เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 2211

ในถ้ำ

ทางเข้าถ้ำแคบมาก เดินได้แค่คนเดียว แต่พอเดินไปเรื่อยๆ ก็กว้างขึ้น

ด้านหน้ามีแสงสว่าง ไม่ได้สว่างมากแล้วก็ไม่ได้มืดมาก บรรยากาศครึ้มๆ ปรากฏในสายตา

พื้นเป็นสีดำ แอบมีด้วงเดินผ่านด้วย ไม่เห็นเดือนเห็นตะวัน เมื่อเพ่งมองอย่างละเอียด เหมือนมีอะไรปกคลุมที่นี่อยู่ ทำให้ที่นี่เป็นพื้นที่พิเศษ

เห็นกระบี่ผุพังวางเรียงราย ดินกองเป็นเนินสูง สุสานกระบี่ที่ว่าก็คือที่ฝังกระบี่

ลู่ฝานก้าวไปด้านหน้า เขารู้สึกว่ามุกวิญญาณดับมอดในเข็มขัดเริ่มปล่อยความร้อนออกมา เห็นได้ชัดว่าที่นี่มีกลิ่นอายความตายรุนแรง เป็นของบำรุงชั้นดีสำหรับมุกวิญญาณดับมอด

ลู่ฝานมองไปรอบๆ เห็นด้านล่างกระบี่หักและผุพังแต่ละเล่ม เป็นสุสานที่ทำจากหินและดิน มีตัวอักษรสลักด้านบน เหมือนบรรยายประวัติเจ้าของกระบี่เล่มนี้

โดยทั่วไปแล้วอาวุธเป็นสิ่งสำคัญกับนักบู๊มาก

โดยเฉพาะคนที่ใช้กระบี่ มีคำพูดที่ว่ากระบี่อยู่คนอยู่ กระบี่ตายคนตาย

ลู่ฝานรู้สึกว่ามีพลังไม่ธรรมดารายล้อมอยู่บนกระบี่หักและผุพังที่อยู่รอบๆ ยืนยันได้เลยว่าก่อนที่กระบี่พวกนี้จะโดนทำลาย ต้องอยู่ในระดับอาวุธวิเศษแน่ๆ เจ้าของมันก็น่าจะเป็นยอดฝีมือเหมือนกัน

ลู่ฝานถึงขั้นเดาว่ากระบี่พวกนี้ ส่วนใหญ่เป็นของที่ยอดฝีมือของสำนักจิ่วเซียวแต่ละรุ่นหลงเหลือไว้

สุสานกระบี่ของสายเลือดเสินหวง ไม่มีเหตุผลที่จะสร้างสุสานกระบี่ให้คนสำนักอื่น

เดินไปด้านหน้าไม่กี่ก้าว ลู่ฝานยืนหน้ากระบี่เล่มหนึ่ง แล้วมองอย่างละเอียดครู่หนึ่ง

ตามคาดจริงๆ บนกระบี่เขียนไว้ชัดเจนว่า

สำนักจิ่วเซียว ใต้ยอดเขายู่เซียว หยุนซิงเหอ

เหมือนจะมีชื่อกระบี่เล่มนี้สลักอยู่ตรงด้ามกระบี่ด้วย แต่มันผุพังมานานแล้ว ทำให้ด้ามกระบี่หายไปครึ่งหนึ่ง

ลู่ฝานเห็นคำว่า ซิง เพียงรางๆ เท่านั้น

ลู่ฝานถอนหายใจเบาๆ “ยอดฝีมือแล้วไง ตายไปก็ไม่เหลือแม้แต่ศพ แค่ทิ้งข้อความไว้บนกระบี่หักเท่านั้น”

ลู่ฝานส่ายหน้าแล้วเดินไปด้านหน้าต่อ

แต่หลังจากเขาหันกลับมา กระบี่หักเล่มนั้นค่อยๆ สว่างขึ้น เหมือนมีบางอย่างตื่นขึ้นมาอย่างไรอย่างนั้น

สุสานกระบี่ใหญ่มาก มองแล้วใหญ่กว่าทั้งยอดเขาจื่อเซียวอีก

แสดงว่าที่นี่คล้ายกับจวนอากาศธาตุ ไม่แน่ถ้ำเมื่อกี้อาจเป็นทางเข้าก็ได้

ลู่ฝานเงยหน้ามองฟ้า เห็นแค่หมอกสีเทาเคลื่อนไหวไปมาเท่านั้น

แต่บนท้องฟ้าที่ยอดเขาจื่อเซียว ศิษย์สายเลือดเสินหวงคนอื่นมองผ่านหมอกที่เหมือนม่านแสง เห็นภาพด้านใน รวมถึงการเคลื่อนไหวของลู่ฝานด้วย

“จะฟื้นขึ้นมาแล้วเหรอ วิญญาณกระบี่พวกนั้น คงได้กลิ่นอายสิ่งมีชีวิตแล้วสินะ”

“ฉันว่าใกล้แล้วล่ะ พวกนายดูสิ กระบี่ผุพังพวกนั้นเริ่มสว่างแล้ว!”

พวกศิษย์สายเลือดเสินหวงด้านนอก ที่คุ้นเคยสถานการณ์ด้านในสุสานกระบี่เป็นอย่างดีพากันพูดออกมา

พวกเขาเคยไปสุสานกระบี่ แต่หลังจากพวกเขาเข้าไป ก็ทำได้แค่หยุดอยู่แถวริมๆ เท่านั้น ไม่กล้าเดินไปด้านหน้าเท่าไร ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเรื่องเดินเข้าไปลึกๆ โดยไม่เกรงกลัวอะไรแบบลู่ฝาน

ลู่ฝานเดินไปเรื่อยๆ เขาเริ่มรู้สึกผิดปกติ

ทุกอย่างรอบๆ เงียบเกินไป เงียบจนเหมือนไม่ใช่การฝ่าเก้าด้านสุดยาก

ยังไงลู่ฝานก็ไม่เชื่อหรอกว่าในสุสานกระบี่ไม่มีอันตราย และไม่เชื่อว่าผู้อาวุโสสามจะปล่อยเข้าไปง่ายๆ แบบนี้

แต่ลู่ฝานแค่ไม่เข้าใจว่าอันตรายของที่นี่อยู่ตรงไหน