เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 259

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดว่า "เจ้านายไม่ต้องลงมือหรอก ฉันเองก็พอแล้ว ฮ่าๆ พลังค่ายกลพวกนี้ไม่เลวเลย ฉันยิ้มรับแล้ว เจ้านายจัดการเรื่องตัวเองเลย ฉันขอไปเอาของสักหน่อย"

ลู่ฝานขมวดคิ้วมองรอยรางๆ ใต้เท้าแผ่กว้างออกไปเรื่อยๆ

ขี้เกียจสนใจการกระทำของเจดีย์เสวียนเก้ามังกร ลู่ฝานรอการมาถึงของนักเรียนยอดฝีมือคณะศิงขรอย่างเงียบๆ

นักเรียนคณะศิงขรบริเวณรอบๆ เยอะขึ้นเรื่อยๆ เห็นลู่ฝานยืนนิ่งอยู่คนเดียว นักเรียนพวกนี้ตกใจและโมโห

"เกิดอะไรขึ้น คณะหนึ่งเดียวมาสู้จัดอันดับของสถาบันไม่ใช่เหรอ ทำไมมีแค่คนเดียวล่ะ คนอื่นล่ะ"

"คณะหนึ่งเดียวจะสู้กับคณะศิงขรเพียงคนเดียวเหรอ เขาคิดว่าตัวเองเป็นหลัวตานหรือไง อวดดีเกินไปแล้ว!"

"ใช่ ดูถูกคณะศิงขรเกินไปแล้ว ให้ฉันลองกับเขาสักสองกระบวนท่าก่อน ฉันจะทำให้เขาเยี่ยวราดเลย"

"อย่าวู่วาม ทำแบบนี้จะทำให้เราโดนข้ออ้างทำลายกฎ"

......

ลู่ฝานกวาดตามองรอบๆ อย่างสุขุม ฟังพวกนักเรียนคณะศิงขร ถกเถียงเรื่องเขาและคำวิจารณ์ต่างๆ นานา

คนกลุ่มหนึ่งตะโกนออกมาว่า "เด็กน้อยคณะหนึ่งเดียวไปตายซะ เด็กน้อยคณะหนึ่งเดียวไสหัวไปซะ"

การกระทำไร้สมองแบบนี้ เรียกความสนใจจากลู่ฝานไม่ได้เลย เขากอดอกแล้วหลับตาลง

เส้นไหมที่เจดีย์เสวียนเก้ามังกรปล่อยออกมา เริ่มแย่งชิงพลังต่างๆ นานา

ตอนพลังหนึ่งโดนกระชากเข้ามา ลู่ฝานถึงกับตกใจ

เสียงเจดีย์เสวียนเก้ามังกรดังขึ้น

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรหายไปพร้อมเสียงหัวเราะ ลู่ฝานรู้สึกว่าหยกแขวนจิตบู๊ของตัวเองหายไปด้วยเช่นกัน มาถึงตันเถียนผ่านเส้นลมปราณของเขา

สภาวะมหัศจรรย์เช่นนี้ ทำให้ลู่ฝานเลิกคิ้วขึ้นเบาๆ

ดูเหมือนเจดีย์เสวียนเก้ามังกร มีความสามารถประหลาดจริงๆ

"อาจารย์ชีหลินมาแล้ว พวกศิษย์พี่เฟิ่งหวาก็มาแล้ว"

เมื่อเสียงตะโกนดังขึ้น ลู่ฝานลืมตาขึ้นเช่นกัน

ในที่สุดก็มาสักที ลู่ฝานดึงกระบี่หนักออกมาปักไว้ด้านหน้า

"ลู่ฝานคณะหนึ่งเดียว มาท้าประลอง"