เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 2134

พอหันหลังได้ก็หนีไปทันที อริยบุคคลน้ำแข็งหนีออกไปได้เฉียบขาดจริง ๆ

อริยบุคคลน้ำแข็งผู้ครอบครองวิถีแห่งมิติมั่นใจเป็นอย่างยิ่งว่าลู่ฝานไม่มีทางจับตัวเธอได้

นี่เป็นจุดที่ลู่ฝานปวดหัวมากที่สุด

ขณะมองอริยบุคคลน้ำแข็งบินหนีไกลออกไป มุมปากของลู่ฝานก็ค่อย ๆ เผยรอยยิ้มออกมา

หนี?

อยู่ในประเทศเป่ยเสินแล้วยังคิดหนีอีกงั้นเหรอ?

ลู่ฝานเองก็อยากเห็นเช่นกันว่าอริยบุคคลน้ำแข็งจะหนีได้ถึงไหน?

ลู่ฝานหมุนตัวกลับมา ก่อนจะมองไปที่กลุ่มคนด้านหลัง พร้อมกับพูดขึ้นว่า “ยังจะสู้กันอีกไหม?”

คนกลุ่มนั้นนิ่งเงียบ เมื่ออยู่ต่อหน้าลู่ฝาน พวกเขาไม่เห็นความหวังในการเอาชนะเลยสักนิด

ลู่ฝานไม่ต่างอะไรกับยอดเขาที่ตั้งตระหง่านไม่ไหวติง ส่วนพวกเขาก็ไม่ต่างอะไรกับเหล่ามดแมลงที่พยายามผลักภูเขาลูกนี้

คนทั้งหมดเริ่มล่าถอย ทั้งยังนึกเสียใจว่าเหตุใดต้องมาลุยน้ำโคลนครั้งนี้ด้วย

ผู้ที่อริยบุคคลน้ำแข็งยังจัดการไม่ได้ จนต้องเรียกคนอื่น ๆ ให้มาช่วยต่อกร แล้วพวกเขาจะไปรับมือได้อย่างไร

เหตุผลง่าย ๆ เพียงเท่านี้ ยามนี้พวกเขาเพิ่งจะคิดออก

แต่ก็ไม่รู้ว่าคิดออกยามนี้แล้วจะมีประโยชน์อะไร!

ขณะมองไปยังคนทั้งหมด ลู่ฝานก็ยกมุมปากเผยรอยยิ้มออกมาก่อนจะพูดขึ้นว่า “วันนี้พวกคุณโชคดีนะ ฉันไม่ต้องการฆ่าพวกคุณ แต่พวกคุณต้องช่วยฉันสักเรื่องก่อน ฉันถึงจะปล่อยพวกคุณไป!”

ทันใดนั้นก็มีเสียงชายหนุ่มคนหนึ่งดังขึ้น “ลู่ฝาน เรารู้ว่านายแข็งแกร่งมาก แต่แค่พูดว่าฆ่าพวกเรา ก็ไม่จำเป็นต้องทำตัวหยิ่งผยองขนาดนี้หรอก!”

ลู่ฝานหัวเราะออกมาเล็กน้อย “หยิ่งผยองงั้นเหรอ? ถ้านายรู้สึกว่าฉันหยิ่งผยองล่ะก็ ลองก้าวเข้ามาลองดูหน่อยก็ได้ ฉันไม่รังเกียจหรอกนะที่จะเชือดไก่ให้ลิงดู!”

ชายหนุ่มเงียบเสียงทันที ผู้แข็งแกร่งที่อยู่รอบ ๆ ก็นิ่งเงียบไปด้วยเช่นกัน

ผ่านไปครู่หนึ่งก็มีหญิงสาวอีกคนเอ่ยขึ้น “นายต้องการให้พวกเราทำอะไร?”

ลู่ฝานตอบกลับ “ตามหาอริยบุคคลน้ำแข็ง บอกเธอว่าฉันจะรอเธออยู่ที่หอเทวาลัย ประเทศเป่ยเสินแห่งนี้ไม่ไปไหนทั้งนั้น หากเธอไม่ยอมกลับมาสู้ตายเป็นครั้งสุดท้ายกับฉัน ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะทำให้หอเทวาลัยของเธอหายไปตลอดกาล”

คนทั้งหมดตกตะลึงไปพร้อม ๆ กัน พวกเขาคาดไม่ถึงว่าภารกิจที่ลู่ฝานต้องการให้พวกเขาทำจะง่ายดายเพียงนี้

ชายหนุ่มที่ส่งเสียงออกมาเมื่อครู่เอ่ยขึ้นด้วยความประหลาดใจ “แค่นี้เหรอ? ถ้าหากพวกเราหนีไปเลยล่ะ?”

หลังจากชายหนุ่มเอ่ยจบประโยค คนอื่น ๆ ก็ส่งสายตาขุ่นเคืองไปให้เขาทันที

เจ้าหนุ่มนี่สมองมีปัญหารึไง!

ลู่ฝานเผยรอยยิ้มออกมาเล็กน้อย “ไม่เป็นไร เพราะฉันจำพวกคุณทั้งหมดได้ ฉันยังสืบถึงพวกคุณและตามหาพวกคุณได้ด้วย พวกคุณไม่กล้าหนีไปเฉย ๆ หรอก”

กล่าวจบลู่ฝานก็เดินเข้าไปในหอเทวาลัย

ทิ้งผู้แข็งแกร่งของแต่ละประเทศให้มองตากันปริบ ๆ ไว้เบื้องหลัง

หลังจากมองหน้ากันไปมา ในที่สุดเหล่าผู้แข็งแกร่งก็พากันแยกย้ายโดยไม่พูดอะไรสักคำ

พวกเขาอดยอมรับสิ่งที่ลู่ฝานเอ่ยออกมาอย่างเสียมิได้ คนที่มีวิทยายุทธเช่นลู่ฝาน แค่สืบหาตัวตนและตามหาพวกเขาไม่ใช่เรื่องยากอะไร

ถ้าจะพูดให้ชัดหน่อยก็คือต่อให้หาพวกเขาไม่เจอ ลู่ฝานจะไม่สามารถไปที่บ้านเกิดพวกเขาเพื่อจับตัวประกันมาแลกคนได้รึไง?

ในแดนตะวันออกทั้งหมดนี้ นอกจากประมุขประเทศตันเซิ่งแล้ว พวกเขายังนึกไม่ออกเลยว่าจะมีใครสามารถต่อกรกับลู่ฝานได้อีก

ความแข็งแกร่งที่ลู่ฝานเผยให้เห็นในวันนี้ เพียงพอที่จะทำให้ทั่วทั้งแดนตะวันออกสั่นสะเทือนได้เลยทีเดียว

“เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ จะปล่อยพวกเขาไปแบบนี้จริง ๆ เหรอ? มันดูง่ายเกินไปสำหรับพวกเขานะ จะยังไงก็น่าจะฆ่าทิ้งสักสองคน จะได้เป็นเยี่ยงอย่างให้คนที่เหลือได้เห็น!”

ภายในกายลู่ฝานเจดีย์เสวียนเก้ามังกรโผล่ออกมาอีกครั้ง มันอุตส่าห์รอให้ลู่ฝานฆ่าคนทั้งหมดไปเสียก่อน จากนั้นมันค่อยออกมาเก็บกวาดของดีที่เหลือ