เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1988

กระบี่จิตวิญญาณเข้าสู่จิตวิญญาณ ท่าต้องห้ามของสำนักจิ่วเซียว

ด้วยการรวมกระบี่วิญญาณเข้ากับวิญญาณคน กระบี่อยู่คนอยู่ กระบี่ทลายคนตาย

ไอ้อ้วนตงมองดูเฟิงเสี่ยวชี่ใช้ท่านี้ออกมา คนทั้งคนก็ตกตะลึง

เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่า ความมุ่งมั่นในชัยชนะของเฟิงเสี่ยวชี่จะมาถึงระดับนี้ได้ ถึงขนาดต่อสู้อย่างไม่เสียดายชีวิต

พลังอันทรงพลัง รวมตัวกันบนกระบี่ของเฟิงเสี่ยวชี่

วินาทีนี้ กระบี่ในมือของเฟิงเสี่ยวชี่ ก็ไม่ใช่อาวุธธรรมดาอีกต่อไป

แต่เป็นอาวุธเทพน่าสะพรึงกลัวที่สามารถทำลายวิญญาณได้!

ลู่ฝานกำลังรู้สึกถึงพลังที่มาจากเฟิงเสี่ยวชี่ ทันใดนั้น เฟิงเสี่ยวชี่คนทั้งคนก็ฆ่ามาด้วยกระบี่เดียว

ไม่ต้องคิดเลยว่า ลู่ฝานก็ยกกระบี่ขึ้นสกัดกั้น

กระบี่ยาวของทั้งสองปะทะกัน ทันใดนั้น ลู่ฝานก็ถอยหลังหนึ่งก้าวด้วยความตกใจ

ไม่ใช่ว่าพลังของเขาด้อยกว่าเฟิงเสี่ยวชี่ และก็ไม่ใช่เพราะพลังปราณของเฟิงเสี่ยวชี่ในขณะนี้ทำร้ายเขามากนัก

แต่ว่าพลังบนกระบี่ของเฟิงเสี่ยวชี่ สั่นคลอนจิตวิญญาณของเขาจริงๆ

นี่ยังเป็นครั้งแรกอย่างแท้จริง

นับตั้งแต่ที่ลู่ฝานฝึกฝนวิถีวิญญาณมาก โดยพื้นฐานแล้วไม่เคยเจอคู่ต่อสู้ที่สามารถให้แรงกดดันกับเขาในด้านของจิตวิญญาณได้เลย

แต่ไหนแต่ไรมา ลู่ฝานคิดว่า พลังวิญญาณเป็นท่าที่แปลกประหลาด และท่าไม้ตายของเขา ซึ่งเรียกได้ว่าเป็นวิธีการคลี่คลายการต่อสู้ได้ในทันที

แต่วันนี้ เขากลับรู้สึกสะเทือนภายใต้กระบี่ของเฟิงเสี่ยวชี่ ราวกับมีกระบี่เล่มหนึ่ง ฟันเข้าที่วิญญาณของเขาได้จริงๆ

ดวงตาของลู่ฝานกะพริบอยู่ครู่หนึ่ง เฟิงเสี่ยวชี่ก็แอบตกใจ

ต้องรู้ว่า ท่านี้เป็นท่าต้องห้ามของสำนักจิ่วเซียวเลยนะ!

แม้กระทั่งจนตอนนี้ สำนักจิ่วเซียวแบ่งออกเป็นจิ่วเซียวเสินหวงสองสายเลือด สำนักก็แตกแยกกัน วิชาก็กระจัดกระจายไม่รู้ตั้งเท่าไหร่ ไอ้อ้วนตงยังคงไม่อนุญาตให้เขาฝึกท่าต้องห้ามแบบนี้ เป็นเรื่องที่เข้าใจได้ การแว้งกัดจากท่าต้องห้ามนี้ น่ากลัวมากแค่ไหน

แต่ไม่ต้องสงสัยเลยว่า ยิ่งทักษะวิชาบู๊ที่แว้งกัดแข็งแกร่งเท่าไหร่ พลังที่นำมาให้ก็ยิ่งน่ากลัวมากเท่านั้น

เฟิงเสี่ยวชี่ก็เคยลองใช้ท่านี้จัดการกับสัตว์อสูรหุ้นตุ้น ตัวหนึ่งของในหุ้นตุ้น

ถ้าอย่างนั้นสัตว์อสูรหุ้นตุ้นที่แข็งแกร่งเช่นนี้ เทียบได้กับความแข็งแกร่งของเซียนบู๊ ไม่สามารถทนกับท่านี้ของเขาได้เลย

ก็เพียงพอแล้วที่จะอธิบายได้ว่า เคล็ดลับนี้ทรงพลัง!

แต่ตอนนี้ ลู่ฝานโดนฟันในกระบี่เดียว กลับถอยไปหนึ่งก้าวเท่านั้น

เพียงแค่ถอยไปแค่ก้าวเดียวเท่านั้นเอง!

เฟิงเสี่ยวชี่ไม่อยากจะเชื่อเลย ดังนั้นเขาก็เหวี่ยงกระบี่ออกมาอีก

ลู่ฝานมีประสบการณ์ในครั้งนี้แล้ว พลังปราณก็เปลี่ยนเป็นจิตญาณให้รู้แล้วรู้รอด และในเวลาเดียวกันก็รวมตัวอยู่บนกระบี่หนักไร้คม!

ต้องการต่อสู้กับพลังวิญญาณเหรอ?

งั้นก็มาสิ!

เพล้ง!

