เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 2114

“เจ้า....เจ้าบ้าน! เชิญ....เชิญทางนี้”

ลู่เทียนอู่พูดจาติดขัด น่องกำลังสั่น

ไม่ใช่เพราะกลัว แต่เป็นเพราะตื่นเต้น

ลู่ฝาน เจ้าบ้านตระกูลลู่ของพวกเขากลับมาแล้ว!

ถ้าไม่กลัวว่าจะทำให้ลู่ฝานไม่พอใจ ลู่เทียนอู่อยากตะโกนดังๆ เลย!

ลู่ฝานยิ้มแล้วพูดว่า “ไม่ต้องประหม่าหรอก ครอบครัวเดียวกันทั้งนั้น มีอะไรให้ต้องประหม่ากันล่ะ นายจำฉันได้ เราเคยเจอกันตอนเด็กใช่ไหม!”

ลู่เทียนอู่สูดหายใจลึก สงบสติอารมณ์แล้วพูดว่า “ใช่แล้วเจ้าบ้าน ฉันเป็นน้องชายลู่เทียนกัง ตอนเด็กๆ เคยเจอเจ้าบ้าน”

ลู่ฝานพยักหน้าเข้าใจแล้วพูดว่า “ลู่เทียนกังเหรอ น่าเสียดายมากที่พี่ชายนายตาย!”

ลู่เทียนอู่น้ำตารื้นขึ้นมาทันที เขาพูดว่า “พี่สละชีพเพื่อตระกูล มีเกียรติและยิ่งใหญ่ น่าเสียดายที่เขาไม่ได้เห็นความแข็งแกร่งของตระกูลลู่ในตอนนี้”

ลู่ฝานมองลู่เทียนอู่แล้วพูดว่า “ตระกูลลู่จะแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ นายจะได้เห็นแทนเขา”

ลู่ฝานพูดพลางเดินเข้าไปด้านในกับลู่เทียนอู่

ตอนนี้คฤหาสน์ตระกูลลู่กว้างขึ้นเกินสิบเท่า แสงสว่างไสว คึกคักสุดๆ

ลู่ฝานเดินไปด้านใน ดึงดูดสายตาคนจำนวนไม่น้อย

ศิษย์ตระกูลลู่นับไม่ถ้วนเห็นลู่เทียนอู่เดินตามหลังลู่ฝานอย่างนอบน้อม พวกเขาพากันประหลาดใจเล็กน้อย

พวกเขาไม่ได้จำลู่ฝานได้ทันที รู้สึกแค่ว่าคนที่มาคุ้นตามาก

เดินจนมาถึงลานใหญ่ ลู่ฝานเห็นโต๊ะงานเลี้ยงเต็มไปหมด

จัดงานเลี้ยงยิ่งใหญ่จริงๆ ลู่ฝานยิ้มแล้วพูดว่า “นี่จัดวันเกิดของลู่หงหยู่เหรอ คึกคักมาก ในความทรงจำของฉัน ต้องเป็นเทศกาลเซ่นไหว้ประจำปี ถึงจะคึกคักขนาดนี้!”

ลู่เทียนอู่พูดว่า “เจ้าบ้าน อันที่จริงนี่ไม่นับประสาอะไรเลย ตอนนี้ตระกูลลู่ไม่เหมือนเมื่อก่อนแล้ว เทศกาลเซ่นไหว้ประจำปีคึกคักกว่านี้เยอะมาก”

ลู่ฝานพยักหน้า ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม

เห็นตระกูลลู่แข็งแกร่งขึ้น เขารู้สึกดีใจจากใจจริง

กวาดตามองคนที่มาร่วมงานเลี้ยง ลู่ฝานพบว่าส่วนใหญ่เขาไม่รู้จักเลย

ลู่ฝานถามว่า “คนตระกูลอี้ว์ล่ะ”

ลู่เทียนอู่พูดว่า “เจ้าบ้าน หลังจากตระกูลเราได้ตำแหน่งหัวหน้าเขต คนตระกูลอี้ว์ก็ย้ายไปเมืองหลวงกันหมด หัวหน้าเขตอี้ว์คนก่อนก็ได้เลื่อนตำแหน่งสูงแล้ว!”

ลู่ฝานพยักหน้าร้องอ๋อ

ดูเหมือนหลายเรื่องไม่เหมือนตอนที่เขาอยู่แล้ว

ลู่เทียนอู่กำลังจะแจ้งศิษย์ตระกูลลู่คนอื่นว่าเจ้าบ้านกลับมาแล้ว

ลู่ฝานห้ามเขาแล้วพูดว่า “ไม่ต้องรีบ กว่าตระกูลจะคึกคักได้ขนาดนี้ อย่าให้ต้องหมดสนุกเพราะฉันเลย ฉันนั่งดูข้างๆ ก็พอแล้ว!”

ลู่เทียนอู่ก็ไม่กล้าพูดอะไร ทำได้แค่ตามลู่ฝานมาที่มุม เรียกศิษย์ตระกูลลู่ให้รีบเอาอาหารและเหล้ามาเสิร์ฟลู่ฝาน ต้องเป็นของดีที่สุดเท่านั้น ส่วนลู่เทียนอู่ก็นั่งอยู่ข้างๆ

“คุณลู่หงหยู่มาแล้ว!”

เสียงตะโกนดังขึ้น คนด้านล่างพากันลุกขึ้นยืน

จากนั้นลู่ฝานเห็นลู่หาวพ่อของเขากับลู่เฮ่าหรานปู่ของเขา ปรากฏตัวพร้อมกับลู่หงหยู่

ไม่เจอกันหลายปี ลู่หงหยู่ท่าทางดุร้าย ชอบเอาแส้ฟาดคนอื่นโตเป็นสาวแล้ว

สวมชุดกระโปรงยาวสีแดง เหมือนขนหงส์ปกคลุมตัว แส้ยาวยังอยู่ที่เอว รวบผมขึ้น ท่าทางห้าวหาญองอาจ

เห็นคนเยอะแยะด้านล่าง ลู่หงหยู่ขมวดคิ้วพูดว่า “ทำไมคนไม่เกี่ยวข้องเยอะขนาดนี้ ให้พวกเขาออกไปได้ไหม!”

ลู่เฮ่าหรานกับลู่หาวได้ยินแล้วหัวเราะ จากนั้นนั่งลงตรงที่นั่งหลัก

ทุกคนทำความเคารพลู่เฮ่าหรานกับลู่หาว

ลู่หาวยกแก้วเหล้าแล้วพูดเสียงกังวานว่า “ขอไม่พูดอะไรมากละกัน วันนี้เป็นวันเกิดลู่หงหยู่ของเรา ทุกคนกินดื่มได้เต็มที่!”

เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ มีทั้งหัวเราะแบบส่งๆ และหัวเราะจากใจจริง