เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 2104

เพียงพริบตาก็ผ่านไปอีกหลายวัน

แสงเคลื่อนไหวไปมาอย่างต่อเนื่อง ยิ่งใหญ่เหมือนมหาสมุทร

ในอีกฟากฝั่งอากาศเวิ้งว้าง พวกลู่ฝานเดินทางอย่างรวดเร็ว เต่ามังกรด้านล่างตัวเล็กลงเป็นร้อยเท่า

แถบแสงเป็นเส้นพาดผ่านข้างตัวศิษย์พี่หานเฟิงและคนอื่น มีชนโดนตัวบางครั้ง เป็นความรู้สึกเจ็บที่ยากจะอธิบาย

ทุกคนอยู่ภายใต้การคุ้มครองของสัตว์อสูรนับหมื่นนับพัน ไม่กล้าโผล่หัวขึ้นมาเลย

โดยเฉพาะพวกคนที่วิทยายุทธค่อนข้างต่ำ พวกเขาหมอบอยู่บนหลังสัตว์อสูร ไม่กล้าแม้แต่จะลืมตา

แม้พวกเขาวิทยายุทธต่ำ แต่รู้ดีว่ายิ่งพลังแข็งแกร่ง ก็ยิ่งห้ามมองตรงๆ

เหมือนการต่อสู้ของยอดฝีมือที่แท้จริง ถ้าคนวิทยายุทธต่ำไปดู อาจทำให้ตัวเองดูจนตายได้ง่ายๆ

ดังนั้นเพื่อรักษาชีวิตไว้ พวกเขาแทบจะขดตัวจนเป็นก้อนแล้ว

ในบรรดากลุ่มคน มีเพียงลู่ฝานที่ยังยืนตระหง่านอยู่บนหลังเต่ามังกร

แม้แต่เต่ามังกรใต้ตัวยังหดหัวและขาทั้งสี่ข้างของตัวเอง แต่ลู่ฝานกลับมองไปรอบๆ เหมือนคนไม่เป็นอะไรเลย

ปล่อยให้แถบแสงเหล่านี้โจมตีเสื้อผ้าเขาจนเกิดเสียงพึ่บพั่บ

เขาไม่ได้ตั้งใจวางมาดโชว์ทุกคน แต่แถบแสงพวกนี้เหมือนความว่างเปล่าสำหรับเขาจริงๆ

ลู่ฝานที่ถอดรกเปลี่ยนกระดูกอีกครั้ง รู้สึกว่าร่างกายตัวเองเปลี่ยนไปอย่างมาก

เริ่มมีสีดำเล็กๆ หมุนวนอยู่ตรงตันเถียน ตามที่ไอ้เก้าพูด

นี่คือเค้าลางการรวมตัวของโลกใบเล็ก!

โลกที่อยู่ภายในตัวเขา!

ตอนลู่ฝานได้ยินเสียงตะโกนอย่างตื่นเต้นของไอ้เก้า เขาถึงกับช็อกไปเลย

ขุนพลังสุดเหนือฟ้าคนอื่นพยายามแทบเป็นแทบตาย กว่าจะปรับตัวกับการควบคุมของฟ้าดินได้ จากนั้นตั้งใจบรรลุ หายใจเข้าสัมผัสวิถีแห่งสวรรค์ หายใจออกรวมพลัง

เสียเวลาไม่รู้ตั้งกี่ปี กว่าจะรวมโลกใบเล็กของตัวเองออกมาได้

แต่ตอนนี้เขาเริ่มแล้วอย่างนั้นเหรอ

เขาเป็นคนที่เพิ่งเข้าสู่อริยปราชญ์เองนะ!

ลู่ฝานรู้สึกว่าตัวเองพัฒนาเร็วเกินไปหรือเปล่า

ความเร็วนี้เร็วยิ่งกว่าผู้ฝึกชั่วร้ายเสียอีก ถ้าพูดออกไป คนอื่นไม่มองเขาเป็นสัตว์ประหลาดคงแปลกแล้วล่ะ

ลู่ฝานตรวจสอบสภาพภายในร่างกายตัวเองอย่างละเอียด

พบว่านอกจากความโหยหาของจักรพรรดิอู่ที่อยู่ทั่วตัวยังไม่ออกไป ส่วนอื่นดีเป็นอย่างมาก

ตอนเกิดเหมือนน้ำวนในตัวลู่ฝาน ความโหยหาของจักรพรรดิอู่จะออกมาก่อกวนด้วย แต่โดนวิญญาณของลู่ฝานซัดกลับไปด้วยกระบวนท่าเดียว

ความโหยหาของจักรพรรดิอู่ที่เคยเกือบฆ่าลู่ฝานตาย ตอนนี้ไม่ได้สำคัญอะไรกับลู่ฝานเลย

ถ้าไม่ใช่เพราะปราณแห่งหุ้นตุ้นในตัวเขายังไม่เพียงพอ ตอนนี้ลู่ฝานคงกำจัดความโหยหาของจักรพรรดิอู่ไปแล้ว

เหมือนความโหยหาของจักรพรรดิอู่รู้สึกว่าลู่ฝานแข็งแกร่งขึ้น ส่วนเขายิ่งอ่อนแอลงเรื่อยๆ

ดังนั้นครั้งนี้เมื่อเขากระจายไปทั่วตัวลู่ฝาน จึงตัดสินใจสงบเสงี่ยมเจียมตัวทันที

เมื่อเป็นเช่นนี้ แม้เขาไม่สามารถโจมตีลู่ฝานได้ทุกเมื่อ แต่ลู่ฝานก็กำจัดเขาออกไปยากยิ่งกว่า

พูดตามตรงว่าเขาเจ้าเล่ห์กว่าอริยบุคคลวุ่นวายเยอะ

ลู่ฝานขี้เกียจสนใจเขาชั่วคราว เพราะอีกไม่นานเขาจะไปหุ้นตุ้นแล้ว ถึงตอนนั้นค่อยดึงปราณแห่งหุ้นตุ้นเข้ามาในตัว แล้วกำจัดออกไปให้สิ้นซากก็จบ

จู่ๆ แสงรอบๆ หยุดชะงักไป ลู่ฝานเงยหน้ามองแสงเจ็ดสีที่หยุดชะงักลง

“ทำไม อีกฟากฝั่งอากาศเวิ้งว้างเกิดการเปลี่ยนแปลงเหรอ”

ลู่ฝานถามอย่างราบเรียบ