เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 2218

ออกมาจากสุสานกระบี่ เดินผ่านถ้ำ ลู่ฝานยังคงสง่างามเหมือนเดิม

ตอนเข้ามาเต็มไปด้วยอันตราย ตอนออกมากลับสงบมาก

ดูเหมือนต่อไปสุสานกระบี่แห่งนี้ คงเป็นสถานที่ฝึกฝนทั่วไปสำหรับลู่ฝาน

พอออกมา ไอ้เก้ารีบมุดกลับเข้าไปในตัวเจดีย์ นั่นคือที่ที่มันสมควรอยู่

ปากก็ยังบ่นอะไรไม่หยุด ลู่ฝานทำเป็นหูทวนลม แล้วเงยหน้ามองฟ้า

นอกเขาจื่อเซียว เหมือนผู้อาวุโสทุกคนดูแก่ไปเยอะ

รอยเหี่ยวบนใบหน้า เยอะกว่าตอนที่ลู่ฝานยังไม่มาหลายเท่า

พวกเขาเหนื่อยใจจริงๆ ลองคิดดูว่าตอนเพิ่งเริ่มเก้าด่านสุดยาก พวกเขามั่นใจขนาดไหน พูดโอ้อวดขนาดไหน

ตอนนี้ดูเหมือนเป็นแค่เรื่องตลก

เก้าด่านสุดยากที่คิดว่าจะกำจัดลู่ฝานทิ้ง ตอนนี้เหมือนอภินันทนาการที่มอบให้ลู่ฝานอย่างเป็นมิตร ช่วยให้ลู่ฝานยกระดับพละกำลัง

เริ่มตั้งแต่ด่านแรก ให้ตราประทับเป็นตายเป็นสิ่งแรก จากนั้นคือวิญญาณมังกร ให้เต๋าเป็นพันฝึกฝน ให้น้ำชาหลากหลายอารมณ์

จนถึงตอนนี้ ดูสิ ให้จวนอากาศธาตุไปทั้งจวนด้วย

อีกทั้งยังเป็นสมบัติล้ำค่าของเทพบู๊เสินเซียว ถ้าให้ของสิ่งนี้กับคนอื่น ผู้อาวุโสทุกคนอาจหน้าด้านแย่งกลับมา

เพราะนี่คือของของสำนักจิ่วเซียว

แต่มีแค่ลู่ฝานเพียงคนเดียว ที่พวกเขาหาเหตุผลอะไรมาไม่ได้เลย

ลู่ฝานก็เป็นคนของสำนักจิ่วเซียวเหมือนกัน อีกทั้งเป็นสายเลือดจิ่วเซียวเหมือนเทพบู๊เสินเซียว

ไม่ว่าจะเป็นด้านอารมณ์หรือเหตุผล ลู่ฝานเอาไปได้อย่างไม่มีปัญหา

ยิ่งไปกว่านั้นเจอคลังสมบัติ จวนแบบนี้ต้องอาศัยโอกาสและโชคชะตา ใครมาก่อนได้ก่อน

กระบี่เล่มนี้อยู่ในสุสานกระบี่มานานมาก ก็ไม่มีใครรู้อะไรเลย

พอลู่ฝานมาถึงก็หาจวนเจอ นี่คือความบังเอิญหรือเปล่า

ไม่ใช่ ทุกคนคิดว่านี่คือโชคชะตา!

ผู้อาวุโสรองและคนอื่นทุกข์ใจแต่พูดอะไรออกมาไม่ได้

ทำได้แค่มองลู่ฝานด้วยใบหน้าเศร้า หวังว่าลู่ฝานจะทำเหมือนตอนได้กล้วยไม้สวรรค์แห่งหุ้นตุ้นครั้งก่อน เอาของชั้นดีที่แท้จริงมาแลกกับพวกเขา

แต่น่าเสียดายที่พวกเขาไม่รู้เลยว่าด้านในมีอะไรบ้าง จะแลกหรือไม่ก็ต้องดูสีหน้าลู่ฝาน!

กลางท้องฟ้า ผู้อาวุโสสามที่ควรประกาศว่าลู่ฝานผ่านด่านที่เจ็ดแล้ว ได้สลบไปแล้ว ไม่ว่าจะสลบจริงหรือเปล่า แต่เห็นได้ชัดว่าผู้อาวุโสสามคงไม่พูดอะไรกับลู่ฝานอีก

ช่วยไม่ได้ ผู้อาวุโสรองทำได้แค่พูดอย่างหมดอาลัยตายอยากกับลู่ฝานว่า “ยินดีด้วยนะลู่ฝาน นายผ่านด่านที่เจ็ดแล้ว ถ้านายคิดว่าไม่มีปัญหา สามารถไปลองด่านที่แปดที่เขายู่เซียวต่อได้เลย ”

ลู่ฝานพยักหน้า “ขอบคุณผู้อาวุโสรองมาก ผู้อาวุโสสามไม่เป็นไรใช่ไหม ฉันมียาอยู่นิดหน่อย ผู้อาวุโสสามจำเป็นต้องใช้ไหม”

ลู่ฝานจงใจถาม ฟังดูเหมือนเป็นห่วง

อันที่จริงลู่ฝานอยากขอบคุณผู้อาวุโสสามมาก ที่ให้ของขวัญชิ้นใหญ่ขนาดนี้กับเขา

ผู้อาวุโสรองสะบัดมือแล้วพูดว่า “ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก แค่ผู้อาวุโสสามไม่ค่อยสบายนิดหน่อย พักฟื้นนิดหน่อยก็หายแล้ว ลู่ฝาน นายไปห่วงด่านที่แปดดีกว่า”