เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 2243

“สัตว์ศักดิ์สิทธิ์ลาดตระเวนเหรอ?”

ลู่ฝานใบหน้าสับสน เขาเพิ่งเคยได้ยินครั้งแรก

ผู้อาวุโสใหญ่รีบอธิบายว่า “มันคือสัตว์ศักดิ์สิทธิ์สุดแข็งแกร่งที่หล่อเลี้ยงออกมาจากหุ้นตุ้น เดิมทีพวกมันมีอาณาเขตในหุ้นตุ้น ปกติออกมาเดินเพ่นพ่านน้อยมาก นอกจากเวลาพวกมันหาอาหารหรือเจอปัญหาอะไร ถึงจะออกจากอาณาเขตของตัวเอง เหตุการณ์แบบนี้ถูกเรียกว่าสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ลาดตระเวน”

ลู่ฝานพยักหน้าเข้าใจ เขามองซ้ายมองขวา แต่ก็ไม่เห็นสัตว์ศักดิ์สิทธิ์หุ้นตุ้นในตำนานเลย

อย่าบอกนะว่าอยู่ไกลๆ

เมื่อได้ยินคำว่าสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ เจ้าดำที่พักผ่อนอยู่ในตัวลู่ฝานโผล่ออกมา อ้าปากแล้วมองไปรอบๆ

ผู้อาวุโสใหญ่กับไอ้บอดหลัวท่าทางเหมือนจะเจอศัตรูตัวฉกาจ

หยุดอยู่ที่เดิมตั้งนาน ในที่สุดลู่ฝานได้ยินเสียงฝีเท้าหนักๆ แล้ว

ตึง! ตึง! ตึง!

เสียงฝีเท้าขนาดใหญ่ ดังยิ่งกว่าเสียงฟ้าผ่า สะเทือนจนสั่นไปทั้งมิติ

ลู่ฝานดึงกระบี่หนักไร้คมออกมาทันที

จากนั้นลู่ฝานอ้าปากหวอ มองฝ่าเท้าขนาดใหญ่เหมือนภูเขาเดินเข้ามา

ใช่แล้ว แค่ฝ่าเท้าเท่านั้น ไม่รู้ว่าตัวของสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ใหญ่ขนาดไหน ถูกบดบังอยู่ท่ามกลางกระแสลมหุ้นตุ้นกลางท้องฟ้า สิ่งที่ลู่ฝานเห็นมีเพียงฝ่าเท้าที่เต็มไปด้วยเกล็ดเท่านั้น

คงไม่ต้องพูดถึงขนาดของมันแล้วล่ะ

สรุปว่าใหญ่กว่ายอดเขาที่ลู่ฝานเคยเห็นมาทั้งหมด

“สัตว์เทพศักดิ์สิทธิ์!”

ไอ้บอดหลัวพูดเสียงเบา

ผู้อาวุโสใหญ่พยักหน้าเบาๆ “คิดไม่ถึงว่าสัตว์ตัวนี้ยังมีชีวิตอยู่ ตอนเจอมันครั้งก่อน ฉันยังเห็นต้นขาของมัน ดูตอนนี้สิ เหลือแค่ฝ่าเท้าแล้ว”

ลู่ฝานกลอกตามองบน มองสัตว์เทพศักดิ์สิทธิ์เดินผ่านหน้าพวกเขา

ผู้อาวุโสใหญ่อยู่มาตั้งกี่ปีแล้ว ไม่แน่ครั้งก่อนที่เขาเห็นอาจเป็นเมื่อหลายร้อยปีก่อนก็ได้

ดูเหมือนสัตว์เทพศักดิ์สิทธิ์ตัวนี้ไม่ใช่แค่อายุยืนยาว อีกทั้งตัวยังขยายใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ ด้วย

ไอ้บอดหลัวพูดว่า “ถ้าสัตว์ตัวนี้เติบโตต่อไปเรื่อยๆ คิดว่าอีกไม่กี่ร้อยปี ในหุ้นตุ้นคงไม่มีอะไรให้มันกินแล้ว มันต้องออกจากหุ้นตุ้น ไปสร้างความเสียหายภายนอกแน่ๆ”

ผู้อาวุโสใหญ่หัวเราะแล้วพูดว่า “ฉันหวังว่ามันจะออกจากหุ้นตุ้นเร็วๆ เมื่อไม่มีปราณแห่งหุ้นตุ้นคอยสนับสนุน อย่างน้อยพลังของมันต้องลดไปครึ่งหนึ่ง ถึงตอนนั้นฉันอาจจับมันมาเป็นพาหนะก็ได้ พาหนะใหญ่ขนาดนี้ต้องสบายมากแน่ๆ”

ไอ้บอดหลัวหัวเราะแล้วพูดว่า “อย่างนายเนี่ยนะจะจับมัน แค่สัตว์ตัวนี้ใช้แรงก็ซัดนายตายได้แล้ว สัตว์ศักดิ์สิทธิ์ระดับนี้ ถ้าไม่ล้อมโจมตีด้วยยอดฝีมือหลายร้อยคน ไม่มีทางตายแน่ๆ อย่าลืมเรื่องอสูรเหนียน (สัตว์ประหลาดชนิดหนึ่ง)สิ จนถึงตอนนี้ทุกคนยังจัดเทศกาลเซ่นไหว้ประจำปี เพื่อเฉลิมฉลองชัยชนะในตอนนั้นอยู่เลย”

ไอ้บอดหลัวกับผู้อาวุโสใหญ่คุยเล่นกัน แล้วมองสัตว์เทพศักดิ์สิทธิ์เดินออกไป

ถ้าไอ้ตัวนี้ไม่ไป ใครจะกล้าไปต่อล่ะ

เมื่อไม่รู้สึกถึงแรงสั่นสะเทือนรอบๆ แล้ว แน่ใจแล้วว่าสัตว์เทพศักดิ์สิทธิ์ตัวนี้ไปไกลแล้ว

ผู้อาวุโสใหญ่บังคับเรือไปด้านหน้าต่อ

ลู่ฝานถามว่า “อีกนานไหมกว่าจะถึงเขตแห่งความยุ่งเหยิง ฉันว่าสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ออกมาขนาดนี้แล้ว คงอีกไม่นานใช่ไหม”

ผู้อาวุโสใหญ่พูดโดยไม่หันมา “เจ้าสำนักลู่คิดผิดแล้วล่ะ เราต้องใช้เวลาอย่างน้อยสองวันกว่าจะถึงเขตแห่งความยุ่งเหยิง ที่นี่ไม่ใช่อาณาเขตของสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ด้วย มันน่าจะหิวเลยออกมาหากิน ยังต้องไปต่ออีกไกล!”

ลู่ฝานขมวดคิ้ว ยังไม่ถึงเขตแห่งความยุ่งเหยิงอีกเหรอ

ใช้ฝ่ามือลูบหลังเจ้าดำเบาๆ พอสัตว์เทพศักดิ์สิทธิ์ปรากฏตัวออกมา เจ้าดำก็เริ่มสั่น จนถึงตอนนี้ยังไม่หยุดสั่นเลย