เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 2096

สายลมอ่อนพัดใบหลิวปลิว ทะเลสาบเล็กๆ ระยิบระยับ

“จ๋อม!”

หินก้อนหนึ่งหล่นลงไปในน้ำ ทำให้เกิดเป็นระลอกคลื่น

คลื่นน้ำกระเพื่อมออกไป เงาของชายที่อยู่ริมทะเลสาบกระเพื่อมตามไปด้วย บนใบหน้าที่เต็มไปด้วยไขมันมีเพียงความเศร้าใจ

เขาคือไอ้อ้วนตง ท่านเทพอักษรที่มีชื่อเสียงในใต้หล้า

จู่ๆ มีเสียงเท้าดังขึ้นด้านหลัง

ไอ้อ้วนตงพูดโดยไม่หันไปมอง “ลู่ฝาน ตอนนี้ฉันไม่ค่อยมีเหล้าเท่าไรนัก ถ้านายมาขอเหล้าจากฉัน ฉันไม่มีให้จริงๆ”

ลู่ฝานหัวเราะ “ผู้อาวุโส ฉันไม่ได้มาขอเหล้า ฉันมาถามอะไรบางอย่าง”

เสียงใกล้เข้ามาเรื่อยๆ เมื่อไอ้อ้วนตงพูดจบ

ตัวของลู่ฝานก็ลอยตามลมมาถึงข้างตัวไอ้อ้วนตงแล้ว อีกทั้งยังนั่งอย่างสบายๆ ข้างเขาด้วย

ไอ้อ้วนตงมองลู่ฝานอย่างประเมินแล้วพูดว่า “ถามฉันเหรอ จากวิทยายุทธของฉันตอนนี้ ฉันไม่เหมาะเป็นอาจารย์นายหรอก ตอนนี้ในใต้หล้าไม่มีใครสอนนายได้แล้ว มีแต่คนอยากเรียนกับนายมากกว่า”

ลู่ฝานส่ายหน้าพูดว่า “ฉันไม่ได้มาถามเรื่องวิถีบู๊ ฉันแค่อยากรู้ว่าสำนักจิ่วเซียวเป็นสำนักยังไงกันแน่ เมื่อกี้ฉันเพิ่งเจอเทวทูตจากประเทศอื่น หลังจากพวกเขาได้ยินว่าฉันเป็นเจ้าสำนักจิ่วเซียวยุคนี้ เขาพากันคุกเข่าให้ฉันหมดเลย”

ไอ้อ้วนตงหัวเราะเบาๆ “เหอะๆ ถือว่ายังมีมโนธรรม ตอนนั้นสำนักจิ่วเซียวพลีชีพเพื่อปกป้องใต้หล้า ใช้ชีวิตของศิษย์สำนักตัวเองแลกกับโอกาสรอดของพวกเขา สามพันหกร้อยเจ็ดสิบประเทศของเขตเหนือรอดจากภัยพิบัติ พวกเขาร่วมกันสาบานตั้งแต่วันนั้นว่าจะเคารพสำนักจิ่วเซียวเป็นสำนักแห่งชาติทุกยุคทุกสมัย แต่น่าเสียดายพวกเขายังไม่ทันแสดงออกให้เห็น สำนักจิ่วเซียวก็ล่มสลายแล้ว พวกเขายังจำได้ แสดงว่าในใต้หล้ายังมีคนมีมโนธรรมเยอะ”

ลู่ฝานยิ้มแล้วพูดว่า “จริงเหรอ ที่แท้สำนักจิ่วเซียวเคยยิ่งใหญ่ขนาดนี้เลยเหรอ”

ไอ้อ้วนตงหัวเราะอีก รอยยิ้มกว้างขึ้นกว่าเมื่อกี้อีก

“ยิ่งใหญ่เหรอ อย่าใช้คำนี้มาบรรยายสำนักเลย ตอนนั้นการที่สำนักจิ่วเซียวทำได้ เพราะเทพบู๊เสินเซียวเจ้าสำนักในยุคนั้นมีเมตตามากเท่านั้นเอง ถ้านายรู้จักสำนักจิ่วเซียว ไปพลิกดูประวัติศาสตร์ของสำนักจิ่วเซียว นายจะรู้ว่าสำนักนี้ไม่ใช่สำนักที่ดีอะไรเลย มีเพียงการแย่งชิง ปลาใหญ่กินปลาเล็ก เหยียบศพคนอื่นเพื่อขึ้นสู่ที่สูง ตอนที่สำนักจิ่วเซียวแข็งแกร่งสุดในใต้หล้า ตลอดทางไม่รู้ว่าเหยียบคนตายไปตั้งเท่าไร ฉันบอกนายแบบนี้แล้วกัน ตอนนั้นมีหลายร้อยสำนักที่โดนศิษย์ของสำนักจิ่วเซียวฆ่าทุกปี เหตุผลอาจแตกต่างกัน แต่ฆ่าล้างสำนักก็คือฆ่าล้างสำนัก นี่ถือว่ายิ่งใหญ่ไหม”

ไอ้อ้วนตงพูดพลางเอาถุงเหล้าออกมา

เงยหน้าดื่มเหล้า เห็นลู่ฝานกำลังมองตัวเองด้วยสายตาประหลาด เขารีบเก็บถุงเหล้าทันที

ลู่ฝานตอบว่า “ไม่มีสำนักที่สมบูรณ์แบบจริงๆ ก็เหมือนคนที่ไม่มีใครสมบูรณ์แบบไปทุกอย่าง”

ไอ้อ้วนตงพูดว่า “ถูก นายพูดประโยคนี้ออกมาได้ แสดงว่าประสบการณ์ที่เจอมาไม่เสียเปล่านะ ลู่ฝาน ฉันอยากถามนายมาตลอด ต่อไปนายจะเอาชื่อของสำนักจิ่วเซียวไปทำอะไร”

ลู่ฝานคิดแล้วตอบว่า “ไม่รู้สิ ดูไปทีละก้าวแล้วกัน ฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน”