เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 2066

บนกระบี่หนักไร้คมมีพลังของกระจกกำจัดมารทรงพลังเที่ยงธรรมเช่นกัน

วินาทีที่แทงทะลุอริยบุคคลวุ่นวาย เป็นการประกาศยุติการต่อสู้เอาเป็นเอาตายครั้งนี้เช่นกัน

ลู่ฝานมองอริยบุคคลโดนเผาจนตายในเปลวเพลิง

เธอพยายามดิ้นสุดชีวิต แต่หาวิญญาณของลู่ฝานไม่เจออีกแล้ว

มีทั้งความไม่พอใจและความสิ้นหวัง

สุดท้ายอริยบุคคลวุ่นวายโดนเผาจนกลายเป็นควันบางๆ ลอยเข้ามาในตัวลู่ฝาน

วินาทีที่เธอลอยเข้ามา ลู่ฝานรู้สึกโล่งไปทั้งตัว

กระอักเลือดออกมาไม่หยุด ลู่ฝานลืมตาขึ้นแล้วพูดว่า “เรียบร้อยแล้ว สหายหนานกง”

เสียงเบามากเหมือนเสียงคราง

โชคดีที่ทุกคนในที่นี้วิทยายุทธล้ำลึก สมาธิทั้งหมดอยู่ที่ลู่ฝาน ทุกคนจึงได้ยินเสียงนี้อย่างชัดเจน

ทุกคนรีบเก็บพลังอย่างรวดเร็ว

หนานกงสิง เฟิงเสี่ยวชี่และคนอื่นรีบพุ่งไปข้างลู่ฝาน

มองกระบี่หนักไร้คมที่ปักอยู่บนตัวลู่ฝาน และเนื้อตัวที่เต็มไปด้วยเลือด

หนานกงสิงพูดว่า “นายนี่ไม่เห็นความสำคัญของชีวิตตัวเองเลย!”

เริ่นหยู่ไม่พูดพร่ำทำเพลง กำยายัดเข้าไปในปากลู่ฝานก่อน

ฤทธิ์ยาแผ่ซ่านลงไป สีหน้าลู่ฝานดีขึ้นนิดหน่อย

หวงฝู่อู่พูดเสียงดังว่า “มาช่วยฉันดึงกระบี่เขาออก อย่าขัดขวางการแพร่กระจายของฤทธิ์ยา!”

หวงฝู่อู่เพิ่งพูดจบ จั่วหยุนตงดึงกระบี่หนักไร้คมของลู่ฝานขึ้นมาทันที

เลือดทะลักออกมา หวงฝู่อู่ใช้ฝ่ามือกดตัวลู่ฝานไว้

ใช้ฝ่ามือกดอย่างรวดเร็วจนกลายเป็นเงา เลือดลู่ฝานหยุดไหล ในเวลาเดียวกันบนตัวลู่ฝานแอบมีแสงของค่ายกลด้วย

วิธีรักษาระดับนี้อัศจรรย์มาก

เริ่นหยู่อดมองไม่ได้ จากนั้นเอ่ยชมเบาๆ ว่า “ใช้มือวาดค่ายกล ใช้ค่ายกลรักษาอาการบาดเจ็บ เป็นวิชาแฉลบเมฆที่ดี!”

หวงฝู่อู่พูดว่า “ทักษะเล็กน้อยเท่านั้น ไม่ควรค่าให้พูดถึงหรอก!”

เริ่นหยู่พูดว่า “ถ้านี่เป็นแค่ทักษะเล็กน้อย แล้วแบบไหนถึงจะเรียกว่าทักษะยิ่งใหญ่ วิชาดี!”

ลู่ฝานพูดอย่างอ่อนแรง “พวกนายเลิกอวยกันก่อนได้ไหม ตรงนี้มีคนบาดเจ็บอยู่นะ!”

หวงฝู่อู่กับเริ่นหยู่จึงหันมาช่วยรักษาลู่ฝานต่อ

จั่วหยุนตงถือกระบี่หนักไร้คมของลู่ฝานแล้วทรงตัวไม่อยู่ จากนั้นพูดอย่างตกใจว่า “กระบี่หนักมาก นี่มันอะไรกัน กระบี่นี้ยอมรับเจ้าของหรือยัง ฉันถือไว้ในมือหนักยิ่งกว่าภูเขาอีก นายเอากระบี่นี้แทงตัวเอง ฆ่าตัวเองตายชัดๆ”

ลู่ฝานพูดว่า “เวลาแบบนี้ไม่มีเวลาคิดเยอะขนาดนั้นหรอก สหายหนานกง ครั้งนี้ขอบใจนายมาก กระจกกำจัดมารทรงพลังเที่ยงธรรมเป็นอาวุธเทพสุดยอดจริงๆ ถ้ามีกระจกนี้หลายร้อยอัน แม้แต่เฟิงเทียน ฉันก็กล้าสู้กับเขาแบบซึ่งหน้า”

หนานกงสิงมองแผลของลู่ฝานอย่างเคร่งเครียดแล้วพูดว่า “หลายร้อยอันเหรอ นายคิดว่าของแบบนี้หาง่ายเหมือนผักที่ขายตามข้างทางเหรอ! แค่กระจกบานนี้บานเดียว ใช้เลือดเนื้อและจิตใจของผู้แข็งแกร่งประเทศฉิงเทียนไปตั้งเท่าไรไม่รู้ มันทำให้ประเทศฉิงเทียนมีชื่อเสียงโด่งดัง กลายเป็นเก้าประเทศแข็งแกร่งในใต้หล้า......เฮ้อ ไม่พูดแล้ว!”

หนานกงสิงคิดถึงเรื่องปวดใจที่ประเทศฉิงเทียนโดนทำลายขึ้นมาได้อีกแล้ว พูดได้ครึ่งทางแล้วชะงักไป

ลู่ฝานก็ไม่ได้พูดอะไรมาก เขาสูดหายใจลึก สัมผัสกับความสว่างสดในที่ตัวเองไม่เคยรู้สึกมาก่อน

พลังฟ้าดิน พลังแห่งวิถี ทุกอย่างรอบตัวอยู่ในสายตาเขา ตอนนี้ชัดเจนแจ่มแจ้งมาก

หลายวันมานี้ เขาเฉียดตายทุกวินาที