เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 2052

“ลู่ฝาน!  ลู่ฝาน!”

หูได้ยินเสียงเสียงอุทานตระหนกตกใจของผู้คนดังแว่วมา  ลู่ฝานล้มลงไปอยู่บนพื้น  เขาจ้องมองศิษย์พี่หานเฟิง  จ้องมองศิษย์พี่ใหญ่  และมองเห็นสิบสามกับหนานกงสิงที่กำลังวิ่งตะบึงมาจากที่ไม่ไกลนัก  ตลอดจนเจ้าสำนักหลีซีพร้อมสีหน้าที่ตระหนกตกตะลึง

ยามนี้โลกหล้าคล้ายดั่งล้วนเปลี่ยนเป็นเชื่องช้าลงแล้ว  ลู่ฝานรู้สึกว่าตนเองสามารถมองเห็นอารมณ์การแสดงออกของทุกคนได้อย่างชัดเจน

ณ กลางนภากาศ  สีหน้าประหลาดใจของเทพเงินแปดทิศกลายเป็นเย้ยหยันด้วยรู้สึกน่าขบขัน  มุมปากอริยบุคคลแห่งจักรวาลเชิดสูงขึ้นเป็นรอยยิ้ม

สีหน้าตื่นตระหนกระคนความโกรธเคืองของศิษย์พี่น้องทุกคน  ยังมีของคนอื่นๆ ที่เหลือ  บางคนรู้สึกประหลาดใจ  หรือไม่ก็พากันส่ายหน้า  มีบ้างบางคนที่สีหน้าท่าทางเฉยชา

เสียงที่หูได้ยินห่างไกลออกไป  ยามนี้ตลอดทั้งโลกหล้าคล้ายดั่งเงียบสงบลงมาแล้ว

ลู่ฝานไม่เข้าใจทำไมหลิงเหยาต้องแทงหนึ่งกระบี่นี้ใส่เขา  เขายิ่งคิดไม่ถึงว่าจะมีวันหนึ่งที่ตนถูกหลิงเหยาแทงทะลุหนึ่งกระบี่เช่นนี้

ความเจ็บปวดภายบนร่างกาย  เทียบกับความเจ็บปวดภายในจิตใจแล้วช่างห่างไกลยิ่งนักจนสุดกู่

ลู่ฝานไม่เคยรู้สึกเจ็บปวดจนไม่สามารถหายใจเช่นนี้มาก่อน  เขารู้สึกว่าตนเองสามารถพังทลายลงได้ทุกเมื่อ

ตอนนั้นยามที่เขาถูกจางเยว่หานสลัดทิ้งนั้น  เขาก็ไม่เคยเจ็บปวดมากขนาดนี้เช่นกัน

เวลานั้นสิ่งที่มากยิ่งกว่า  ยังคงเป็นความโกรธเคือง

แต่ว่าครั้งนี้  หางตาของลู่ฝานมีหยาดน้ำตาร่วงหล่นแล้ว

ทำไมจึงเป็นเช่นนี้!

ลู่ฝานถามตัวเองอยู่ในใจ  สีหน้าอันเย็นชาของหลิงเหยานั้น  คล้ายดั่งสลักจารึกฝังแน่นอย่างลึกซึ้งอยู่ภายในห้วงคำนึงของเขาแล้ว

แม้ว่าลู่ฝานก็ทราบเช่นกันว่า  หลิงเหยาอาจจะถูกคนยึดครองร่างไปแล้ว  แต่เรื่องเช่นนี้เขายังคงไม่สามารถที่จะยอมรับได้อยู่ดี

นี่หาใช่ภาพหลอนเงามายาไม่  และไม่ใช่เรื่องเลื่อนลอยแปลกปลอม

นี่คือโลกแห่งความจริง  โลหิตที่หลั่งไหลออกบนร่างกาย  น้ำตาที่พรั่งพรูอยู่ภายในจิตใจ

โลกหล้าเบื้องหน้าสายตาเริ่มกลายเป็นพร่ามัว  ลู่ฝานรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าพลังชีวิตภายในร่างกายของตนก็ยังเริ่มหลั่งไหลออกไป

เวลาเดียวกันนี้  ภายในร่างกายของเขา  ใบหน้าอันดุร้ายของอริยบุคคลวุ่นวายผู้นั้น  ก็โผล่ออกมาอีกแล้ว

“ลู่ฝาน  ฮ่าๆ  ถูกหญิงสาวสุดที่รักของตัวเองแทงใส่หนึ่งกระบี่แล้ว  รู้สึกว่ากำลังจะพังทลายลงแล้วใช่หรือไม่!  จงปล่อยวางลงเสียเถอะ  ให้ฉันมาควบคุมกายเนื้อของนาย ความเจ็บปวดทั้งหมดที่นายได้รับในวันนี้  ฉันจะให้นายชดใช้คืนนับเป็นสิบเท่าร้อยเท่าอย่างแน่นอน  ขอเพียงนายมอบกายเนื้อของนายให้ฉัน!”

