เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 2220

ปราณแห่งหุ้นตุ้น มีต้นกำเนิดในตอนต้นของหงเหมิง ตอนที่ฟ้าดินยังไม่แยกออกจากกัน

มีแหล่งกำเนิดที่สืบทอดกันมาก่อน ซึ่งมีชื่อว่าบ่อเกิด ต่อมาคนรุ่นหลังพูดเพ้อเจ้อ เรียกมันว่าหนึ่งเดียว

ต่อมาหนึ่งเดียวแยกออกเป็นสองหยี เรียกว่าหยินหยาง

หยินหยางผสานเป็นหนึ่ง ไม่แยกจากกัน ซึ่งก็คือหุ้นตุ้น

เรียกได้ว่าปราณแห่งหุ้นตุ้น พูดจากแง่มุมใดแง่มุมหนึ่ง ใกล้เคียงกับพลังของแหล่งกำเนิดฟ้าดินที่สุด

ว่ากันว่าสรรพสิ่งเริ่มต้นจากหุ้นตุ้น สามารถแยกฟ้าดินได้ทันที

พลังนี้เปลี่ยนแปลงได้ไม่สิ้นสุด เหมือนไม่สามารถป้องกันได้เลย

แม้เป็นขุนพลังสุดเหนือฟ้าที่มีเต๋าอันยิ่งใหญ่ เจอปราณแห่งหุ้นตุ้นก็ยังต้องยอมให้

จึงเป็นเหตุผลว่าทำไมจนถึงทุกวันนี้ ยังไม่ค่อยเห็นคนในพื้นที่รกร้างกว้างใหญ่อย่างหุ้นตุ้นเลย

การฝึกในหุ้นตุ้นถือเป็นเรื่องดี แต่ต้องเจออันตรายมากกว่าด้านนอกเป็นร้อยเท่าพันเท่า

และสิ่งที่ลู่ฝานต้องเจอตอนนี้ คือหนึ่งในเหตุการณ์น่ากลัวที่สุดในหุ้นตุ้น

โดนปราณแห่งหุ้นตุ้นที่บริสุทธิ์สุดขีดล้อมไว้

เมื่อก้าวออกมาหนึ่งก้าว ปราณแห่งหุ้นตุ้นกลายเป็นพายุพัดใส่เขา

“ฟู่ว!”

ลู่ฝานรู้สึกว่าโดนลมแรงพัดผ่านร่างกายตัวเอง

ตอนนี้วิญญาณของเขาเริ่มต่อสู้อย่างรุนแรง

ปราณแห่งหุ้นตุ้นสร้างความเสียหายต่อร่างกายน้อยกว่าวิญญาณมาก

สำหรับมนุษย์ จะโดนปราณแห่งหุ้นตุ้นพัดจนวิญญาณกระจายก่อน จากนั้นปราณแห่งหุ้นตุ้นก็จะกัดกินร่างกาย

แต่คราวนี้ลู่ฝานหน้าซีดเผือด

ศิษย์สายเลือดเสินหวงที่ดูอยู่ข้างนอก ไม่สามารถเห็นใบหน้าลู่ฝานผ่านปราณแห่งหุ้นตุ้นที่หนาแน่นได้

แต่ผู้อาวุโสทุกคนที่อยู่ท่ามกลางปราณแห่งหุ้นตุ้น กลับเห็นอย่างชัดเจน

“หนึ่งครั้ง!”

ผู้อาวุโสรองพูดอย่างราบเรียบ

ทันใดนั้นผู้อาวุโสคนอื่นเข้าใจความหมายของผู้อาวุโสรองทันที

ปราณแห่งหุ้นตุ้น ไม่ได้เปิดให้ลู่ฝานโดยเฉพาะแค่วันนี้

ปกติเวลามีศิษย์ที่ล้ำเลิศเป็นพิเศษโผล่ออกมาในสายเลือดเสินหวง หรือผู้อาวุโสคนไหนจะบรรลุ จะปล่อยปราณแห่งหุ้นตุ้นออกมาส่วนหนึ่ง

แน่นอนว่าระดับความหนาแน่นของปราณแห่งหุ้นตุ้นที่พวกเขาปล่อยออกมา ไม่ได้แผ่ซ่านไปทั่วทั้งลานประลองบู๊เหมือนวันนี้

ประมาณสิบเปอร์เซ็นต์ของวันนี้ก็พอสมควรแล้ว

ทุกครั้งหลังจากพวกเขาเข้ามา นั่งสมาธิบรรลุสิบวันห้ามขยับ หลังจากสิบวันต้องเก็บปราณแห่งหุ้นตุ้น ไม่งั้นคนด้านในจะเป็นอันตราย หรือไม่หลังจากเข้ามาก็กระตุ้นปราณแห่งหุ้นตุ้นเล็กน้อย ให้มันทะลุผ่านตัวเอง โดยทั่วไปแล้วการใช้ร่างกายรับปราณแห่งหุ้นตุ้น ทำแค่สามครั้งก็พอแล้ว พวกเขาจำได้ว่าขนาดผู้อาวุโสรองเข้ามาเอง ปราณแห่งหุ้นตุ้นทะลุผ่านอกเขา มากสุดแค่เจ็ดครั้งเท่านั้น จากนั้นก็ทนต่อไม่ไหวแล้ว

ตอนนี้ถึงตาลู่ฝานเจอกับตัวเองแล้ว ความรู้สึกที่ปราณแห่งหุ้นตุ้นแทรกซึมไปทั่วร่างกาย

มันเป็นความเจ็บปวดถึงกระดูก อันตรายต่อชีวิต กลัวว่าคราวนี้วิถีแห่งชีวิตที่ลู่ฝานฝึกฝนมา จะกระจายหายไปไม่น้อยด้วยเหมือนกัน