เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 2229

เหตุผลที่ลู่ฝานมั่นใจมากก็เพราะเขามีสมุดบันทึกของผู้อาวุโสใหญ่อยู่ในมือ

อักษรสี่ตัว "ตำนานนิพพาน" เขียนไว้อย่างชัดเจน

เมื่อเขาเปิดมันออกมา เขาก็เห็นว่ามันเป็นสมุดบันทึกของผู้อาวุโสใหญ่

"ยุคแดนไกลโพ้น เทียนฉี่ปีที่สาม ฉันเลือกที่จะบรรลุนิพพานอีกครั้ง นี่เป็นนิพพานครั้งที่สามของฉัน ผ่านไปอีกร้อยปีนับแต่เจ้านายของฉันบ้านิรนามตาย คราวนี้ฉันเลือกที่จะบรรลุนิพพานในป่าที่ไม่มีใครรู้จัก ฉันต้องจำ บ้านิรนาม สามคำนี้ให้ดี กลัวว่าหลังจากนิพพานครั้งนี้ ฉันจะลืมชื่อนี้ไป แน่นอนว่า ยังมีภรรยาที่ตายไปของฉัน จั๋วเสี่ยวหยุน ฉันหวังว่าจะไม่ลืมคุณในชาติหน้า!”

“ยุคแดนไกลโพ้น เทียนฉี่ปีที่สามสิบสี่ คราวนี้ ฉันฝึกฝนบำเพ็ญช้าเกินไป จึงถูกกลุ่มโจรป่าที่โง่เขลา และน่ารังเกียจไล่ฆ่า ฉันรู้สึกว่าชีวิตฉันกำลังผ่านไปอย่างรวดเร็ว ฉันจะต้องบรรลุนิพพานอีกครั้งแล้ว ครั้งนี้น่าจะเป็นครั้งที่สี่ จะต้องละทิ้งความทรงจำเดิม เพื่อแลกกับพลังที่จำเป็นสำหรับนิพพาน ความทรงจำชาติที่แล้ว และความทรงจำชาติก่อนหน้านั้น ฉันทำได้แค่บอกลาแล้ว ฉันรักพวกคุณ แต่ฉันจำเป็นต้องลืมพวกคุณ ฉันทำได้แค่จำชื่อของเจ้านายบ้านิรนามไว้ เพราะมีเพียงหลังจากเจ้านายกลับมา ฉันถึงจะจำพวกคุณได้อีกครั้ง”

“ยุคแดนไกลโพ้น เทียนฉี่ปีที่หนึ่งร้อยสี่สิบหก แดนไกลโพ้นกำลังจะสิ้นสุดลง โลกเริ่มพังทลาย และพลังใหม่ดูเหมือนจะกำลังกำเนิด ร่างของฉันถึงจุดสูงสุดแห่งการบำเพ็ญแล้ว ร่างกายหลังนิพพานชาติก่อนนั้นอ่อนแอเกินไป การบำเพ็ญในช่วงแรกก็ไม่ค่อยราบรื่น ถ้าใช้ร่างกายนี้อีกก็มีแต่จะถูกทำลาย ใช้โอกาสของพลังใหม่นี้ที่จะถือกำเนิด ฉันสามารถมีเวลานิพพานดี ๆ ได้หนึ่งครั้ง ฉันหวังว่าชาติหน้าฉันจะมีร่างกายที่สมบูรณ์ และได้รับโอกาสมากมาย ทำให้ฉันสามารถฟื้นความแข็งแกร่งในอดีตได้ แม้ว่าฉันจะจำไม่ได้ว่า ในตอนนั้นฉันแข็งแกร่งแค่ไหน บ้านิรนาม เจ้านายของฉัน ฉันยังจำคุณได้!”

. . . . . .

