เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 2142

แสงขาวดำบิดเบี้ยวจำนวนมากมายวิ่งผ่านพวกเขา ลู่ฝานรู้สึกได้ถึงอวัยวะภายในทั้งห้าของเขาเริ่มดิ้นกลับไปมา และรู้สึกว่าเลือดก็เริ่มไหลกลับกันเหมือนกัน

เขาพยายามจะควบคุมร่างกายของตัวเอง แต่พบว่ามีพลังงานแปลกๆ บางอย่างควบคุมเขาเอาไว้

พลังงานนี้ แกร่งกล้ามาก

ปราณชี่ในร่างกายของลู่ฝานเริ่มไหลเวียนอย่างบ้าคลั่ง ดูเหมือนกำลังต้องการจะทะลุออกจากร่างกายของลู่ฝาน ไปยังโลกภายนอก แล้วรวมตัวเข้ากับพลังงานนี้

ในขณะนั้น ลู่ฝานเหมือนมองเห็นโลกทั้งใบอยู่ภายใต้เท้าของตัวเอง

เขารู้สึกเหมือนวิญญาณของเขากำลังจะหลุดออกจากร่างกาย พุ่งสูงขึ้นตลอดทาง

เขามองเห็นอากาศเวิ้งว้างที่ไม่มีที่สิ้นสุด แต่จริง ๆ แล้วมันเป็นทวีปที่กว้างขวางไร้จำกัด มันขยายตามสายตาออกไปเรื่อยๆ และดูเหมือนว่ามันจะไม่มีจุดสิ้นสุด

ที่เรียกกันว่าประเทศ เป็นพื้นที่เมืองที่มีผู้คนมากมายอยู่รอดในทวีปแห่งนี้

ดินแดนที่ถูกมนุษย์ครอบครอง แต่ก็ยังน้อยเกินไปเมื่อเทียบกับทวีปกว้างขวางแห่งนี้

สายตามองผ่านอากาศเวิ้งว้างที่มืดมิด ลู่ฝานสามารถมองเห็นเพียงป่าที่เต็มไปด้วยควันแค่ไม่มีผู้คน มหาสมุทร ทะเลทราย และพื้นที่ทุรกันดาร

ฟ้าดินและโลกอยู่ใกล้เพียงเอื้อม สามารถมองเห็นได้ด้วยตา และเหมือนพลังงานของโลกทั้งใบหมุนเวียนอยู่ตรงหน้า

ลู่ฝานมีความรู้สึกเหมือนว่าตัวเองกำลังจะกลายเป็นพระเจ้า

แต่ความรู้สึกนี้ปรากฏขึ้นเพียงชั่ววินาทีเดียวเท่านั้น และบรรยากาศโดยรอบก็กลับกลายเป็นเหมือนเดิมขึ้นมาทันที

ในช่วงเวลาหนึ่ง ฉากที่ไม่เคยเห็นมาก่อนก็ได้แเว็บเข้ามาในสายตา

ป่าสีดำ พื้นโลกสีขาว ลมสีม่วงท้องฟ้าสีไฟ

ทอดสายตาไป บนฟ้ามองไม่เห็นตะวัน โลกไม่เห็นพื้นดิน มีเพียงแสงสว่างคล้ายแสงของเมฆเคลื่อนที่

และสิ่งที่เรียกว่าผืนป่าสีดำ ก็เป็นภูมิทัศน์ที่ประกอบไปด้วยกระแสลมหลายๆ กระแส

“นี่น่ะเหรอหุ้นตุ้น”

ลู่ฝานเอ่ยถาม

ไอ้อ้วนตงยกเหล้าดื่ม แล้วพยักหน้า “ใช่ ที่นี่คือหุ้นตุ้น จะพูดให้ถูกคือ มันเป็นเพียงขอบโลกของหุ้นตุ้น”

ลู่ฝานพยักหน้า และเขาก็เคยจินตนาการฉากและหน้าตาของหุ้นตุ้นเอาไว้มากมายหลายครั้ง

มันเป็นเหมือนกับอากาศเวิ้งว้างที่เหงาหงอยและมืดมิด หรือเหมือนกับประเทศอื่นๆ ที่มีภูเขาสีเขียวและแม่น้ำ

แต่ความเป็นจริงมักจะน่าสนใจกว่าสิ่งที่จินตนาการเอาไว้ และหุ้นตุ้นกลับกลายเป็นเพียงกระแสลมที่แปลกประหลาดแบบนี้

ไม่ต้องสงสัยเลยว่าพลังงานที่นี่ จะแข็งแกร่งกว่าโลกภายนอกมากแค่ไหน

และพอมาถึงที่นี่ ลู่ฝานรู้สึกหายใจไม่ค่อยทั่วท้อง ปราณชี่ในร่างกายถูกพลังงานบางอย่างระงับเอาไว้ ส่งผลให้ร่างกายของเขาขยับได้ยากขึ้น