เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 228

นี่เป็นเหรียญทองของคณะหนึ่งเดียว หานเฟิงมองจนน้ำลายจะไหล

"ทองใหญ่มากเลย"

ลู่ฝานถามเบาๆ ว่า "ศิษย์พี่หานเฟิง ที่ผ่านมาไม่ได้ใหญ่แบบนี้เหรอ"

หานเฟิงก้มหน้าพูดเบาๆ "ที่ผ่านมาใหญ่ประมาณฝ่ามือ จะเทียบกับอันนี้ได้ยังไง ศิษย์น้องลู่ฝาน เหรียญทองพวกนี้ปลุกเสกด้วยค่ายกลพิเศษ ด้านในมีพลังปราณอันแข็งแกร่ง เดิมทีขนาดเท่าฝ่ามือ ก็เพียงพอให้ฉันกับพวกศิษย์พี่ฉู่สิงดูดซับไปหลายวันแล้ว ครั้งนี้ใหญ่ขนาดนี้ น่าจะทำให้เรายกระดับได้เป็นขั้นเลยล่ะ"

ลู่ฝานกะพริบตามองเหรียญทอง แววตาเริ่มลุกโชน ที่แท้เหรียญทองพวกนี้ มีประโยชน์แบบนี้นี่เอง ถ้าได้เหรียญทองทั้งเก้าเหรียญมาอยู่ในมือ งั้นพวกเขาจะได้ผลดีมากแค่ไหนกัน

ขณะที่ลู่ฝานคิดจะกวาดล้างเก้าคณะ จู่ๆ มีเสียงดังขึ้นในหัว

"เหรียญทองนี้ดูท่าไม่เลว เจ้านายใหม่ของฉัน ฉันกลืนกินมันได้ไหม"

ลู่ฝานสะดุ้ง รีบมองซ้ายมองขวา ใครส่งเสียงหาเขาถึงในสมอง ผลการฝึกตนต้องแข็งแกร่งอยู่บ้าง

"ไม่ต้องมองแล้ว ฉันคือภูติเจดีย์ของเจดีย์เสวียนเก้ามังกร ฉันอยู่ในสมองนาย"

ลู่ฝานเบิกตาโต เจดีย์เสวียนเก้ามังกรงั้นเหรอ

ลู่ฝานอดไม่ไหว ล้วงมือลงไปในเข็มขัดตัวเอง เจดีย์มีภูติเจดีย์ด้วยเหรอ แถมยังพูดในสมองเขาได้ด้วย

ลู่ฝานสงสัยว่าตัวเองโดนวิชาชั่วร้ายหรือเปล่า

เสียงดังขึ้นในหัวอย่างต่อเนื่อง

"ไม่ต้องสงสัยแล้ว นายไม่เคยได้ยินภูติอาวุธเหรอ วิชาชั่วร้ายไหนจะฟังความรู้สึกในใจนายได้ เจ้านายใหม่ที่น่ารัก ดูเหมือนนายต้องเรียนรู้อีกเยอะ ฮ่าๆๆๆ วางใจเถอะ ฉันจะสอนนายช้าๆ"

มือของลู่ฝานจับถูกจวนอากาศธาตุในเข็มขัด นิ้วสัมผัสโดนแสงสีดำจุดเล็กๆ เขาก็เข้าใจทุกอย่างทันที

เซียนสือฟางทิ้งทุกอย่างให้เขา รวมถึงเจดีย์เสวียนเก้ามังกรกับจวนอากาศธาตุด้วย

ตอนนี้ทั้งจวนอากาศธาตุเป็นของเขาแล้ว เมื่อจิตใจวูบไหว ประตูคุ้มครองในจวนอากาศธาตุจะเปิดออกตามหัวใจ