เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 2100

มีเพียงสถานการณ์เดียวที่แหวนนิรนามจะส่องแสง นั่นก็คือเจอของชนิดเดียวกับมัน

ลู่ฝานยังไม่เข้าใจเลยว่าแหวนนิรนาม หินนิรนามคืออะไรกันแน่

แม้แต่ไอ้เก้าที่ประสบการณ์เยอะยังไม่แน่ใจเลย ถึงขั้นที่มันไม่เข้าใจว่าพลังที่แฝงอยู่ด้านในคืออะไรกันแน่

ลู่ฝานนับถือไอ้เก้าจริงๆ พอถึงช่วงสำคัญก็ใช้ไม่ได้ตลอด

ปกติโม้จนเหมือนอะไรก็ไม่รู้ พอมีคำถามจะถามมันจริงๆ อันนี้ไม่ได้ อันนั้นก็ไม่รู้

ถ้าไม่เห็นแก่ที่ไอ้เก้าทำงานอย่างเต็มที่ ลู่ฝานคงดูหมิ่นมันไปแล้ว

ผ่านไปอีกสองสามชั่วโมง ลู่ฝานและคนอื่นเห็นสัตว์อสูรอากาศธาตุในตำนานแล้ว

ดำสนิทเหมือนไม่มีรูปร่าง เมื่อมองจากไกลๆ คือกลุ่มก้อนหมอกควันสีดำ เหมือนผู้ฝึกชั่วร้ายที่ปล่อยออร่าปีศาจออกมา

ถ้าพวกมันไม่ลืมตาขึ้นมาเป็นระยะ คงแยกไม่ออกเลยว่านี่คือสัตว์อสูรที่อาศัยอยู่ในอากาศเวิ้งว้าง

เมื่อเห็นพวกลู่ฝานมาพร้อมกับกองทัพสัตว์อสูรอันยิ่งใหญ่ สัตว์อสูรอากาศธาตุพวกนี้หวาดกลัวตามสัญชาตญาณ

ดูเหมือนพวกมันไม่ใช่สิ่งมีชีวิตที่ไม่มีสติปัญญา

แต่เมื่อเทียบกับสัตว์อสูรตัวอื่น พวกมันไม่ได้หวาดกลัวสัตว์อสูรที่มีพละกำลังแข็งแกร่งและมีพลานุภาพน่าทึ่งเท่าไรนัก

แค่มองดูเงียบๆ อยู่ด้านข้าง ปล่อยให้มังกรบินและหงส์ส่งเสียงขู่ออกมาไม่หยุด แต่พวกมันก็ไม่ได้ถอยไปไกลเท่าไร

เห็นสัตว์อสูรอากาศพวกนี้บินขึ้นมาบ่อยๆ ด้วย เผยให้เห็นลำตัวเหมือนหนอนหรือไม่ก็เหมือนปลาของพวกมัน

ลู่ฝานไม่เห็นสัตว์อสูรอากาศธาตุจำพวกหนวด

พูดตามตรงว่าหลังจากเห็นสัตว์อสูรอากาศธาตุตัวยักษ์ที่เฟิงเทียนเลี้ยง

ลู่ฝานอยากได้มาเล่นสักตัวเหมือนกัน

ถ้าเลี้ยงให้โตได้ พลานุภาพของมันไม่ใช่เล่นๆ เลย

“นักบู๊ทุกคนจับตาดูการเคลื่อนไหวของสัตว์อสูรอากาศธาตุไว้ตลอดเวลา ลู่ฝาน นายถอยไปด้านหลังหน่อย อย่าโดนสัตว์อสูรอากาศธาตุพวกนี้ลากไป ถึงเป็นขุนพลังสุดเหนือฟ้าก็รับมือสัตว์อสูรอากาศธาตุพวกนี้ยาก พวกมันเป็นอมตะที่อีกฟากฝั่งอากาศเวิ้งว้าง!”

เจ้าสำนักหลีซียังคงตะโกนเตือนทุกคน

ตอนนี้ประมุขประเทศตันเซิ่งที่ยังอยู่ในการฝึกฝนค่อยๆ ลืมตาขึ้น เขาเริ่มมีหวาดระแวงแล้ว!

ยิ่งเข้าไปด้านใน สัตว์อสูรอากาศธาตุยิ่งเยอะขึ้น

สัตว์อสูรอากาศธาตุรูปร่างใหญ่ นัยน์ตาเป็นประกายเริ่มปรากฏตัวออกมา

ตัวสีดำเหมือนหมอกเคลื่อนไหวออกมาข้างนอกไม่หยุด

พวกมันเริ่มลองเชิงโจมตีสัตว์อสูรที่รั้งท้ายอยู่ด้านหลัง

เมื่อหมอกสีดำขลับรายล้อมสัตว์อสูร ทำให้พวกสัตว์อสูรส่งเสียงร้องออกมาด้วยความตกใจ

พ่นพลังต่างๆ ออกมาจากปาก โจมตีใส่ตัวสัตว์อสูรอากาศธาตุ แต่คิดไม่ถึงว่าจะไม่ค่อยได้ผลเท่าไร แต่ก็สามารถบีบให้สัตว์อสูรอากาศธาตุพวกนี้ถอยกลับไปได้

ทุกคนล้อมเป็นวงกลมอยู่บนหลังสัตว์อสูรของตัวเอง กว่าจะรอดออกจากเงื้อมมือผู้ฝึกชั่วร้ายไม่ใช่เรื่องง่าย พุ่งตรงมายังอีกฟากฝั่งอากาศเวิ้งว้าง

ถ้าตายที่นี่คงโชคร้ายมาก

คนจำนวนมากที่ไม่เคยเห็นสัตว์อสูรอากาศธาตุ มองสัตว์อสูรอากาศธาตุที่ประหลาดด้วยสีหน้าไม่สู้ดี

ในบรรดานั้นคนที่พามาจากหมู่บ้านปีศาจสาวกับประเทศเฟิ่งหยุนดูกลัวมากที่สุด พวกเธอหลบอยู่ด้านหลังผู้แข็งแกร่ง

ศิษย์ของหอฝึกสัตว์เริ่มโยนผงที่เป็นประกายระยิบระยับออกไปข้างนอก ภายใต้การนำของหลีเหรินหลง

ลู่ฝานเห็นภาพนี้แล้วถามว่า “นี่คืออะไร”

เจ้าสำนักหลีตอบว่า “ผงมุกเต๋า สัตว์อสูรอากาศธาตุพวกนี้ชอบพลังแห่งวิถีของผู้แข็งแกร่งที่สุด อาศัยสิ่งนี้เราน่าจะผ่านไปได้อย่างราบรื่น”

ลู่ฝานแอบตกใจ ช่างหน้าใหญ่ใจโตจริงๆ

เอามุกเต๋าบดเป็นผงมาโปรยแบบนี้ นี่ต้องมีสมบัติขนาดไหนกัน