ลู่ฝานพลิกดูต่อไป สมุดบันทึกเล่มนี้ โดยพื้นฐานแล้วจะบันทึกทุกสถานการณ์นิพพานของผู้อาวุโสใหญ่

แม้ว่าเขาจะบันทึกไว้ก่อนนิพพานแต่ละครั้งเท่านั้น แต่ข้อมูลที่มีอยู่ในนั้น เมื่อรวมกันแล้วก็น่าสะพรึงกลัว

ลู่ฝานอ่านด้วยความเพลิน หนังสือเล่มนี้ก็คือหนังสือประวัติศาสตร์หนึ่งหมื่นปี

จากระหว่างบรรทัด ลู่ฝานรู้สึกได้ถึงความสิ้นหวังที่เทพบู๊นิพพานรู้สึกได้ก่อนที่จะนิพพานในแต่ละครั้ง นอกจากนี้ ยังสามารถเห็นการเปลี่ยนแปลงของโลกในช่วงหลายปีนั้นด้วย

ตัวอย่างเช่น พลังใหม่กำลังถือกำเนิดขึ้น ซึ่งน่าจะเป็นการเกิดขึ้นของปีศาจตัวแรก

ตัวอย่างเช่น ยุคแดนไกลโพ้นในตอนต้น กลายเป็นยุคแสงสว่างในเวลาต่อมา ยุคฉี่หมิง ยุคมืดมน และสุดท้ายคือยุคสี่อาณาจักรในตอนนี้

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรตะโกนอยู่ในร่างของลู่ฝาน

"เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ ยังไม่ไปเหรอ?เราจะอยู่ในบ้านของผู้อาวุโสใหญ่อีกนานแค่ไหน แล้วถ้าเขากลับมาล่ะ จะทำไง?"

ลู่ฝานตอบอย่างใจเย็น "ถ้าเขากลับมา เราก็จะหนีสิ จะทำยังไงได้อีก"

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรดูเหมือนจะไม่ค่อยเข้าใจกับคำตอบที่สบาย ๆ ของลู่ฝาน

จึงรีบพูดออกมาอีกครั้ง "เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ นี่มันเสี่ยงเกินไป เราไปกันเถอะ อย่าอยู่ที่นี่เลย ฉันรู้สึกว่าที่นี่มีอันตราย อันตรายใหญ่หลวงมาก ตอนนี้คุณก็ได้รับบาดเจ็บสาหัส คุณจะเอาชีวิตตัวเองมาเสี่ยงไม่ได้!”

ลู่ฝานยิ้มเล็กน้อยแล้วพูดว่า "ไอ้เก้า ฉันรู้ว่านายกำลังคิดอะไรอยู่ ก็แค่ในสมุดบันทึกของผู้อาวุโสใหญ่ มีสถานการณ์ในสมัยโบราณ นายก็เลยกังวลแบบนี้ใช่ไหม?ฉันเคยบอกนายแล้ว แม้ว่านายจะไม่บอก ฉันก็จะทำให้ชัดเจนเอง ฉันไม่รู้ว่านายมีอดีตที่ไม่อาจบรรยายได้ หรือซ่อนความลับใหญ่อะไรไว้ แต่ฉันจะทำให้ทุกอย่างชัดเจนอย่างแน่นอน"

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรที่ถูกลู่ฝานมองความคิดที่แท้จริงออกอย่างรวดเร็ว ก็พูดไม่ออกในทันที

หลังจากนั้นไม่นาน เจดีย์เสวียนเก่ามังกรก็กล่าวว่า "เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ บางสิ่งบางอย่าง คุณไม่รู้ในตอนนี้จะดีกว่า สำหรับคุณแล้ว มันไม่มีประโยชน์อะไรจริง ๆ มันเหมือนกับว่า.…..อืม ก็เหมือนกับหนอนที่อาศัยอยู่ใต้ดิน ได้เห็นดวงอาทิตย์ก็ตระหนักว่าโลกไม่ใช่แค่ดินและหินเท่านั้น แต่ยังมีท้องฟ้าสีครามและเมฆสีขาว และมีแนวโน้มมากที่จะถูกดวงอาทิตย์ฆ่าโดยตรง”

ลู่ฝานยิ้มและตอบว่า "อย่ากังวลเลย ฉันไม่ใช่หนอน และฉันก็ไม่ได้อ่อนแอขนาดนั้น"

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรกล่าวว่า "หนอนก็คิดเช่นนั้นเหมือนกัน"

ลู่ฝานขี้เกียจเกินกว่าจะคุยกับไอ้เก้า และอ่านสมุดบันทึกอย่างตั้งใจต่อไป

แต่หลังจากดูไปเรื่อย ๆ ลู่ฝานก็ค้นพบปัญหาที่ร้ายแรงมาก นั่นก็คือบันทึกการนิพพานสองครั้งแรกไปไหนแล้ว?