เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 2166

ผู้อาวุโสทุกคนพูดอะไรไม่ออก พวกเขาเคยได้ยินผู้อาวุโสใหญ่พูดถึงบ้านิรนามมาหลายครั้งแล้ว

แต่น่าเสียดายที่พวกเขาไม่รู้ว่าคนนี้คือใครกันแน่

ทุกครั้งที่พูดถึงสุดยอดความแข็งแกร่งในใต้หล้า หรือเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ ผู้อาวุโสใหญ่มักพูดถึงชื่อนี้เสมอ

ตอนแรกผู้อาวุโสคนอื่นยังถามว่าบ้านิรนามคือใคร แต่หลังจากผู้อาวุโสใหญ่อึกอักไม่ยอมตอบ พวกเขาก็หมดความสนใจ คิดว่าผู้อาวุโสใหญ่กำลังคุยโม้

พวกเขาถึงขั้นสงสัยว่าฉายาเดิมของผู้อาวุโสคือบ้านิรนามหรือเปล่า!

เมื่อลู่ฝานฟังผู้อาวุโสเก้าอธิบายจบ สีหน้าเขาเปลี่ยนไปเล็กน้อย จากนั้นพูดว่า “ฟังแล้วดูยากมากเลย”

ผู้อาวุโสเก้าหัวเราะเบาๆ แล้วพูดว่า “ถ้าไม่ยากก็ไม่ใช่เก้าด่านสุดยากน่ะสิ ตอนนี้ฉันจะแสดงพลังของตราประทับแล้ว ถ้านายยังยืนนิ่ง พลังของตราประทับต้องกลืนกินนายเข้าไปแน่นอน”

พูดจบ ผู้อาวุโสเก้าประทับตราลงบนตัวลู่ฝานทันที ไม่ให้โอกาสลู่ฝานได้หลบเลย

วินาทีที่ประทับตราลงไป ผู้อาวุโสเก้าเหาะถอยหลังไปด้านข้างอย่างรวดเร็ว

เหมือนเขากลัวว่าพลังของตราประทับจะดึงเขาเข้าไปด้วย

ลู่ฝานยังอยากถามเกี่ยวกับตราประทับเป็นตายอันนี้ การเอาชนะด่านนี้จะทำให้เขาเสียเวลามากหรือเปล่า

เขาไม่กลัวอันตราย แต่กลัวเสียเวลา

แต่เขายังไม่ทันถาม ก็รู้สึกถึงพลังโจมตีทั้งตัว

ความมืดนับไม่ถ้วนกลืนกินเขา

ทุกอย่างรอบตัวกลายเป็นสีดำทันที

ไม่มีแสงสักนิด เขาไม่เห็นแม้กระทั่งมือตัวเอง

พลังฟ้าดิน พลังแห่งวิถีอะไรพวกนั้น หายไปในพริบตา

เหมือนเขายืนอยู่ในเหวลึกไม่มีที่สิ้นสุด รู้สึกเหมือนตัวเองลอยอยู่กลางอากาศ ไม่รู้สึกถึงพลังสนับสนุนอะไรเลย

ปราณชี่ที่เขาภาคภูมิใจก็หายไปในตัว

ลู่ฝานลองเรียกเจ้าดำกับเจดีย์เสวียนเก้ามังกร แต่ก็ไร้การตอบสนอง

นี่คือแดนมายาเหรอ

ลู่ฝานลองใช้พลังวิญญาณของตัวเองทำลายมัน แต่พบว่าพลังวิญญาณของตัวเองก็หายไปเหมือนกัน

หลงเหลือเพียงความโดดเดี่ยวและความมืดมิด!

เขาลองส่งเสียงออกมา แต่กลับไม่ได้ยินเสียงตัวเอง

เขาลองเดิน แต่พบว่าไม่มีที่ให้ยืมแรงเลย แขนขาขยับไม่หยุด ไม่รู้ว่าเดินไปข้างหน้าหรือเปล่า

เพราะไม่มีสิ่งของอ้างอิงให้เขามองดูเลย

เหมือนดวงตาสูญเสียการใช้งาน หู จมูกรวมถึงทุกสิ่งอย่างหายไปหมด

ลู่ฝานเพิ่งเคยเจอสถานการณ์แบบนี้ครั้งแรก ความหวาดกลัวที่ไม่มีสาเหตุแผ่ซ่านไปทั่วตัวเขา

อย่าบอกนะว่าการทดสอบนี้คือให้เขาอยู่นิ่งๆ ในความมืด

ตอนนี้จู่ๆ เขาไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี

ตอนนี้บนเขาปี้เซียว หลังจากทุกคนเห็นตราประทับเป็นตายมีแสงกะพริบ ลู่ฝานก็นิ่งอยู่ที่เดิม

นัยน์ตาเขาแปรเปลี่ยนเป็นสีดำ มือเท้าแข็งทื่อ คิ้วขมวด ใบหน้ามีความเจ็บปวด