เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 2230

“ประสบการณ์เทพเจ้ากับปีศาจ ยุคนิรนาม ไม่รู้กี่ปีมาแล้ว เจ้านายบ้านิรนามตายแล้ว ตายด้วยน้ำมือของเหล่าเทพสวะนั่น เหล่าเทพบ้าอะไร ก็ไม่มีอะไรมากไปกว่าไอ้สารเลวที่พยายามจะครอบครองทรัพยากรของทั้งสี่โลก แม้ว่าฉันจะไม่ใช่คนชอบธรรมก็ตาม แต่ก็รู้สึกว่าตนเองสูงส่งกว่าพวกเขามากขข ในเมื่อมีพลังในระดับที่ทำลายล้างได้ ทำไมถึงยังอยู่ในศูนย์กลางของโลกทั้งสี่ แหล่งกำเนิดแห่งฟ้าดิน ทูตสวรรค์สวะพวกนั้นยังคงสร้างปัญหาให้กับโลก พวกเขาไม่รู้เลยว่าเทพเจ้าหุ้นตุ้นที่ให้พลังแก่พวกเขาตายแล้ว ฮ่าฮ่า จุดจบของพวกมันใกล้จะมาถึงแล้วเช่นกัน.….."

หน้าหนังสือเหล่านี้บันทึกสิ่งต่าง ๆ ไว้มากมาย และลู่ฝานก็อ่านอย่างละเอียด

จะเห็นได้ว่าในช่วงสองนิพพานแรก ผู้อาวุโสใหญ่หรือเทพบู๊นิพพานเหลียงหลงยังคงเป็นคนที่เลือดร้อนมาก แต่ต่อมา หลังจากนิพพานหลาย ๆ ครั้ง จิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ก็หายไป

ลู่ฝานไม่พลาดแม้แต่คำเดียว และอ่านทีละน้อยไปเรื่อย ๆ

ดูจากคำอธิบายของเทพบู๊นิพพานเหลียงหลง

แน่นอนว่า ในสมัยโบราณนั้น มีเทพเจ้า!

และแน่นอนว่า สิ่งที่พวกเขาเรียกว่าเทพเจ้ามีหน้าตาเป็นอย่างไร ลู่ฝานเองก็ไม่รู้ เมื่อพิจารณาจากระดับความโกรธในคำพูดในหนังสือเล่มนี้ มันเป็นไปไม่ได้ที่จะอธิบายลักษณะของเทพเจ้าเหล่านั้นโดยละเอียดเหมือนกับการบันทึกเรื่องทั่วไป

แต่เนื่องจากสิ่งที่เรียกว่าเทพเจ้าเหล่านี้สามารถถูกฆ่าได้ ยิ่งไปกว่านั้น ไม่ใช่แค่คนเดียวที่ตาย แต่ทั้งหมดถูกสังหารโดยบ้านิรนาม

นี่แสดงให้เห็นว่า แม้จะเป็นเทพเจ้า ก็ไม่มีอะไรมากไปกว่านี้

ราวกับนักกวีที่บ้านเกิดของลู่ฝานเหล่านั้น

“ถ้าคุณทำให้เทพเจ้าเลือดออกได้ มันก็จะตกลงมาจากเทวสถาน ถ้าคุณทำให้เทพตายด้วยมือได้ ก็ไม่มีสิ่งที่เรียกว่าเทพเจ้าในโลกนี้”

ตอนนี้ ลู่ฝานสามารถมั่นใจได้ว่าเทพเจ้าเป็นเพียงสิ่งมีชีวิตที่มีพลังมากกว่าคนธรรมดา

พวกเขาจะเป็นมนุษย์หรือไม่นั้นก็ยากที่จะพูด

แต่สิ่งหนึ่งที่แน่นอนก็คือ พวกเขาร่วมมือกันก็ไม่สามารถเอาชนะบ้านิรนามได้

สิ่งนี้สามารถพิสูจน์ได้ ประเด็นต่อประเด็น

บ้านิรนามเอาชนะพวกเขาได้อย่างแน่นอน และเมื่อพิจารณาจากคำอธิบายของเทพบู๊นิพพานเหลียงหลงแล้ว บ้านิรนามเป็นคนแน่นอนอย่างไม่ต้องสงสัย

คนธรรมดา ต่อสู้ไปจนถึงแหล่งกำเนิดฟ้าดิน ซึ่งเป็นศูนย์กลางของโลกทั้งสี่ และเขาก็สังหารเทพเจ้าทั้งหมดด้วย ลู่ฝานไม่เคยได้ยินเรื่องบ้านิรนามนี้มาก่อน ชื่อบ้านิรนามนั้นใช้ได้ถูกต้องเหมาะสมจริง ๆ

ประการที่สอง ลู่ฝานก็ค้นพบบางสิ่งบางอย่างอีกด้วย แม้ว่าเทพบู๊นิพพานเหลียงหลงจะไม่ได้ไปทำสงครามกับเทพเหล่านั้นเหมือนกับบ้านิรนาม แต่เขาต้องเคยต่อสู้กับเทพเจ้าแน่ ๆ

เมื่อดูจากน้ำเสียงของเขา ดูเหมือนว่าเขาจะเคยทุบตีเทพเจ้าในตอนนั้น

กล่าวอีกนัยหนึ่งได้ว่า มีความเป็นไปได้มากที่พวกเขาคือผู้ที่ยุติประสบการณ์เทพเจ้ากับปีศาจนี้

ภูมิหลังค่อนข้างใหญ่จริง ๆ ลู่ฝานก็เคารพบ้านิรนามและเทพบู๊นิพพานเหลียงหลงมากขึ้นเรื่อย ๆ นี่คือคนที่เคยต่อสู้กับเหล่าทวยเทพ

มองในอีกระดับหนึ่ง พวกเขาเกือบจะเทียบเท่ากับเทพเจ้าในตอนนั้นเลย!

ลู่ฝานยิ้มตลอดทางจนกระทั่งเขาอ่านถึงท่อนสุดท้าย ทันใดนั้น สีหน้าของลู่ฝานก็เปลี่ยนไปอย่างมาก

“……บ้านิรนาม เจ้านายของฉัน แม้ฉันจะปกป้องท่านตลอดไปไม่ได้ แต่ฉันจะหาทางทำให้ท่านฟื้นคืนชีพได้อย่างแน่นอน ฉันกับไอ้คนตาบอดยังมีชีวิตอยู่ พลังที่ท่านมอบให้เรา ทำให้เรายังคงอยู่ในโลกนี้ได้อีกนาน เราจะหาคนที่คล้ายกับท่าน คนที่สามารถหลุดพ้นจากการควบคุมของฟ้าดิน และรับวิชาหรือความสามารถของท่าน จากนั้นให้เขาได้รับพลังทั้งหมดของท่าน แล้วฟื้นคืนชีพท่าน ฉันรู้ว่างานนี้ยากมาก แต่ฉันมีความมั่นใจที่จะทำมันให้สำเร็จ โลกกว้างใหญ่มาก ฉันไม่เชื่อว่าจะหาผู้สืบทอดไม่ได้ เจ้านาย ท่านรอฉันก่อน”