เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 2101

เจ้าสำนักหลีมองไปทางอสูรอากาศธาตุ จู่ๆ สิ่งที่ปรากฏในสายตาคือลู่ฝาน

“ลู่ฝาน นายทำอะไร”

เจ้าสำนักหลีตะโกนเสียงดังด้วยความตกใจ

ยากมากที่เขาจะตะโกนสุดเสียงในขณะที่ป่วยอยู่

ลู่ฝานยังไม่ทันได้อธิบาย สัตว์อสูรอากาศธาตุนับไม่ถ้วนด้านหลังพากันกรูเข้ามา

เพียงพริบตาเดียว อสูรอากาศธาตุน่ากลัวพวกนี้ ทำลายการป้องกันที่เหล่าสัตว์อสูรนับหมื่นพันสร้างขึ้น

พวกมันไม่กลัวการโจมตี ไม่กลัวน้ำแข็งเย็นยะเยือก ไม่กลัวไฟ ไม่กลัวการโจมตีระยะประชิด สิ่งเหล่านี้ไม่มีผลอะไรกับพวกมันเลย

พุ่งตรงมาโจมตีลู่ฝาน!

“ขวางพวกมันไว้ ทุกคนเข้าไปขวางพวกมันไว้!”

เจ้าสำนักหลีตกใจจนหน้าแดงเถือก

เหตุการณ์เหนือการควบคุมของเขาแล้ว

เขาคิดว่าเมื่อมาถึงอีกฟากฝั่งอากาศเวิ้งว้างอาจมีปัญหาเกิดขึ้น

แต่ไม่คิดไม่ฝันว่าสัตว์อสูรอากาศธาตุที่เป็นมิตร ไม่ค่อยสู้กับสิ่งมีชีวิตอื่นสักเท่าไร วันนี้กลับพากันคลั่งขึ้นมา

บางครั้งประสบการณ์สามารถฆ่าคนได้จริงๆ

เจ้าสำนักหลีกำหินแร่ไว้ในมือหนึ่งเม็ด ด้านบนเป็นลายเทาเที่ย (สัตว์ในตำนาน) ชัดเจน เขาเตรียมโยนออกไปทุกเมื่อ

ศิษย์ของหอฝึกสัตว์เริ่มโจมตีใส่สัตว์อสูรอากาศธาตุที่พุ่งเข้ามาอย่างบ้าคลั่ง

แต่สัตว์อสูรอากาศธาตุพวกนี้ไม่สนใจพวกเขาเลย โฉบผ่านข้างตัวพวกเขาไปทันที

ประมุขประเทศตันเซิ่ง ไอ้อ้วนตงและอสูรศักดิ์สิทธิ์ที่นิ่งมาตลอดเริ่มลงมือแล้ว

ยอดฝีมือลงมือเอง แสดงว่าเหตุการณ์ผิดปกติแล้ว

ประมุขประเทศตันเซิ่งเหวี่ยงมือ ค่ายกลโจมตีสัตว์อสูรอากาศธาตุหลายร้อยตัวกลับไป

ไอ้อ้วนตงก็ซัดหมัดใส่สัตว์อสูรอากาศธาตุสิบกว่าตัวจนกระจุย

หนานกงสิงเห็นท่าไม่สู้ดี เขากำกระจกกำจัดมารทรงพลังเที่ยงธรรมไว้ในมือ

แต่จู่ๆ เขานึกขึ้นได้ว่าสัตว์อสูรอากาศธาตุไม่ใช่ผู้ฝึกชั่วร้าย เอากระจกกำจัดมารทรงพลังเที่ยงธรรมออกมาก็เปล่าประโยชน์

หนานกงสิงกัดฟัน จับคอเสื้อลู่ฝานเตรียมดึงเขาไปด้านหลัง

แต่เขาพบว่าเท้าลู่ฝานเหมือนมีรากงอกออกมา ยืนนิ่งอยู่ที่เดิมไม่ขยับ

แล้วก็ไม่มีท่าทีจะโจมตีด้วย เหมือนกลายเป็นหินไปแล้ว

“สหายลู่ฝานขยับหน่อยสิ!”

หนานกงสิงตะโกนเสียงดัง

ลู่ฝานกะพริบตา เขาอยากบอกหนานกงสิงมากว่าอันที่จริงเขาก็อยากขยับเหมือนกัน

แต่ในความเป็นจริงร่างกายเขาไม่สามารถขยับได้

พลังร้อนระอุในตัวกำลังชำระล้างทั้งร่างกายเขา และปรับปรุงเปลี่ยนแปลงร่างกายเขาด้วย

พลังเข้ามาในปราณชี่ของลู่ฝาน เหมือนจะผสานกับปราณชี่ของเขา

ตอนแรกปราณชี่ของเขาดูต่อต้านเล็กน้อย แต่ต่อมาลู่ฝานพบว่าเหมือนปราณชี่ของตัวเองเห็นของที่มองเห็นจับได้สัมผัสได้ที่งดงามมาก มันเป็นฝ่ายกลืนกินเข้าไปโดยไม่รอให้พลังนี้พุ่งเข้ามาเอง

ในตัวลู่ฝานกำลังเกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่

ตอนลู่ฝานทะลุระดับถึงเซียนบู๊ ยังไม่เกิดการเปลี่ยนแปลงขนาดนี้เลย

เมื่อวิทยายุทธระดับเขา ลู่ฝานไม่รู้จริงๆ ว่าพลังแบบไหนจะทำให้เขาเปลี่ยนรกถอดกระดูกได้อีกครั้ง

เขารู้สึกว่าร่างกายตัวเองถึงระดับสูงสุดแล้ว คิดไม่ถึงว่าจะยกระดับได้อีกครั้ง

แต่ดูเหมือนการยกระดับตอนนี้ไม่ค่อยปกติ

จะทำยังไงกับสัตว์อสูรอากาศธาตุมากมายด้านหลัง

ลู่ฝานรู้สึกอย่างชัดเจนว่าพลังของเขาทำให้สัตว์อสูรอากาศธาตุพวกนี้คลั่ง

เขาทำให้พวกเจ้าสำนักหลีลำบากหรือเปล่าเนี่ย!

ลู่ฝานร้อนใจมาก แต่ถ้าปราณชี่ในตัวยังกลืนกินไม่เสร็จ เขาคงไม่สามารถขยับได้แน่นอน

ตอนนี้เจดีย์เสวียนเก้ามังกรโผล่ออกมาแล้วพูดอย่างตกใจว่า “เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ได้อะไรมาอีกแล้ว พลังนี้เป็นของเจ้านายเหรอ น่ากลัวมาก!”

ลู่ฝานพูดในใจว่า “ฉันก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แกรีบไปช่วยเร็วๆ!”

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรเพิ่งขานรับ ขณะที่กำลังจะลอยออกจากตัวลู่ฝาน พลังในตัวลู่ฝานแผ่ซ่านมาบนตัวเจดีย์เสวียนเก้ามังกร

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรรีบถอยกลับไปแล้วตะโกนว่า “ฉันขยับไม่ได้แล้ว เอ๊ะ ทำไมพลังฉันถึงฟื้นฟูเร็วขนาดนี้ พระเจ้า ชั้นแปดของฉันจะเปิดออกแล้ว!”