เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 258

สรุปบท บทที่ 258: เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า

สรุปตอน บทที่ 258 – จากเรื่อง เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า โดย โอหยางวิ่น

ตอน บทที่ 258 ของนิยายใช้ชีวิตเรื่องดัง เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า โดยนักเขียน โอหยางวิ่น เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง

หลังผ่านไปสองวัน ล่างเขาคงต้ง ลู่ฝานสะพายกระบี่หนักไม่คม เงยหน้ามองทิวเขาคงต้ง แล้วถอนหายใจยาว

"รู้แบบนี้ ฉันไม่ใช่แรงหมดตัวหรอก"

ลู่ฝานบ่นพึมพำ จากนั้นส่ายหน้าเบาๆ

นึกถึงสามกระบวนท่าที่เขานัดกับศิษย์พี่ใหญ่ เมื่อสองวันก่อน ลู่ฝานยิ้มแหยๆ ออกมา

กระบวนท่าที่สามของเขา ทำให้ศิษย์พี่ใหญ่ถอยหลังไปก้าวเดียวเท่านั้น จากนั้นศิษย์พี่ใหญ่ทำเป็นแกล้งตาย นอนลงไปบนพื้น

อีกทั้งยังนอนโอดครวญบนพื้นว่า "ศิษย์น้องลู่ฝาน นายเก่งเกินไปแล้ว ฉันว่าสู้รอบที่เหลือ นายไปเองเถอะ"

จากนั้นศิษย์พี่ทุกคนส่งซิกให้เขา เขาจึงมาเขาคงต้งเพียงคนเดียว

พวกศิษย์พี่หานเฟิงอ้างว่าต้องดูแลศิษย์พี่ใหญ่ เลยไม่มากันทั้งหมด

อาจารย์อี้ชิงกับอาจารย์เต้ากวง เอาเหรียญทองที่ได้จากคณะนานา ให้ลู่ฝานทั้งหมด

"พวกเขาโล่งใจกันจริงๆ!"

ลู่ฝานยิ้มอย่างเหนื่อยใจ

ลู่ฝานเงยหน้ามองเขาคงต้งอันยิ่งใหญ่ ถูกปกคลุมอยู่ในเมฆหมอก มาพร้อมกับแสงอาทิตย์สีทองบนฟ้า

เทียบกับคณะนานา คณะศิงขรดูมีออร่าของเซียนมากกว่า ไม่ต้องพูดเรื่องอื่น แค่ยอดเขาก็งดงามมากแล้ว

ยอดเขาสูงเสียดฟ้า สะพานเซียนข้ามรุ้ง ภูเขาตระหง่านงดงาม แสงจันทร์สาดส่องระยิบระยับ สายลมฤดูใบไม้ผลิอบอุ่น สายน้ำใสไหลริน นกกระเรียนเหลียวมองมฆลอยขึ้นข้างถ้ำ หมอกหลากสีเหนือยอดเขา....ทั้งเขาคงต้งมีวิวทิวทัศน์นับไม่ถ้วน บันไดหินทอดยาวไปถึงคณะศิงขรที่อยู่ข้างบนสุด

ลู่ฝานเดินไป 2-3 ชั่วยามเต็มๆ กว่าจะถึงหน้าประตูคณะศิงขร

หุ่นคุ้มครองซ้ายขวา ด้านล่างมีค่ายกลปราณบู๊

ศิลาบู๊แต่ละก้อนแฝงไปด้วยพลังปราณ วางเรียงอยู่หน้าประตูคณะ ศิษย์คณะศิงขรที่กำลังจะลงเขา เห็นลู่ฝานมาถึง ต่างมีแววตาสงสัย

"ดูจากการแต่งตัวของนักเรียนคนนี้ นายไม่ใช่นักเรียนคณะศิงขรใช่ไหม มาที่นี่ทำไม"

เสียงดังก้องไปทั่วคณะศิงขร

นักเรียนที่ยืนหน้าลู่ฝานช็อกอยู่นาน จากนั้นวิ่งกุลีกุจอออกไป วิ่งพลางพูดว่า "คณะหนึ่งเดียวมาท้าประลอง คณะหนึ่งเดียวมาต่อสู้จัดอันดับของสถาบันแล้ว"

เพียงพริบตา ลู่ฝานเห็นความโกลาหลไปทั่วคณะศิงขร

นักเรียนนับไม่ถ้วนวิ่งออกมาข้างนอก ไม่นานนักเรียนมากมายล้อมลู่ฝานเอาไว้

ตอนนี้ในหัวของลู่ฝานมีเสียงดังขึ้นมา

"เจ้านายมาที่ไหนเนี่ย ทำไมฉันรู้สึกถึงออร่าค่ายกล ฮ่าๆ ของดีเยอะแยะเลย"

นี่เป็นเสียงของเจดีย์เสวียนเก้ามังกร ไอ้นี่พอเงียบก็เงียบไป 2-3 วัน คิดไม่ถึงว่าวันนี้จะเสนอหน้าออกมา

ลู่ฝานตอบกลับไปในสมอง "ฉันไม่มีเวลาเอาของให้แกหรอกนะ"

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า