เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 2051

ถึงแม้พลังสีทองจะมีสภาวะพลังฤทธิ์เดชอำนาจรุ่งโรจน์ของฟ้าดิน  แต่ก็มิอาจต้านทานหนึ่งการโจมตีจากการร่วมมือของยอดฝีมือจำนวนมากเช่นนี้ได้เช่นกัน

สิ่งเดียวที่“หลิงเหยา”สามารถทำได้  ก็คือเค้นพลังบนร่างทั้งหมดออกมาอยู่นอกร่างกายแล้ว  อาศัยทัศนคติอันเพ้อเจ้อเช่นนี้  ลองดูว่าจะสามารถรักษาชีวิตเอาไว้ภายใต้การโจมตีอันรุนแรงหนักหน่วงเช่นนี้ได้หรือไม่

แต่ครู่เดียวต่อมา  พลัน“หลิงเหยา”พบว่าเบื้องหน้าตนเพิ่มเงาร่างขึ้นมาสายหนึ่งกะทันหัน

มือถือกระบี่หนัก  เสื้อผ้าอาภรณ์กำลังพลิ้วไสวปลิวสะบัดอยู่ไปมา

ผ้าคลุมห่อหุ้มร่างกายของเธอเอาไว้แล้ว  กระบี่ที่เหมือนเช่นเดียวกับประตูบานหนึ่งนั้น  ต้านทานเอาไว้อยู่เบื้องหน้าเธอแล้ว

พลังโจมตีกระหน่ำลงมา  “หลิงเหยา”เพียงแค่รู้สึกว่ากระดูกตลอดทั้งทั่วร่างกายของตนล้วนกำลังส่งเสียงคร่ำครวญออกมาเบาๆ  แต่กลับไม่ได้เจ็บปวดมากมายเหลือทนขนาดนั้นเช่นกัน

บนพื้นดินพินาศย่อยยับทลายลง  บริเวณพื้นที่มิติกำลังแตกสลายพังทลาย

สรรพสิ่งในสายตาล้วนกำลังพังทลายพินาศสลายหมดสิ้น!

ข้างหูสูญเสียเสียงของทุกสิ่งทุกอย่างไปแล้ว  ในเวลานี้ห้วงคำนึงก็ยังคล้ายดั่งล้วนเปลี่ยนแปลงเป็นสีขาวโพลนเวิ้งว้างว่างเปล่า

พลังน่าสะพรึงกลัวนี้ระเบิดต่อเนื่องเป็นเวลานานร่วมสิบลมหายใจเข้าออกเต็มๆ

รอจวบจนทุกอย่างหวนกลับคืนสู่ความเงียบสงบ  ต้นไม้บริเวณโดยรอบก็ราพณาสูรหายไปจนหมดสิ้นมองไม่เห็นแล้ว

ต้นไม้เขียวชอุ่มและใบไม้แดงอันใด  ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนสูญสลายเป็นความว่างเปล่า

มีเพียงหลุมขนาดใหญ่มหึมาบนพื้นดินเท่านั้นที่อธิบายทุกอย่าง

นี่คือผลลัพธ์สืบเนื่องมาจากยอดฝีมือทั้งหมดต่างล้วนรวมพลังกัน  วันใดวิทยายุทธบรรลุถึงระดับหนึ่งแน่นอนแล้ว  ก็จะไม่เกิดสถานการณ์พลังเล็ดลอดออกไปแต่อย่างใดอีก  พลังความแข็งแกร่งแท้จริงสามารถรวมศูนย์ระเบิดตูมสังหารได้อย่างแม่นยำ!

พูดว่าทุบตีเธอเพียงคนเดียว  ก็จะไม่ทำร้ายถูกดอกไม้ต้นไม้ใบหญ้าใดๆ ในบริเวณโดยรอบแม้แต่ใบเดียว

หากไม่บรรลุถึงระดับนี้ก็ถือว่าการฝึกวิทยายุทธทั้งหมดล้มเหลวแล้ว

ทว่ายามนี้พลังที่เล็ดลอดออกไป  ก็ยังคงช่างดุร้ายรุนแรงหนักหน่วงมากถึงเพียงนี้  ได้แต่แสดงให้เห็นพลังที่เพิ่งจะระเบิดออกสังหารตูมในชั่วพริบตาเมื่อครู่นั้น  สามารถใช้การแผดเผาภูเขาบรรพตทลายลงเผาผลาญทะเลสายธารแห้งเหือด  และสังหารทำลายล้างเมืองพินาศดับสูญสลายสิ้นมาอธิบาย

รอจวบจนทุกอย่างกลับคืนสู่ความเงียบสงบแล้ว  ทัศนียภาพที่สายตามองเห็น  กลับทำให้ทั้งหมดต่างล้วนคาดคิดไม่ถึง

“หลิงเหยา”หาได้ถูกสังหารไปโดยตรงแต่อย่างไร  ตามที่เทพเงินแปดทิศและอริยบุคคลแห่งจักรวาลคาดการณ์ไม่

ดูเหมือนว่าเธอจะได้รับบาดเจ็บเพียงเล็กน้อยเท่านั้น  เนื่องเพราะในช่วงเวลาสุดท้ายมีคนผู้หนึ่งมายืนขวางตรงหน้าเธอไว้แล้ว

ลู่ฝานนั่นเอง!

