เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 2137

ไม่มีการหลบหลีก ทั้งสองดูเหมือนไม่มีเหตุผลที่จะต้องหลบกระบวนท่าโจมตีของอีกฝ่าย ต่างพุ่งเข้าใส่กันซึ่ง ๆ หน้า

กระบี่ของอริยบุคคลน้ำแข็งทำลายเขตวิถีของลู่ฝานภายในเสี้ยววินาที ขณะเดียวกันก็แทงเข้าไปที่ร่างของลู่ฝาน ออร่าปีศาจและเกล็ดน้ำแข็งพุ่งโจมตีใส่ร่างของลู่ฝานราวกับแม่น้ำที่กำลังเชี่ยวกราก

ทว่ากระบี่หนักไร้คมของลู่ฝานก็แทงเข้าไปที่ร่างของอริยบุคคลน้ำแข็งเช่นกัน เพียงแต่ร่างของอริยบุคคลน้ำแข็งในตอนนี้ดูเหมือนจะแตกต่างไปจากเมื่อก่อน

ลู่ฝานรู้สึกเหมือนสิ่งที่กระบี่แทงเข้าไปครั้งนี้ไม่ใช่กายเนื้อ แต่เป็นหินเหล็กที่แข็งมาก ๆ ก้อนหนึ่ง

แต่ต่อให้เป็นภูเขาสูงหมื่นจั้งสักลูก ยามที่ลู่ฝานวาดกระบี่ลงไป มันจะต้องขาดเป็นสองท่อนอย่างแน่นอน

ทว่าร่างของอริยบุคคลน้ำแข็งกลับสามารถสกัดกระบี่ของเขาไว้ได้ ลู่ฝานจึงทำได้เพียงปล่อยปราณชี่ของตนเองเข้าไปในร่างของอีกฝ่ายแทน

“ระเบิด!”

“แตกสลาย!”

ทั้งสองคำรามออกมาพร้อมกัน

เพียงแต่เสียงคำรามของอริยบุคคลน้ำแข็งนั้น เป็นเสียงคำรามที่เกิดจากความตกใจ

ส่วนลู่ฝานที่ฝึกทั้งบู๊และชี่เสียงคำรามนี้จึงเป็นเสียงที่เปล่งออกมาเอง

ร่างของทั้งสองคนเกิดเสียงระเบิดขึ้นพร้อมกัน กายเนื้อบนร่างของอริยบุคคลน้ำแข็งถูกลู่ฝานระเบิดเป็นรูกลวงอย่างโหดเหี้ยม

ด้านลู่ฝานเพียงแค่ซวนเซเล็กน้อย มุมปากมีเลือดซึมออกมา ทั้งยังมีสีฟ้าน้ำแข็งปนอยู่ในเลือดด้วย

ทันทีที่เสียงกึกก้องดังขึ้น เศษเนื้อของอริยบุคคลน้ำแข็งที่ถูกระเบิดก็กระจายเป็นผลึกน้ำแข็งพร่างพราวไปทั่วท้องฟ้า

ทันใดนั้นลู่ฝานก็เพิ่งเห็นภาพเบื้องหน้าชัด ๆ ว่าทั่วทั้งร่างของอริยบุคคลน้ำแข็งเป็นผลึกน้ำแข็งไปแล้ว

ไม่ว่าจะเป็นกระดูก กล้ามเนื้อ อวัยวะภายในของเธอ ทั้งหมดล้วนเป็นผลึกน้ำแข็งที่แข็งแกร่ง

มิน่าเล่าลู่ฝานถึงได้รู้สึกว่ากระบี่ของเขาแทงไม่เข้า!

อริยบุคคลน้ำแข็งต้องควบรวมพลังต้าเต๋ามากขนาดไหน ถึงทำให้ตนเองกลายเป็นมนุษย์ผลึกน้ำแข็งได้

ลู่ฝานขมวดคิ้วแน่น!

