เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 2226

ท้องฟ้าก็มืดราวกับหมึก พื้นดินลอยขึ้น มวลพลังเคลื่อนผ่านท้องฟ้า และพลังเต๋าก็แพร่กระจายอย่างไม่มีที่สิ้นสุด

ดวงตาของผู้อาวุใหญ่ก็เริ่มเฉียบคมขึ้น ดวงตาของเขาราวกับจะหายไปในทันที และกลายเป็นเปลวไฟที่ลุกโชนโดยตรง

ทันใดนั้น ผู้อาวุโสใหญ่ก็เป็นผู้ลงมือก่อน ไม่มีการลังเลหรือสงวนท่าที

ลงมือด้วยท่าสังหารที่สะเทือนฟ้าสะเทือนดิน ผีสางเทวดายังหลั่งน้ำตา

หอกยาวชูขึ้น ร่างของผู้อาวุโสใหญ่ก็หายไป

ลู่ฝานรู้สึกเพียงว่าโลกทั้งโลก กำลังกดลงมายังเขาในทันที

พลังนั้นไม่อาจต้านทานได้

ถ้าลู่ฝานเลือกที่จะเผชิญกับมันตรง ๆ เขาจะต้องตายอย่างแน่นอน

ลู่ฝานไม่มีเวลาคิดว่าผู้อาวุโสใหญ่จะใช้วิธีแบบไหน

สิ่งเดียวที่เขาทำได้คือกดฝ่ามือลงแล้ว ดึงปราณชี่กลับมาเพื่อปกป้องร่างกายของเขา

“เต๋าสูญสิ้น!”

พลังส่วนใหญ่ที่พุ่งไปอยู่ตรงหน้าเขาถูกเหวี่ยงออกไปทันที

จากด้านนอกเขาจิ่วเซียว เมื่อมองจากระยะไกล เห็นเพียงแสงสีดำและสีขาวที่น่าสะพรึงกลัวก็รวมตัวกันฉับพลัน จากนั้นระลอกคลื่นก็ปรากฏขึ้นตรงกลาง

ถูกต้อง พลังทั้งหมดของลู่ฝาน ทำได้เพียงปลุกระลอกคลื่นภายใต้ท่าสังหารของผู้อาวุโสใหญ่เท่านั้น

ลู่ฝานกัดฟันแน่น รู้สึกได้ว่าพื้นที่เต๋าสูญสิ้นที่เขาสามารถควบคุมได้นั้นหดตัวลงในอัตราที่น่าตกใจ

ถึงตำราสวรรค์สามเล่มจะแข็งแกร่งก็ตาม

แต่เมื่อเผชิญกับพลังที่ทรงพลังพอที่จะบดขยี้เขาได้นั้น แม้ว่าจะมีวิชาที่ทรงพลังแค่ไหน มันก็มีแต่จะถูกทำลายลงเท่านั้น

ลู่ฝานกระทืบเท้าอย่างหนักบนพื้น และบินถอยไป

กระบี่หนักไร้คมแยกออกจากมือขวาของเขา และฟันไปในทิศทางที่เขากำลังถอย ราวกับพยายามช่วยลู่ฝานหาทางออก

ในเวลาเดียวกันกับที่เต๋าสูญสิ้นของลู่ฝานพังทลายลง ร่างของลู่ฝานก็หายไปในแสงสว่างเช่นกัน

มีเสียงระเบิดดังขึ้น และทั้งเขาจิ่วเซียวก็ปล่อยลำแสงพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า

ทันใดนั้น แสงสีดำและสีขาวก็หายไป และโลกก็กลับคืนสู่ความโปร่งใส

ในเวลานี้ ทุกคนเห็นร่างของลู่ฝานปรากฏขึ้นกลางอากาศอย่างชัดเจน

กระบี่หนักไร้คมอยู่ตรงหน้าเขา และร่างกายของลู่ฝานก็ถูกห่อหุ้มด้วยเกราะเกล็ดมังกร แต่ถึงอย่างนั้น เลือดก็ยังคงไหลออกมาจากเกาะเกล็ดมังกร

เพียงกระบวนท่าเดียว ลู่ฝานก็ได้รับบาดเจ็บแล้ว

เขาโน้มตัวมองลงไป ผู้อาวุโสใหญ่ยังคงยืนอยู่ที่เดิม ไม่ขยับเขยื้อน

หอกยังคงชี้ไปในทิศทางของลู่ฝาน และผู้อาวุโสใหญ่ก็พูดเสียงเรียบ "หนึ่งกระบวนท่า!"

หลังจากพูดจบเขาก็หมุนข้อมือของเขา หอกเริ่มหมุนอย่างดุเดือด

ลู่ฝานทำเพียงเหลือบมองปลายหอกแล้วหลับตาลงทันที ในขณะนั้น ปลายหอกราวกับจะหมุนวิญญาณของเขาออกไป

ช่างเป็นพลังที่น่ากลัวจริง ๆ!

ฟิ้ว!

เสียงลมพัดเบา ๆ ดังก้องอยู่ในหูของลู่ฝาน

ทันทีที่เขาได้ยินเสียงนั้น ลู่ฝานก็หลบไปทางซ้ายโดยสัญชาตญาณ และในขณะเดียวกัน เขาก็ยกกระบี่หนักไร้คมขึ้นมาบังทั้งตัวของเขา

สัญชาตญาณนี้ช่วยชีวิตเขาไว้ เพราะในขณะเดียวกันกับที่เขาตอบสนอง หอกของผู้อาวุโสใหญ่ก็ถูกโยนออกไปแล้ว

ตัวหอกปลิวไปตามสายลม และพลังฟ้าดินทั้งหมดก็กลายเป็นหอกที่ส่องแสง

หอกจำนวนนับไม่ถ้วนกำลังโจมตีไปทางลู่ฝาน หอกแต่ละเล่ม อาจมีพลังที่สามารถแยกภูเขาและทะเลออกได้

การหลบไปด้านข้างของลู่ฝาน และการตั้งกระบี่แนวตั้งตรงหน้าเขา ช่วยให้เขาต้านแรงโจมตีในรอบแรกได้

หอกที่เยอะราวกับเม็ดฝน กระทบร่างของลู่ฝาน

ลู่ฝานไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้ และมันเป็นไปไม่ได้ที่จะโต้กลับ