เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 2192

รสชาติขมปร่าแผ่ไปทุกอณู ในเสี้ยววินาทีนั้นนัยน์ตาลู่ฝานเริ่มพร่ามัว

ชาที่ลู่ฝานเลือกหยิบมาถ้วยแรกเป็นชาแห่งความทุกข์อย่างไม่ต้องสงสัย

หลังจากดื่มลงไปเพียงครู่เดียว เบื้องหน้าลู่ฝานก็เริ่มเกิดภาพลวงตา เหมือนกับว่ายามนี้เขาได้ย้อนกลับไปในอดีต ตอนที่ได้เจอจางเยว่หานครั้งแรก

ในวันวัยที่เบ่งบานราวบุปผา

ลู่ฝานในตอนนั้นยังคงเยาว์วัย เขาไม่เคยรู้ว่าโลกใบนี้กว้างใหญ่เพียงไหน ยิ่งไม่เคยรู้รสชาติความเศร้าของชีวิต

ยามที่เห็นจางเยว่หาน ลู่ฝานก็รับรู้ได้ทันทีว่านี่คือภาพลวงตา

พลังจิตวิญญาณที่แข็งแกร่ง ทำให้เขามีกำลังมากพอที่จะต้านแดนมายาเช่นนี้

รอยยิ้มของจางเยว่หานเบื้องหน้า ยังคงไร้เดียงสาเหมือนในความทรงจำไม่มีผิด

ทว่าลู่ฝานเพียงส่ายหน้าเบา ๆ พร้อมพูดกับเธอว่า “เธอตายไปนานแล้ว!”

“นายว่าอะไรนะ? ลู่ฝาน!”

จางเยว่หานเอียงหัวซบลงบนไหล่ชายหนุ่ม

ขณะที่ลู่ฝานกำลังจะเอ่ยขึ้นอีกครั้ง ใบหน้าของจางเยว่หานก็เปลี่ยนเป็นหลิงเหยา

จากนั้นภาพเบื้องหน้าก็เปลี่ยนไปอีก ลู่ฝานกลับไปอยู่ในฉากที่จางเยว่หานกำลังจะจากเขาไป

เพียงแต่ใบหน้าของเธอไม่ใช่ใบหน้าที่มีในความทรงจำ มันกลับกลายเป็นรอยยิ้มที่น่ารักของหลิงเหยาแทน

“ลู่ฝาน พวกเราไม่เหมาะสมกัน ฉันเป็นทูตแห่งเทพ แล้วนายเป็นใคร? คนที่ฉันรักคือฟ้าดิน คือเทพวิญญาณผู้สูงส่ง ส่วนนายก็เป็นแค่มดแมลงตัวหนึ่ง”

ลู่ฝานขมวดคิ้วแน่น สิ่งนี้ไม่เหมือนกับภาพในความทรงจำเขา

ทันใดนั้นลู่ฝานก็รู้สึกเหมือนภาพในความทรงจำเริ่มพร่าเลือน ภาพเบื้องหน้าทั้งหมดค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นภาพที่สมจริงยิ่งขึ้น

พลังจิตวิญญาณถูกกดไว้ได้งั้นเหรอ?

เดี๋ยวก่อน พลังจิตวิญญาณคืออะไร ทำไมฉันต้องพูดคำว่าพลังจิตวิญญาณด้วย?

ภาพทั้งหมดเริ่มเปลี่ยนไปอีกครั้ง

จิตสำนึกของลู่ฝานค่อย ๆ จมลงไปในแดนมายาด้านนอก ผู้อาวุโสทุกท่านต่างมองไปยังท่าทางเหม่อลอยไม่ไหวติงของลู่ฝาน ก่อนจะยิ้มบาง ๆ พร้อมพยักหน้า

ตราบใดที่ความสามารถของลู่ฝานยังไม่มากพอที่จะทำลายแดนมายาของชาแห่งอารมณ์ทั้งเจ็ด เช่นนั้นด่านนี้โดยรวมก็ถือว่ามั่นใจได้แล้ว

น่าจะมีโอกาสชนะมากถึงเก้าส่วนเลยด้วยซ้ำ!

พวกเขาเองก็ไม่กล้าพูดว่าสิบเต็ม

ผู้อาวุโสหกวางมือลงบนหว่างคิ้วของลู่ฝาน จากนั้นก็หลับตาลงช้า ๆ

พลังจิตวิญญาณอันแจ่มชัดสายหนึ่งแผ่ออกมาจากร่างผู้อาวุโสหก ขณะเดียวกันมือข้างซ้ายของผู้อาวุโสหกก็เริ่มเปล่งแสงออกมา

ชั่วขณะนั้นคนทั้งหมดต่างเห็นสิ่งที่ลู่ฝานกำลังเผชิญในแดนมายา

ความสามารถเช่นนี้เรียกได้ว่าน่าตกตะลึงจริง ๆ

ผู้ใดจะไปคิดว่าผู้อาวุโสหกบนเขาจิ่งเซียวจะเป็นยอดฝีมือผู้ฝึกพลังจิตวิญญาณ

ขณะที่ทุกคนกำลังจับตาดู ลู่ฝานในแดนมายายังคงดิ้นรนอย่างต่อเนื่อง ภาพเบื้องหน้าของเขาเปลี่ยนไปด้วยความเร็ว คนทั้งหมดมองดูลู่ฝานที่เฝ้ามองหญิงสาวที่ตนรักเดินจากไป มองดูลู่ฝานเดินออกมาท่ามกลางสายตาเหยียดหยามของครอบครัว มองดูลู่ฝานที่ฝึกฝนอย่างยากลำบากมาหลายสิบปีแต่ไม่เคยประสบผลสำเร็จ มองดูลู่ฝานที่สุดท้ายก็ได้เห็นหญิงสาวที่ตนรักแต่งงานกับผู้อื่น จากนั้นเขาก็ต้องฝังศพญาติสนิทของตนเอง

