เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 2191

สองวันผ่านไป ในที่สุดลู่ฝานก็เดินทางออกจากตำหนักหยุนหยา

เวลาสองวันสำหรับผู้ผ่านเข้าสู่แดนเซียนบู๊แล้วปกติไม่สามารถฝึกอะไรได้มาก ยอดฝีมือที่มาถึงแดนนี้เข้าฌานเพียงครั้งเดียวก็น่าจะนับเวลาได้เป็นปีแล้ว

แต่สำหรับลู่ฝานดูเหมือนความรู้พื้นฐานเช่นนี้จะใช้กับเขาไม่ได้

หลังจากลู่ฝานออกมาจากตำหนักหยุนหยา แม้แต่ผู้อาวุโสเจ็ดก็ยังดูออกว่าวิทยายุทธของลู่ฝานมีการเพิ่มระดับขึ้นอย่างแน่นอน เห็นได้จากตอนที่ลู่ฝานเดินออกมา ชายหนุ่มไม่สามารถเก็บไอพลังทั้งหมดที่แผ่ออกมาได้ ทั้งเสียงกู่ร้องของคนรอบด้านที่ดูเหมือนสรรเสริญพลังเต๋าของลู่ฝานยิ่งเป็นสิ่งยืนยันความคิดนี้

สองวันที่ผ่านมาวิทยายุทธของลู่ฝานคงมีการตื่นรู้ไปถึงระดับไหนแล้วแน่ ๆ

“ขอบคุณผู้อาวุโสเจ็ดมาก!”

หลังออกมาลู่ฝานก็เห็นผู้อาวุโสเจ็ดกำลังรอเขาอยู่พอดี ชายหนุ่มยิ้มพร้อมกับแสดงความขอบคุณอีกฝ่าย

ผู้อาวุโสเจ็ดไม่รู้เลยว่าต้องตอบกลับอย่างไร เขากระอักกระอ่วนอยู่ครู่ใหญ่ ก่อนจะเอ่ยกับลู่ฝานอย่างแกน ๆ สามคำว่า “ไม่เป็นไร!”

ผู้อาวุโสเจ็ดโบกมือเบา ๆ จากนั้นก็เดินลงเขาไป ไม่ยอมพูดอะไรมากกว่านี้กับลู่ฝาน

ลู่ฝานเองก็มองออก เกรงว่าผู้อาวุโสเจ็ดผู้นี้คงโกรธจนแทบระเบิดอยู่แล้ว

ลู่ฝานจึงเอ่ยถามด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้มว่า

“ผู้อาวุโสเจ็ด ขอถามเพิ่มว่าด่านที่สี่ ฉันต้องไปที่เขาลูกไหนเหรอ?”

“เขาจิ่งเซียว!” ผู้อาวุโสเจ็ดตอบโดยไม่หันกลับมามอง

ลู่ฝานเอ่ยขอบคุณอีกครั้ง ก่อนจะบินขึ้นฟ้า มุ่งหน้าไปทางเขาจิ่งเซียว

ศิษย์สองสามคนที่อยู่บนเขาหลางเซียวต่างเห็นลู่ฝานจากไป

จึงรีบหันไปถามผู้อาวุโสเจ็ดว่า “ผู้อาวุโส ลู่ฝานไปแล้ว พวกเราต้องตามเขาไปไหม?”

ผู้อาวุโสเจ็ดก้าวยาว ๆ ลงเขาไป ไม่ได้ตอบกลับอีกฝ่าย

ศิษย์เหล่านั้นมองหน้ากันไปมา รอกระทั่งเงาร่างของผู้อาวุโสเจ็ดหายลับตาไป พวกเขาถึงได้รีบทะยานขึ้นฟ้า

ผู้อาวุโสเจ็ดจะไปรึไม่พวกเขาทำอะไรไม่ได้ แต่ตัวพวกเขานั้นจำเป็นต้องตามไปดู

ไม่นานข่าวที่ว่าลู่ฝานกำลังมุ่งหน้าไปเขาจิ่งเซียวเพื่อเจอกับด่านที่สี่ ก็แพร่กระจายไปทั่วเทือกเขาเสินหวง

ศิษย์ที่รู้ข่าวต่างพากันตามไปที่เขาจิ่งเซียว

ยามนี้บนเขาจิ่งเซียว

ลู่ฝานยืนอยู่บนยอดเขา มองไปรอบด้าน

ศิษย์บนเขาจิ่งเซียวทั้งหมดมองไปลู่ฝานพร้อมกับล้อมเขาไว้สองด้าน ในแววตาเหล่านั้นเต็มไปด้วยความซับซ้อน

เขาจิ่งเซียวแตกต่างจากเขาหลางเซียวเป็นอย่างมาก ที่นี่ไม่มีตำหนักและไม่มีสิ่งก่อสร้างวิจิตรงดงาม ที่นี่มีเพียงบ้านไม้หลังเล็ก ๆ กระจัดกระจายอยู่บนภูเขาและนักบู๊ที่พกกระบี่ยาวพร้อมสวมชุดสีมรกต

ที่นี่ให้ความรู้สึกคล้ายกับคณะหนึ่งเดียวในตอนนั้น

หลังผู้อาวุโสหกและคนอื่น ๆ ทราบข่าวพวกเขามาถึงค่อนข้างช้า เมื่อถึงแล้วก็เห็นเพียงลู่ฝานยืนอยู่ท่ามกลางผู้คน ผู้อาวุโสหกจึงเอ่ยขึ้นว่า

“ลู่ฝาน รอก่อน รอให้ผู้อาวุโสทั้งหมดมาถึง จากนั้นด่านที่สี่ของนายก็จะได้เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการ”

น้ำเสียงของผู้อาวุโสหกนุ่มนวล ท่าทางเต็มไปด้วยความอ่อนโยน อีกฝ่ายสวมใส่เสื้อผ้าธรรมดา ไม่หวือหวา จากสถานะที่ติดต่อกับเขาจิ่งเซียว ลู่ฝานพอรู้ว่าอีกฝ่ายน่าจะเป็นผู้ฝึกบริสุทธิ์