เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 2132

“แบกกระบี่หนัก!”

อริยบุคคลน้ำแข็งเอ่ยทวนด้วยน้ำเสียงตื่นตระหนก ในหัวของเธอปรากฏเงาร่างของลู่ฝานขึ้นมาเป็นอันดับแรก

เป็นไปไม่ได้!

ลู่ฝานจะกล้าบุกสังหารเข้ามาถึงประเทศเป่ยเสินด้วยตัวคนเดียวได้อย่างไร!

ใช้พลังของคนเพียงคนเดียวสู้กับคนทั้งประเทศ ต่อให้เป็นขุนพลังสุดเหนือฟ้าอย่างไรก็ต้องมีลังเลบ้าง

ขนาดเธอจะเข้าโจมตีประเทศอู่อาน ยังต้องพาเหล่าศิษย์จากหอเทวาลัยและราชาน้ำแข็งไปด้วย

กระทั่งในประเทศเป่ยเสินตอนนี้ ราชาน้ำแข็งผู้ยิ่งใหญ่ที่แข็งแกร่งยังแทบจะหาไม่ได้

อริยบุคคลน้ำแข็งพยายามฝืนสงบสติอารมณ์ของตนเองไว้ ไม่ว่าจะใช่ลู่ฝานรึไม่เธอก็ต้องไปดูให้เห็นกับตา!

ทันใดนั้นอริยบุคคลน้ำแข็งก็เอ่ยขึ้น “ทุกท่าน โอกาสมาถึงแล้ว เดิมทีวางแผนจะให้พวกคุณบุกเข้าไปกำจัดลู่ฝานที่ประเทศอู่อาน คาดไม่ถึงว่าลู่ฝานจะเอาชีวิตตัวเองมาส่งถึงที่”

ขณะเดียวกัน คนทั้งหมดก็ส่งเสียงฮือฮาออกมา จากนั้นก็แสดงความเห็นกันอย่างอื้ออึง

“ทางเดินดี ๆ มีไม่เดิน รนหาที่ตายชัด ๆ”

“มาแล้วก็ดี มาแล้วก็ดี ฉันจะได้ไม่ต้องตามไปหา!”

“ไป ไป ไป รีบบินขึ้นฟ้า อย่าให้คนอื่นสบโอกาสแย่งเนื้อติดมันในมือไปได้!”

...

คนทั้งหมดเริ่มฮึกเหิม พากันเดินออกไปด้านนอก

ก่อนจะกลายเป็นลำแสงสายหนึ่งพุ่งออกจากหอเทวาลัยขึ้นไปบนฟ้า

แต่จู่ ๆ ก็มีกระบี่เล่มหนึ่งก็ล่วงลงมาจากบนผืนฟ้า

กระบี่หนักสีดำสนิทราวกับป้ายหน้าหลุมศพ ปักลงบนพื้นหน้าตำหนักหลักของหอเทวาลัย

“คนไม่น้อยเลยนี่ มาต้อนรับฉันงั้นเหรอ?”

ทันทีที่เสียงพูดจบลง บนท้องฟ้าก็เกิดรอยแยกขึ้นมาเส้นหนึ่ง ก่อนที่เงาร่างของลู่ฝานและสิบสามจะค่อย ๆ ปรากฏสู่สายตาคนทั้งหมด

มุมปากของลู่ฝานประดับด้วยรอยยิ้ม เขาเร่งมาถึงประเทศเป่ยเสินภายในระยะเวลาที่รวดเร็วที่สุด

เมื่อเงยหน้าขึ้น สายตาของลู่ฝานก็จับจ้องอยู่ที่อริยบุคคลน้ำแข็ง

ดีจริง ๆ ที่แท้ก็เป็นอย่างที่เขาคาดการณ์ไว้ไม่มีผิด อริยบุคคลน้ำแข็งกลับมาที่ประเทศเป่ยเสินเพื่อบ่มเพาะกำลัง!

ยามที่อริยบุคคลน้ำแข็งเห็นหน้าของลู่ฝาน เธอเริ่มรู้สึกปวดหัวใจกับศีรษะขึ้นมาเล็กน้อย

ดูท่าการรับมือกับลู่ฝานครั้งก่อน ชายหนุ่มคงสลัดเธอออกไปจากเงามืดในจิตใจได้แล้ว

พอเห็นลู่ฝานปรากฏตัว อริยบุคคลน้ำแข็งถึงกับก้าวถอยหลังไปสองก้าวโดยไม่รู้ตัว

แต่คาดไม่ถึงว่าคนอื่น ๆ กลับพุ่งขึ้นไปล้อมวงลู่ฝานไว้

“นายคือลู่ฝานงั้นเหรอ?”

เซียนบู๊มือสังหารทมิฬ ลูบเครายาวของตนเองพร้อมกับเอ่ยด้วยรอยยิ้ม

ลู่ฝานพยักหน้ารับ “แน่นอน!”

ทันใดนั้นเซียนบู๊มือสังหารทมิฬก็สัมผัสกลิ่นอายหนึ่งบนตัวลู่ฝานได้ ก่อนที่เขาจะหันไปมองทางอริยบุคคลน้ำแข็ง พร้อมกับหัวเราะออกมาเสียงดัง

“อริยบุคคลน้ำแข็งเอย ผู้นี้คือคนที่เธอบอกว่าเป็นผู้แข็งแกร่งที่เอาชนะเธอได้งั้นเหรอ? ก็แค่เซียนบู๊ตัวเล็ก ๆ ผู้หนึ่งไม่ใช่รึไง!”

คำพูดของเซียนบู๊มือสังหารทมิฬ ทำให้คนอื่น ๆ หันกลับมาพิจารณาลู่ฝานทันที

คนทั้งหมดในที่แห่งนี้มีผู้ใดบ้างที่ไม่มีประสบการณ์ท่องยุทธมาหลายปี รู้จักคนมากมายนับไม่ถ้วน

พริบตาเดียวก็มองออกแล้ว ลู่ฝานยังไม่ถึงขั้นสุดเหนือฟ้าอย่างแน่นอน กระทั่งเข้าสู่อริยปราชญ์ก็คงเป็นเรื่องที่เพิ่งเกิดได้ไม่นาน

จากนั้นคนทั้งหมดต่างก็พากันหัวเราะเสียงดังกึกก้อง

“แค่เซียนบู๊ตัวเล็ก ๆ ยังกล้าอวดดีถึงขนาดนี้!”

“อริยบุคคลน้ำแข็งเอย ขุนพลังสุดเหนือฟ้าอย่างเธอ เอาชนะเซียนบู๊คนเดียวยังไม่ได้ ฉันว่าเธอเลิกฝึกยุทธไปเสียเถอะ ยิ่งฝึกยิ่งถอยหลัง ไม่ใช่ว่าเธอเห็นว่าลู่ฝานคนนี้หน้าตาใช้ได้ เลยอยากให้พวกเราช่วยจับเป็น แล้วเอาเขามาช่วยอุ่นเตียงให้เธอหรอกนะ!”

“ฮ่าฮ่า นี่น่าจะเป็นไปได้ อริยบุคคลน้ำแข็งเอย ถ้าอยากให้เราจับเป็นเขาล่ะก็ เช่นนั้นก็ต้องเพิ่มเงินหน่อยนะ!”

...

คนทั้งหมดลูบกำปั้นตนเองไปมา