ความขมขื่นในชีวิตคนเรา ลู่ฝานกำลังผ่านมันมาทีละเรื่อง

เขากำลังสับสนอยู่ในแดนมายา ทั้งหมดนี้ล้วนเป็นความทรงจำที่ขมขื่นที่สุดในใจลู่ฝาน

ผู้อาวุโสทุกคนเฝ้ามองภาพเหล่านั้นด้วยท่าทีสงบนิ่ง พวกเขารู้ถึงอันตรายที่อยู่ในนั้นดี

บางครั้งการฆ่าฟันด้วยดาบหรือปืน ยังไม่สาหัสเท่ากับการกัดกร่อนพลังช้า ๆ ในแดนมายา

เพราะสิ่งที่คุณต้องเผชิญคือความคิดที่อยู่ในส่วนลึกที่สุดของคุณ คนที่คุณต้องเอาชนะไม่ใช่ผู้อื่น แต่คือตัวคุณเองต่างหาก

สิ่งนี้จึงเป็นเรื่องที่ยากที่สุด!

“เขากำลังจะจมลงไปแล้ว!”

ดูเหมือนผู้อาวุโสใหญ่จะสังเกตเห็นอะไรบางอย่าง

ลู่ฝานในแดนมายา ความขมขื่นในชีวิตเขาใกล้จะถึงขีดสุดแล้ว

หากลู่ฝานยังออกจากแดนมายาไม่ได้ เขาก็จะจมดิ่งอยู่กับความขมขื่นเหล่านี้ หากเป็นเช่นนี้แล้ว เขาก็จะไม่มีโอกาสหนีออกจากแดนมายาอีก

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรเองก็หมดหนทางเช่นกัน

เขาทำได้เพียงหวังว่าลู่ฝานจะตื่นขึ้นมาเอง แต่ดูจากสถานการณ์ตอนนี้แล้ว ลู่ฝานน่าจะต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย

“ทำอย่างไรดี ทำอย่างไรดี ดูเหมือนเจ้านายผู้ยิ่งใหญ่จะต้องตายในด่านนี้เสียแล้ว!”

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรปรากฏตัวขึ้นบนมือซ้ายของลู่ฝานตลอดเวลา แต่ก็ยังทำอะไรไม่ได้!

ผู้อาวุโสหกเอามือออกจากหว่างคิ้วของลู่ฝาน จากนั้นก็มองไปที่ชายหนุ่มพร้อมเอ่ยขึ้น

“เฮ้อ ฉันบอกไปแล้วว่าให้ยอมแพ้ ทำไมถึงไม่ฟังกันนะ!”

กล่าวจบผู้อาวุโสหกก็ลุกขึ้นเตรียมเก็บถ้วยชา

ขณะเดียวกันก็หยิบขวดใบหนึ่งออกมาเตรียมปลุกลู่ฝานให้ตื่นขึ้น

ผู้อาวุโสหกไม่ได้มีความคิดที่จะฆ่าลู่ฝานเลยสักนิด!

แต่ทันใดนั้นนิ้วของลู่ฝานเริ่มขยับเล็กน้อย

ครู่ต่อมามือข้างหนึ่งลู่ฝานก็กดลงบนถ้วยชา ก่อนจะเอ่ยขึ้นเบา ๆ ว่า “ความทุกข์ระทมในชีวิตยากจะอธิบาย แต่ชีวิตเรานั้นไม่ได้มีเพียงความทุกข์!”

พูดจบลู่ฝานก็ยกถ้วยชาอีกใบดื่มลงไปจนหมดในอึกเดียว

ไม่เพียงเท่านั้น ขณะเดียวกันชายหนุ่มก็ยกถ้วยถัดไปขึ้นดื่มถ้วยแล้วถ้วยเล่า ดื่มเอาน้ำชาทั้งหมดลงไปในท้องทีเดียว

ฉากนี้ทำเอาผู้อาวุโสหกตะลึงพรึงเพริดไปในทันที

นี่มันอะไรกัน ลู่ฝานเข้าไปอยู่ในแดนมายาแล้วไม่ใช่เหรอ?

ทำไมเขายังขยับตัวได้!

ทันใดนั้นผู้อาวุโสหกรีบเอานิ้วแตะลงไปบนหว่างคิ้งของลู่ฝานอีกครั้ง

ทว่าครั้งนี้ผู้อาวุโสหกถึงกับสั่นสะท้านไปทั้งตัว เพราะยามนี้เขาสัมผัสได้ถึงพลังจิตวิญญาณของลู่ฝานที่แข็งแกร่งเป็นอย่างมาก มากเสียจนเกือบจะทำลายพลังจิตวิญญาณที่เขาปล่อยออกมา

ลู่ฝานยังคงอยู่ในแดนมายา แต่สีหน้าของเขากลับสงบนิ่งเป็นอย่างยิ่ง