนกัน

อาวุธถูกชักออกมา ในขณะนี้ จิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ของทั้งสองก็เพิ่มขึ้น

ในขณะนี้ ในที่สุดการต่อสู้เริ่มขึ้น!