ใบหน้าของอริยบุคคลวุ่นวายค่อยๆ เข้าใกล้จิตวิญญาณของลู่ฝานทีละเล็กทีละน้อย

ลู่ฝานก็รู้สึกเช่นกันว่าสติสัมปชัญญะของตนค่อยๆ คลุมเครือจ่มดิ่งลง

“ฉันช่างเจ็บปวดนัก!”

ลู่ฝานตะโกนเสียงเบาภายในใจคำหนึ่ง  ความมืดทะลักเข้าดุจดั่งกระแสน้ำหลาก

ไม่มีผู้ใดสามารถได้ยินเสียงร้องตะโกนของเขา  ที่ทุกคนสามารถเห็นได้คือเพียงร่างกายชุ่มโชกด้วยโลหิตของลู่ฝาน  กับกระบี่หนักไร้คมในมือที่คลายออกแล้ว

“นี่คือจุดจบของผู้ศรัทธาเชื่อมั่นต่อเทวทูตแห่งเทพ  คนปัญญาอ่อนที่โง่เขลา  จะต้องจ่ายค่าตอบแทนออกด้วยชีวิต  แล้วจึงจะสามารถเข้าใจเหตุผลข้อนี้!”

เทพเงินแปดทิศชี้ไปที่ลู่ฝานพูดขึ้นอย่างดูแคลน

ศิษย์พี่ใหญ่และคนอื่นๆ รีบถ่ายทอดพลังเข้าไปในร่างของลู่ฝาน

หนานกงสิงก็กรีดข้อมือของตนออกอีก  ป้อนหยดโลหิตเข้าไปภายในปากของลู่ฝาน

เจ้าสำนักหลีซีเห็นท่าไม่ได้การ  จึงรีบขึ้นข้างหน้าทันทีคว้าหมับดึงหานเฟิงให้ไปอยู่ข้างหลังตนแล้ว

เจ้าสำนักหลีซีเงยหน้าขึ้นมองเทพเงินแปดทิศพูดว่า  “เทพเงินแปดทิศ นายคิดจะทำอะไร  ถูกผู้ฝึกชั่วร้ายติดตามไล่ล่าสังหารยังไม่รู้ตัวอีก  เวลานี้พวกคุณยังจะมาเข่นฆ่ากันเองอีกหรือ?”

เทพเงินแปดทิศตวาดเสียงดังลั่นขึ้นว่า  “ศักดิ์ศรีของผู้แข็งแกร่งไม่อาจล่วงละเมิด  ลู่ฝานไอ้หนุ่มผู้นี้ให้ที่พักพิงอีกทั้งปกป้องเทวทูตแห่งเทพ  เขายังเคยถลำตัวเข้าไปท่ามกลางเหล่าบรรดาผู้ฝึกชั่วร้าย  ตลอดจนรับตำแหน่งหัวหน้าของผู้ฝึกชั่วร้าย  คนชนิดนี้ล้วนสมควรฆ่า  เหลือเอาไว้มีประโยชน์อะไรล่ะ!”

