เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 252

"ชนะแล้วเหรอ ดูท่าหยุนอานก็แค่นั้น รู้แบบนี้ ผมจัดการเองไปแล้ว คงไม่ต้องใช้ศิษย์น้องลู่ฝาน"

หานเฟิงยิ้มออกมา สายตาจ้องไปที่หยุนอาน

ฉู่สิงพูดว่า "นายเนี่ยนะ ศิษย์น้องหานเฟิง ถ้านายสู้เอง คงโดนซัดเละเทะจนจำไม่ได้เลยล่ะ กระบวนท่านี้ของศิษย์น้องลู่ฝานแข็งแกร่งจริงๆ ต้องเป็นเคล็ดวิชาบู๊ระดับดินแน่นอน แต่เขาฝึกตั้งแต่เมื่อไร"

หานเฟิงหัวเราะออกมาทันที "ศิษย์พี่ฉู่สิงไม่รู้สินะ ขอร้องผมสิ ผมจะบอกให้"

ฉู่สิงมองหานเฟิงด้วยสีหน้าอึมครึม เสียงฉู่เทียนดังขึ้นด้านหลัง

"ศิษย์น้องหานเฟิง ถ้านายไม่พูด ฉันจะให้นายขอร้องฉัน"

หานเฟิงตัวสั่นแล้วพูดว่า "ก็ได้ๆ ผมบอกแล้ว กระบวนท่านี้ชื่อว่ากระบี่ฆ่าพิชิตฟ้า เคล็ดวิชาบู๊ระดับดิน ตอนแรกอาจารย์เต้ากวงเคยให้ผมดู แต่ผมไม่เลือก ดังนั้นอาจารย์เต้ากวงต้องเป็นคนสอนศิษย์น้องลู่ฝานแน่นอน"

ฉู่สิงกับฉู่เทียนหันไปมองอาจารย์เต้ากวงด้านหลัง

อาจารย์เต้ากวงจ้องพวกเขา แล้วพูดว่า "ถ้าพวกนายอยากเรียน กลับไปฉันสอนให้ กลัวแค่พวกนายจะรับไม่ไหวน่ะสิ ตอนนี้ดูแข่งเถอะ ยังไม่จบเลย"

หานเฟิงและคนอื่นหัวเราะออกมา ละสายตาออกมามองหอคอย

เป็นอย่างที่อาจารย์เต้ากวงพูด ยังไม่จบเลย

บนเวที หยุนอานมีเลือดไหลออกมา ยังค่อยๆ ลุกขึ้นมาได้

การเคลื่อนไหวของเขาช้ามาก มือที่ค้ำตัวไว้กำลังสั่น เลือดหยดลงบนเวทีจนเกิดเสียง

ลู่ฝานไม่ได้ใช้โอกาสนี้เข้าไปโจมตี เขายืนรอเงียบๆ อยู่ที่เดิม

หยุนอานยืนขึ้นมา ยื่นมือกระชากเสื้อตัวเองออก

"หนึ่ง สอง สาม สี่......"

หยุนอานนับแผลบนตัวอย่างสุขุม แววตาดุดันขึ้นเรื่อยๆ เสียงชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ

เหมือนมาพูดเบาๆ อยู่ข้างหู ราวกับเสียงกระซิบของปีศาจร้าย

ลู่ฝานขมวดคิ้ว เสียงหยุนอานเปลี่ยนไป ทำให้เขารู้สึกประหลาด