เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 231

อาจารย์เต้ากวงตบหลังลู่ฝาน แล้วพูดว่า "รีบขึ้นไป มีการเจรจากันแล้ว"

ลู่ฝานและคนอื่นพากันยิ้ม แล้วขึ้นไปบนหอคอยอีกครั้ง ท่านผอ.สะบัดมือ แล้วพูดกับนักเรียนยอดฝีมือคนอื่น "พวกนายเดินลงไปก่อน"

นักเรียนคนอื่นคำนับเป็นการตอบรับ เอี๋ยนชิงมีรอยยิ้มยียวน แอบคิดในใจว่าครั้งนี้อาจารย์เล่นงานคนคณะหนึ่งเดียวตายแน่

ดีเหมือนกัน ไอ้พวกคณะหนึ่งเดียว ต้องโดนสั่งสอนซะให้เข็ด

รอให้อาจารย์เล่นงานพวกเขาเสร็จ เขาจะไปหาเรื่องคณะหนึ่งเดียวโดยตรง

กลุ่มนักเรียนลงไป บนหอคอยเหลือเพียงพวกหานเฟิง

อาจเป็นเพราะการด่าของหานเฟิงเมื่อครู่ ทำให้นักเรียนคนอื่นด้านล่างโมโห เมื่อเห็นพวกหานเฟิงขึ้นไปบนหอคอยอีกครั้ง พวกนักเรียนพากันตะโกนอยู่ด้านล่าง

"ฆ่าพวกเขาเลย"

"ขยะคณะหนึ่งเดียว จำเอาไว้ให้ดี ต่อไปอย่าให้ฉันเจอพวกนายข้างนอกอีก"

"พวกเลวคณะหนึ่งเดียว ออกไปจากสถาบันสอนวิชาบู๊ซะ"

......

ท่านผอ.กวาดตามองทุกคน พูดอย่างดุดันว่า "เงียบ!"

เสียงตะโกนของนักเรียนเบาลงทันที ท่านผอ.ขมวดคิ้วเบาๆ นักเรียนยอดฝีมือพวกนี้ โดนคนด่าสองประโยค ก็โกรธจนเป็นแบบนี้ สภาพจิตใจยังไม่ดีพออย่างเห็นได้ชัด

ดูเหมือนต่อไปต้องอบรมสั่งสอนพวกนักเรียนธรรมดาให้ดีขึ้น สภาพจิตใจเป็นส่วนสำคัญมากในการฝึกบู๊

หันมามองพวกลู่ฝานยังเป็นปกติ ขนาดคนที่ก่นด่าอยู่นานอย่างหานเฟิง ยังมีสีหน้ายิ้มแย้ม

ท่านผอ.อดทอดถอนใจไม่ได้ นี่เป็นคนของคณะหนึ่งเดียว แต่ละคนหน้าด้านไม่ใช่ธรรมดา นิสัยก็เหมือนกันไม่มีผิด

สองคนนี้ไม่ใช่ใครที่ไหน คือเหลิ่งหานกับอี้ว์หวา ที่รู้พละกำลังแท้จริงของคณะหนึ่งเดียว

เมื่อพวกเขาเห็นใบหน้าลู่ฝาน ที่ทำให้พวกเขาจดจำฝังลึก อี้ว์หวาเริ่มมือสั่น เหลิ่งหานตาแดงก่ำ จ้องไปที่ลำคอของลู่ฝาน ตรงนั้นมีหยกแขวนจิตบู๊ของเขาอยู่

หานเฟิงหัวเราะเบาๆ แล้วพูดว่า "ขยะพวกนี้ยังกล้าสู้กับเราเหรอ ศิษย์พี่ศิษย์น้องทุกคน เราเอายังไงดี"

ศิษย์พี่ใหญ่เงยหน้ามอง แล้วพูดว่า "ไม่มีสักคนที่ควรให้ฉันลงมือ หานเฟิง พวกนายจัดการละกัน ฉันลงไปนั่งละ"

ฉู่เทียนก็ส่ายหน้าเบาๆ "อืม ฉันก็ขี้เกียจลงมือ หานเฟิง ฉู่สิง ลู่ฝาน พวกนายจัดการเถอะ"

หานเฟิง ลู่ฝานและฉู่สิงมองหน้ากัน ต่างมีสีหน้าเหนื่อยใจ

หานเฟิงถอนหายใจ "เป็นศิษย์พี่นี่ดีจริงๆ เลย"