เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 2062

ตอนนี้นัยน์ตาหนานกงสิงมีสีแดงแปลกประหลาด

ลู่ฝาน เริ่นหยู่ จั่วหยุนตงและคนอื่นรีบเอาอาวุธออกมาทันที

เฟิงเสี่ยวชี่มาข้างลู่ฝานแล้วพูดว่า “สถานการณ์ไม่ค่อยเข้าท่าแล้ว!”

ลู่ฝานมองหนานกงสิง เขายื่นมือออกไปแล้วพูดเสียงเบาว่า “สหายหนานกง อย่าบุ่มบ่าม วางอาวุธลงก่อน มีอะไรเราพูดกันดีๆ ก็ได้!”

ตอนนี้หนานกงสิงคลั่งไปแล้ว เขาตะโกนเสียงดังว่า “ฉันไม่วางกระบี่ลงหรอก ผู้ฝึกชั่วร้ายอย่างพวกนายฆ่าคนในครอบครัวฉัน ทำลายประเทศของฉัน เผาฆ่าจี้ปล้นประชาชนและคนสนิทของฉัน ฉันจะพังพินาศไปกับพวกนาย!”

หนานกงสิงพูดพลางกระโจนเข้ามาหาลู่ฝาน

ลู่ฝานยกกระบี่หนักไร้คมในมือขึ้นสูง สะบัดข้อมือ แสงกระบี่สว่างขึ้น

ลงมือหลังแต่ปราณกระบี่พุ่งโดนอีกฝ่ายก่อน

แสงหนึ่งร่วงลงบนตัวหนานกงสิง

วิทยายุทธของทั้งสองคนแตกต่างกันมาก

หนานกงสิงยังไม่ทันตั้งตัว ก็โดนแสงกระบี่ของลู่ฝานตบลงพื้น

จากระดับการควบคุมพลังของลู่ฝานในตอนนี้ สามารถควบคุมแสงกระบี่ที่ฟันออกไปได้แล้ว

จะแทงอีกฝ่ายจนทะลุก็ได้ หรือจะโจมตีอีกฝ่ายให้ถอยก็ได้ ใช้เหมือนบานประตูตบอีกฝ่ายจนล้มก็ไม่มีปัญหาเหมือนกัน

หนานกงสิงโอดโอย กระอักเลือดออกมา หมอบอยู่บนพื้น

รอยร้าวเหมือนกระดองเต่าปรากฏบนหินที่รวมตัวจากเลือด

วิญญาณพยาบาทและเลือดนับไม่ถ้วนรวมอยู่ใต้ตัวหนานกงสิง เหมือนกำลังรอให้หนานกงสิงทุบพื้นให้แตก แล้วก็โดนพวกมันกลืนกิน!

“เขาเสียสติไปแล้วเหรอ”

เริ่นหยู่มาข้างลู่ฝานแล้วเอ่ยขึ้น

ลู่ฝานกำมือ ควบคุมหนานกงสิงไว้บนพื้น เขตวิถีปรากฏใต้เท้า กดเริ่นหยู่เอาไว้

เห็นหนานกงสิงยังมีใบหน้าโหดเหี้ยม ลู่ฝานส่ายหน้าพูดว่า “ไม่ใช่เสียสติ แต่โดนของ ที่นี่ผิดปกติ!”

ลู่ฝานเพิ่งพูดจบ เสียงหัวเราะอย่างบ้าคลั่งดังขึ้นข้างหลัง

“ฮ่าๆๆ ฉันเจอดาบดีเล่มหนึ่ง ดาบนี้ไม่เลวเลย ของล้ำค่า เป็นของฉันแล้ว!”

เมื่อหันไปมอง ลู่ฝานเห็นจั่วหยุนตงหยิบดาบใหญ่ส่องแสงสีทองระยิบระยับขึ้นมา

ดาบเหมือนน้ำแข็งเย็นยะเยือก มีไอเย็นแผ่ออกมาเป็นระยะ สะบัดแล้วเป็นเมฆหมอกผลึกน้ำแข็ง

จั่วหยุนตงหัวเราะไม่หยุด นัยน์ตาเริ่มมีความบ้าคลั่งทีละนิด

พลังปราณบนตัวจั่วหยุนตงก็ปล่อยออกมาแบบผิดปกติ

เริ่นหยู่พูดด้วยแววตาวูบไหว “อ้าว โดนของจริงด้วย แล้วปัญหาเกิดจากตรงไหนล่ะ”

ลู่ฝานชี้ไปที่รูปปั้นเทพปีศาจแล้วพูดว่า “จะตรงไหนล่ะ ก็รูปปั้นนี้ไง”

เริ่นหยู่พูดว่า “คิดไม่ถึงว่าเจ้าสำนักของผู้ฝึกชั่วร้ายจะใช้วิธีนี้ ถ้าเป็นคนที่วิทยายุทธอ่อนแอเข้ามาในนี้ คงตายอยู่ที่นี่ทั้งหมด”

ลู่ฝานยกกระบี่หนักไร้คมในมือ เล็งไปที่รูปปั้นเทพปีศาจ

แต่จู่ๆ จั่วหยุนตงชี้ลู่ฝานแล้วพูดว่า “ผู้ฝึกชั่วร้ายน่าสะอิดสะเอียน คิดจะแย่งอาวุธฉันงั้นเหรอ เรามาสู้กันสักรอบเถอะ!”

แสงดาบสว่างจ้า เริ่นหยู่ เฟิงเสี่ยวชี่และหวงฝู่อู่รีบกระจายตัว

ลู่ฝานมองจั่วหยุนตงแวบหนึ่ง แสงสว่างวาบนัยน์ตา

“วิญญาณกะพริบ!”

ทันใดนั้นตัวของจั่วหยุนตงชะงักอยู่กับที่

อ้าปากหวอ พูดอะไรไม่ออกสักคำ พลังปราณบนตัวอ่อนลงทันที

ลู่ฝานหันไปมองรูปปั้นเทพปีศาจอีกครั้ง หัวเราะเบาๆ แล้วพูดว่า “ใช้วิธีแบบนี้ ยืนยันว่าฉันเดาถูก จะขวางฉันใช่ไหม นายไม่มีปัญญาทำแบบนั้นหรอก! กระบี่ฟ้าดิน!”

สะบัดกระบี่หนักไร้คมออกไป ปราณชี่พร้อมพลังแห่งโลกส่วนหนึ่งกระแทกลงบนตัวรูปปั้นเทพปีศาจ

ทันใดนั้นดวงตาทั้ง 7 ดวงบนใบหน้ารูปปั้นเทพปีศาจ โดนลู่ฝานฟันขาดไป 3 ดวง

ออร่าปีศาจน่ากลัวทะลักออกมาจากรูปปั้นเทพปีศาจ