อาวุธทั้งสองปะทะกันอีกครั้ง เสียงดังก้องขึ้นในครั้งนี้ ทำให้ผู้คนนับไม่ถ้วนที่อยู่ด้านล่างล้มลงไปที่พื้นพร้อมกับกุมหัว

“เจ็บ! เจ็บ! เจ็บ!”

“นี่มันทักษะวิชาบู๊อะไร วิชาปีศาจหรือวิชาชั่วร้าย!”

“หัวของฉัน!”

…….

เพียงแค่สิ่งที่เหลือค้างอยู่ ก็ทำให้คนนับไม่ถ้วนกรีดร้อง

คนอื่นๆเริ่มถอยหลังอย่างสุดชีวิต พวกเขาไม่ต้องการดูการประลองที่ทำให้ตัวเองต้องตายหรอกนะ

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง การต่อสู้ระหว่างลู่ฝานกับเฟิงเสี่ยวชี่ มันอยู่เหนือจินตนาการของพวกเขาจริงๆ

พวกเขาไม่เข้าใจพลังที่เฟิงเสี่ยวชี่กับลู่ฝานปลดปล่อยออกมาด้วยซ้ำ!

สายตาของสามอริยบุคคลเปลี่ยนไปเล็กน้อย แทบจะลงมือพร้อมกันๆ สร้างการป้องกัน

แยกออกจากสถานที่ที่ลู่ฝานกับเฟิงเสี่ยวชี่ต่อสู้กันโดยสิ้นเชิง หลีกเลี่ยงเพื่อไม่ให้การต่อสู้ระหว่างทั้งสองส่งผลกระทบต่อคนอื่น

ไอ้อ้วนตงตกตะลึงอย่างสมบูรณ์ เฟิงเสี่ยวชี่แอบฝึกท่าต้องห้าม ก็ทำให้เขาประหลาดใจมาก และโกรธมากแล้ว

ตอนนี้ ลู่ฝานก็ได้แสดงพลังเช่นเดียวกันออกมา!

นี่ยังใช้ได้อยู่เหรอ?

สองคนนี้กำลังประลองกันจริงๆเหรอ?

เฟิงเสี่ยวชี่หายใจหอบ ดวงตาทั้งสองมีเส้นเลือดฝอย ปากและจมูกมีเลือดออก

เขามองดูลู่ฝานอย่างกลืนไม่เข้าคายไม่ออก และพูดว่า: “ทำไมทักษะวิชาบู๊อะไร ก็มีผลต่อนายเลย!”

ลู่ฝานเลิกคิ้วพูดว่า “ไม่ใช่ว่าไม่มีผล แต่ฉันแข็งแกร่งกว่าเท่านั้นเอง เรื่องนี้ นายต้องยอมรับ!”

เฟิงเสี่ยวชี่เช็ดเลือดออกจากมุมปาก เงยหน้ามองไปทางลู่ฝาน กลับพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ขอโทษด้วย ฉันไม่ยอมรับ!”

จากนั้น เฟิงเสี่ยวชี่ก็ยื่นมือมือซ้ายของตัวเองออกมา และกดลงบนอากาศเวิ้งว้าง

ลู่ฝานมองดูการกระทำของเฟิงเสี่ยวชี่ ก็รู้ว่าเขาต้องการทำอะไร

ก็เก็บเขตวิถีของตัวเองกลับอย่างรวดเร็ว แต่ความเร็วของเขายังค่อนข้างช้า

ได้ยินแค่เฟิงเสี่ยวชี่พูดเบาๆว่า “เต๋าสูญสิ้น!”

แค่คำง่ายๆ การกระทำง่ายๆ

ไม่มีแสงงดงาม ไม่มีพลังปราณละลานตา

มีเพียงลมกระโชกแรงอย่างกะทันหัน และเขตวิถีที่หายไปอย่างไร้ร่องรอยพร้อมกับลู่ฝานในทันที

ลู่ฝานรู้สึกได้ว่า เพียงแค่ชั่วครู่เท่านั้น

เขตวิถีของเขาก็ถูกโจมตีเหมือนการชำระล้าง

ราวกับว่ามือใหญ่ที่มองไม่เห็น ได้กวาดล้างพลังของเขาไป ในเวลาเดียวกันสิ่งที่หายไปด้วย ก็ยังมีพลังฟ้าดิน และพลังแห่งเต๋าทั้งหมดที่อยู่รอบๆ

ทุกอย่างว่างเปล่า เฟิงเสี่ยวชี่ยืดหลังของตัวเองให้ตรงทีละนิด

บนตัวของเขา ยังคงมีแสงของปราณชี่เปล่งออกมา

จู่ๆลู่ฝานก็ค้นพบว่า ตัวเองไม่สามารถจะใช้ปราณชี่ได้ด้วยซ้ำ

เฟิงเสี่ยวชี่พูดช้าๆว่า “ฉันไม่อยากใช้ท่านี้จริงๆ แต่เพื่อชัยชนะ ฉันก็ไม่มีทางเลือก นายอย่าโทษฉันที่ใช้ท่านี้ ชัยชนะก็คือชัยชนะ!”

เฟิงเสี่ยวชี่ยกกระบี่ขึ้นไปที่ลู่ฝานอีกครั้ง

เกือบจะในทันที สถานการณ์พลิกกลับ

สีหน้าของลู่ฝานนิ่งสงบ รู้สึกได้ถึงทุกอย่างที่ว่างเปล่าบริเวณรอบๆ แต่กลับพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ท่านี้ดีจริงๆ!”

หลังจากที่พูดจบ ลู่ฝานก็ยกมือขึ้น และพูดต่อ “งั้นฉันก็ไม่มีทางเลือกเหมือนกัน!”