เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 2086

หลังผ่านไปสองวัน ที่ประเทศเล็กๆ อย่างประเทศเฟิ่งหยุนทางเขตเหนือ

พลังฟ้าดินเบาบาง เขตเล็กๆ เหมือนแสงดาวในอากาศเวิ้งว้าง นี่เป็นประเทศเล็กๆ ที่ไม่สามารถเล็กกว่านี้ได้อีกแล้ว

เทียบกับประเทศอู่อานก็ยังเล็กจนน่าสงสาร ลู่ฝานสงสัยว่าทั้งอาณาเขตของประเทศนี้ ขนาดใหญ่เท่ากับเขตตงหวาที่เป็นบ้านเกิดของเขาหรือเปล่า!

“เข้าไปกันเถอะ นี่คือประเทศที่เป็นทางผ่านไปหอฝึกสัตว์ของเรา แม้จะเล็กแต่ปลอดภัยมาก พวกผู้ฝึกชั่วร้ายไม่มีทางสนใจประเทศเล็กๆ แบบนี้แน่นอน ไม่มีอะไรเกิดขึ้นแน่นอน”

เจ้าสำนักหลีซีนั่งบนรถเข็นไม้ ด้านล่างตัวคือเต่ามังกรตัวยาวมาก

ทุกคนยืนอยู่บนหลังเต่ามังกร สัตว์อสูรมากมายคอยคุ้มกันอยู่รอบๆ

เรียกได้ว่าทุกคนไม่เคยรู้สึกปลอดภัยขนาดนี้มาก่อน

อย่าคิดว่าเต่ามังกรตัวใหญ่แล้วจะเคลื่อนไหวช้า

ความเร็วของมันเร็วกว่าเรืออากาศธาตุของลู่ฝานอีก ลู่ฝานสัมผัสถึงพลังแห่งมิติในตัวเต่ามังกรตัวนี้

นี่เป็นสัตว์อสูรที่สามารถฉีกมิติได้อย่างแน่นอน สิ่งที่หอฝึกสัตว์ซ่อนไว้ช่างล้ำลึกเกินคาดเดาจริงๆ

ถ้าไม่ถึงวินาทีสุดท้าย คงดูไม่ออกจริงๆ ว่าสามอำนาจใหญ่ในใต้หล้าอย่างหอฝึกสัตว์แข็งแกร่งขนาดไหน

โดยเฉพาะมีคนที่เกือบมีญาณรู้ถึงเหตุการณ์ล่วงหน้าอย่างเจ้าสำนักหลีซีมาวางแผนจัดการ ทำให้ทุกอย่างมีระเบียบแบบแผนยิ่งขึ้น

เรียกได้ว่าตั้งแต่ประเทศฉิงเทียนจนถึงตอนนี้ ศิษย์ของหอฝึกสัตว์เป็นคนที่ตายน้อยสุดในบรรดาพละกำลังทั้งหมด

เก้าประเทศใหญ่ที่มีจำนวนคนเยอะเหมือนกัน รวมถึงคนของสำนักเงินปาฟาง ตอนต่อสู้ฝ่าวงล้อมออกจากประเทศฉิงเทียนก็บาดเจ็บล้มตายไปหมดแล้ว

มีเพียงศิษย์ของหอฝึกสัตว์ที่ติดตามเจ้าสำนักหลีซี ตายไปแค่ไม่กี่คนเท่านั้น

แน่นอนว่ามีความดีความชอบของลู่ฝานอยู่ในนี้ด้วย

“เจ้าสำนักหลี ผ่านที่นี่ไปเราใกล้ออกจากเขตเหนือแล้วหรือเปล่า แล้วเราจะไปทางไหนต่อ”

ลู่ฝานยืนถามข้างๆ เจ้าสำนักหลีซี

แบกกระบี่หนักไร้คมอยู่ด้านหลัง ลู่ฝานเปลี่ยนเป็นชุดนักบู๊สีดำขลับ ดูองอาจกล้าหาญขึ้นไม่น้อย

พวกศิษย์พี่หานเฟิงกำลังถืออาหารป้อนเจ้าดำอยู่ด้านข้าง

อาจเป็นเพราะพลังหมดแล้ว อาจเป็นเพราะขี้เกียจขยับ เจ้าดำนอนแผ่หลาอยู่บนพื้น อ้าปากรอให้ศิษย์พี่หานเฟิงเอาอาหารใส่ปากมัน