เวลานี้อริยบุคคลแห่งจักรวาลก็เอ่ยปากขึ้นเช่นกันว่า  “เจ้าสำนักหลี  ฉันทราบว่าซึ่งความจริงลู่ฝานผู้นี้หาใช่คนของท่านไม่  ท่านก็ไม่จำเป็นต้องช่วยเขาปกปิดอันใดเช่นกัน  ยังคงขอให้ท่านหลีกทางออกไปเถอะ  ลู่ฝานผู้นี้เองเดิมก็คือผู้นำหัวหน้าผู้ฝึกชั่วร้าย  ถึงแม้ดูขึ้นมาแล้วเหมือนว่าได้ช่วยเหลือพวกเราเอาไว้แล้ว  แต่ผู้ใดจะสามารถทราบอีกว่า  เขาจะใช่สายสืบที่ผู้ฝึกชั่วร้ายส่งมาแฝงตัวหรือเปล่า?  ก็เป็นเพียงแค่การแสดงแผนทรมานสังขารที่ไม่เลวอย่างหนึ่งเท่านั้นเอง  ทุกท่านลองนึกดู  ตั้งแต่ต้นจนปลาย  เรื่องราวที่พวกเราก็ยังไม่สามารถตรวจสอบพบได้  ลู่ฝานกลับทราบ  แม้แต่ทะเลเลือดวิญญาณคับแค้นที่พวกเราก็ยังอับจนปัญญาไม่สามารถทำอะไรได้  สำหรับเขาแล้วคล้ายดั่งไม่มีผลกระทบอะไรมากนัก  การปิดล้อมของเหล่าบรรดาผู้ฝึกชั่วร้าย  ที่แม้แต่พวกเราก็ยังฝ่าทะลวงยากลำบากแสนเข็ญยิ่งนัก  เขากลับยังมีผู้ฝึกชั่วร้ายตลอดทั้งสำนักหนึ่งคอยสนับสนุนด้วยซ้ำ  สิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นเขาที่คาดการณ์คำนวณหรือ?  ล้วนเป็นเขาจัดการวางแผนหรือ?  หัวหน้าผู้นำน้อยๆ ผู้หนึ่งกระทำเรื่องราวเหล่านี้  เหล่าราชันอสูรปีศาจและบรรดาผู้อาวุโสเหล่านั้นไม่ทราบเรื่องเลยเชียวหรือ?  มองดูรอบตัวเขาอีกครั้งสิล้วนเป็นผู้คนลักษณะเช่นใด  คืออันธพาลนักเลงหัวไม้ที่พูดจาเหลวไหลไร้สาระคึกคะนองกลุ่มหนึ่ง  เทวทูตผู้หนึ่งแฝงตัวเป็นภัยซ่อนเร้นจวบจนถึงวันนี้  ฮึ  นี่นะหรือคือคนดี?”

พูดถึงตรงนี้อริยบุคคลแห่งจักรวาลใช้สายตาที่กอปรด้วยอำนาจบารมีกวาดมองผ่านเหล่าบรรดายอดฝีมือ  คนส่วนหนึ่งถูกเขาพูดจนรู้สึกหวั่นไหวแล้วอย่างเห็นได้ชัด  พากันพยักหน้าเล็กน้อย

สีหน้าของเจ้าสำนักหลีซีเขียวคล้ำหมองหม่นแล้ว  ยามนี้เขาดูออกแล้วว่า  อริยบุคคลแห่งจักรวาลและเทพเงินแปดทิศตัดสินใจเด็ดขาดแล้ว  วันนี้จะต้องสังหารลู่ฝานให้ได้!

จะทำยังไรดี?

หนังตาของเจ้าสำนักหลีซีเริ่มกระตุก  สถานการณ์เช่นนี้หาใช่สิ่งที่เขาต้องการเห็นไม่

ยามใดทุกคนต่างล้วนเห็นว่าลู่ฝานมีปัญหาจริงๆ ละก็  สถานการณ์นั้นก็จะบานปลายจนมิสามารถแก้ไขแล้ว

เจ้าสำนักหลีซีนั้นมีเจตนาต้องการอธิบาย  แต่ปัญหาเหล่านี้นอกจากลู่ฝานแล้ว  คนอื่นๆ ต่างก็ไม่เข้าใจกระจ่างจริงๆ เช่นกัน

ขณะที่เจ้าสำนักหลีซีขบคิดอย่างสุดชีวิตว่าจะตอบเช่นใดอยู่นั่นเอง  พลันเสียงหนึ่งก็ดังขึ้นาจากทางด้านหลัง

“ฉันเชื่อถือลู่ฝาน”

ทุกคนหันหน้ากลับไปมองดู  เห็นแต่เพียงหวงฝู่อู่ที่กำลังกุมหน้าอกอยู่  ในที่สุดก็ลุกขึ้นยืนจากบนพื้นแล้ว

หวงฝู่อู่พูดอย่างช้าๆ ขึ้นว่า  “คนที่มีความรักอันลึกซึ้งตราตรึงมากถึงเพียงนี้ผู้หนึ่ง  ไม่ใช่คนเลวอย่างแน่นอน!”