เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 261

"วางค่ายกลมากมายในพริบตางั้นเหรอ"

ลู่ฝานตาเป็นประกาย ฟังดูล่อตาล่อใจมาก

ลู่ฝานมองพวกเฟิ่งหวา แอบประเมินกำลังตัวเองครู่หนึ่ง สู้แบบหนึ่งต่อห้า น่าจะไม่ใช่ปัญหา

อืม รีบจัดการให้เสร็จ แล้วกลับไปเร็วๆ ดีกว่า

เฟิ่งหวาที่อยู่ฝั่งตรงข้ามเดินออกมาก่อน

"ฉันสู้รอบแรก"

เฟิ่งหวาเดินมาทางลู่ฝานด้วยสีหน้าเย็นชา หยุดลงห่างจากลู่ฝานประมาณ 10 ก้าว

พลังปราณก่อตัวเป็นกระบี่ ชี้ลู่ฝานจากไกลๆ

"ลู่ฝาน ฉันจะทำให้นายรู้ว่าสวะคณะหนึ่งเดียว ไม่ว่าจะดิ้นรนยังไง สุดท้ายก็ยังเป็นสวะอยู่วันยังค่ำ"

ใบหน้าเฟิ่งหวาเย็นชาเหมือนน้ำแข็ง เหมือนเคียดแค้นกับลู่ฝานมาก แต่ในความเป็นจริง ลู่ฝานรู้ดีแก่ใจ เขาเคยเจอเฟิ่งหวาในหอคอยฝึกฝนครั้งหนึ่ง และไม่ได้ช่วยเฟิ่งหวาเอาเคล็ดวิชาบู๊มาแค่นั้น

ผู้หญิงหยิ่งยโสคนนี้ เชิดหน้าใส่ลู่ฝาน

ลู่ฝานพูดเบาๆ ว่า "เข้ามาพร้อมกันห้าคนเถอะ"

เมื่อเขาพูดออกมา นักเรียนรอบๆ พากันก่นด่าออกมา

"บ้าหรือไง คิดว่าตัวเองเป็นเซียนบู๊หรือไง"

"ฆ่าไอ้หมอนี่เลย ทำให้เขาลงจากคณะศิงขรไม่ได้เลย!"

อาจารย์ชีหลินสีหน้าเย็นชา ส่งเสียงหึออกมาเบาๆ

เฟิ่งหวาพูดอย่างดุดันว่า "อะไรนะ คณะศิงขรจัดการนาย ต้องใช้ห้าคนเหรอ รับกระบี่นี่ไปซะ!"

เมื่อกระบี่พุ่งออกมา พัดดินหินจนปลิว พุ่งไปตรงหน้าลู่ฝาน

ลู่ฝานยืนนิ่งอยู่ที่เดิม ไม่มีท่าทีจะดึงกระบี่หนักขึ้นจากพื้น

เห็นกระบี่พุ่งเข้ามา ลู่ฝานยกมือขวาขึ้นช้าๆ ยืนนิ้วออกมาสองนิ้ว