หลังจากอริยบุคคลน้ำแข็งถูกระเบิดออกไป สีหน้าของเธอก็ยิ่งประหลาดใจมากขึ้นไปอีก

เธอถึงขนาดกินรากวิญญาณปีศาจเข้าไปแล้ว แต่ปรากฏว่าเธอยังทำอะไรกับลู่ฝานไม่ได้อยู่ดี

ขณะที่พลังของเธอพุ่งเข้าไปในร่างของลู่ฝาน เธอกลับพบว่าร่างกายของลู่ฝานแตกต่างจากคนทั่วไปโดยสิ้นเชิง

ไม่ว่าจะเป็นพลังเต๋าหรือออร่าปีศาจ ยามที่เข้าไปในร่างของลู่ฝานแล้ว ล้วนถูกปราณชี่ของลู่ฝานกำจัดทิ้งจนหมด

นอกจากนี้ ไอ้เก้าในร่างของลู่ฝานก็เป็นสิ่งที่มองข้ามไม่ได้เช่นกัน

มันเพียงแค่ขี้เกียจลงมือเท่านั้น ไม่เช่นนั้นหากมันลงมือขึ้นมา ด้วยพลังเพียงน้อยนิดของอริยบุคคลน้ำแข็ง คงทำอะไรกับลู่ฝานไม่ได้เลย

ยามที่อริยบุคคลน้ำแข็งคิดจะยืมพลังเช่นนี้มาฆ่าลู่ฝาน เธอยังคงไร้เดียงสาเกินไป

อาจเป็นเพราะในขอบเขตวิทยายุทธและการใช้พลังเต๋าของลู่ฝาน ยังเทียบไม่ได้กับขุนพลังสุดเหนือฟ้าที่แท้จริง

ทว่ามีเพียงสิ่งเดียวคือความแข็งแกร่งของร่างกาย ที่ขุนพลังสุดเหนือฟ้าทั่วไปไม่อาจเทียบได้

ทักษะการฟื้นฟูอันทรงพลังของลู่ฝาน ยามนี้เริ่มสำแดงอานุภาพออกมาแล้ว

ใช้เวลาเพียงสามลมหายใจ สีหน้าอันขาวซีดพร้อมเลือดที่ซึมออกมาบริเวณมุมปากยามถูกอริยบุคคลน้ำแข็งโจมตีใส่เมื่อครู่ก็หายไป พร้อมกับลมหายใจที่กลับมาเป็นปกติ

สำหรับลู่ฝานแล้ว ขอแค่ไม่ใช่พลังโจมตีที่มากมายมหาศาลเกินไป เขาก็ไม่กลัวอะไรทั้งนั้น

ขนาดราชาปีศาจผู้ปราบมังกรที่มีทั้งวิทยายุทธอันแข็งแกร่งและพลังอันน่าสะพรึงกลัว ยังไม่อาจกำจัดเขาได้ในสองสามครั้งเลย

ต่อให้อริยบุคคลน้ำแข็งในตอนนี้มีพลังเพิ่มขึ้นมหาศาล ก็ยังไม่อาจเทียบได้กับราชาปีศาจผู้ปราบมังกร

ทันใดนั้นก็มีเสียงแตกร้าวเสียงหนึ่งดังขึ้น รูปปั้นที่ลู่ฝานเหยียบมาตลอด ยามนี้ถูกลูกหลงพลังของทั้งสองคน ทำให้แตกกระจายเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย

ขณะเดียวกันทั่วทั้งเจดีย์เชื่อมฟ้าก็เริ่มส่งเสียงกังวาน ราวกับตัวเจดีย์กำลังสั่นสะเทือน

นัยน์ตาของอริยบุคคลน้ำแข็งแดงก่ำขึ้นมาทันที เธอไม่นึกเลยว่าพลังที่เพิ่มมาเป็นเท่าตัวจะยังไม่สามารถจัดการลู่ฝานได้

เธอโกรธเกรี้ยวอย่างถึงที่สุด ตอนนี้ไฟโทสะได้เผาไหม้เข้าไปในสมองของเธอแล้ว เธอไม่มีเวลาสนใจสิ่งที่ต้องเก็บซ่อนหรือเก็บรักษาใด ๆ ทั้งสิ้น