ลู่ฝานกำลังหายใจเหนื่อยหอบจนตัวโยน  ตลอดทั่วทั้งร่างกายกำลังหลั่งโลหิตสดๆ

เสื้อผ้าอาภรณ์ฉีกขาดย่อยยับจนรุ่งริ่ง  มีเพียงผ้าคลุมหยุนหลานที่อยู่ข้างหลังเท่านั้นที่ดูดีอยู่บ้างเล็กน้อย  แต่ก็ปรากฏลายเส้นละเอียดขึ้นอย่างถี่ยิบแล้วเช่นกัน

พิจารณามองดูอย่างละเอียดก็จะสามารถพบว่า  ความจริงแล้วสิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นรอยแตกร้าวทั้งสิ้น

ในช่วงเวลาสุดท้ายคับขันที่สุดนั้น  ลู่ฝานได้ใช้กระบี่หนักไร้คมและร่างกายที่เป็นเลือดเนื้อของตนต้านทานเอาไว้เบื้องหน้าร่าง“หลิงเหยา”แล้ว  เขาได้ช่วยหลิงเหยาต้านทานรับเอาพลังเอาไว้อย่างน้อยเจ็ดส่วนขึ้นไป

พลังที่เหลือสามส่วนก็ถูกผ้าคลุมหยุนหลานต้านทานเอาไว้แล้วไม่น้อยเช่นกัน

กระบี่หนักของลู่ฝานปักอยู่บนพื้น  ตลอดทั่วทั้งร่างกายไม่มีส่วนใดที่ยังสมบูรณ์ดีอยู่สักแห่ง

เขาแหงนหน้าขึ้นมองไปทางเทพเงินแปดทิศและอริยบุคคลแห่งจักรวาล  พูดจาสะดุดทีละคำขึ้นว่า  “พวกท่านห้ามฆ่าเธอ!”

เทพเงินแปดทิศแค่นเสียงเย็นชาคำหนึ่งว่า  “ลู่ฝาน  หรือว่านายยังต้องการที่จะปกป้องเทวทูตแห่งเทพผู้หนึ่ง?  นายน่าจะทราบว่าพฤติการณ์เช่นนี้  ไม่แตกต่างอะไรกับกลายเป็นผู้ฝึกชั่วร้ายแล้วนั่นเอง!”

อริยบุคคลแห่งจักรวาลผู้เงียบขรึมมิค่อยพูดจาตลอดมาก็เอ่ยปากแล้วเช่นกัน  “ลู่ฝาน  หากนายยังขัดขวางอยู่ในที่นี้อีก  พวกเราจะสังหารนายไปด้วยพร้อมกันแล้ว  ตอนนี้หลีกออกไปยังสามารถรักษาชีวิตเอาไว้ได้!”

ลู่ฝานค่อยๆ เงยหน้าขึ้นทีละน้อย  กลืนน้ำโลหิตลงไปคำหนึ่ง  แล้วพูดขึ้นอย่างช้าๆ ว่า  “เธอเป็นคนของฉัน  ฉันไม่หลีก!”

สายตาของเทพเงินแปดทิศและอริยบุคคลแห่งจักรวาลเย็นเยียบลงแล้วทันใด

ในดวงตาของทั้งสองเปล่งประกายจิตสังหารขึ้น

พวกเขาต้องการสังหารลู่ฝานมาเป็นเวลาเนิ่นนานแล้ว  ตอนนี้ดูเหมือนจะเป็นโอกาสที่สุดแสนประเสริฐเลยทีเดียว!

“ทำอะไร?  พวกคุณคิดจะทำอะไร?  อริยบุคคลแข็งแกร่งที่สุดในใต้หล้าผู้สง่างาม  พวกท่านกำลังจะปั้นน้ำเป็นตัวใส่ร้ายป้ายสีใครบางคนอย่างรวบรัดง่ายดายเช่นนี้  แล้วก็สังหารคนหรือ?”

ศิษย์พี่หานเฟิงกระโดดออกมาแล้วโดยตรง  มาอยู่ถึงข้างกายลู่ฝานแล้ว  ชี้นิ้วใส่เทพเงินแปดทิศและอริยบุคคลแห่งจักรวาลแล้วก็พูดจาตำหนิต่อว่าเสียงดังลั่นขึ้น

เขาไม่สนใจว่ามีเหตุผลหรือไม่มีเหตุผลอันใด  เขาก็ดูออกเช่นกันแล้วว่า“หลิงเหยา”มีความผิดปกติอยู่บ้าง  แต่เขาไม่สามารถนิ่งดูดายปล่อยให้เกิดเรื่องขึ้นกับลู่ฝาน