เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 262

เหยียนฮ่าวและคนอื่นหน้านิ่งดั่งสายน้ำ เดินออกมาช้าๆ

แววตาที่มองลู่ฝานเหมือนแสงกระบี่ แทบจะทิ่มตัวลู่ฝานจนพรุน

เฟิ่งหวาที่ล้มอยู่บนพื้นก็ลุกขึ้นมา ลู่ฝานใช้พละกำลังทำลายความภูมิใจของเธอ แววตามีความสับสน ตอนนี้เธอยังรับไม่ได้ ผู้ชายคณะหนึ่งเดียวที่อยู่ตรงหน้า มีพละกำลังทำลายคณะศิงขรได้ด้วยตัวคนเดียว

เฟิ่งหวาปรับลมหายใจ เดินตามพวกเหยียนฮ่าวไปด้านหน้า

ฝึกฝนมาเป็นเวลานาน ทำให้เฟิ่งหวาจับจุดได้อย่างรวดเร็ว ลมหายใจทั้งห้าคนเริ่มเป็นหนึ่งเดียว ฝีเท้าพร้อมเพรียง พลังปราณที่ปล่อยออกมาก็รวมตัวเข้าด้วยกัน กลายเป็นปราณมังกรขนาดใหญ่

ทั้งห้าคนล้อมลู่ฝานเอาไว้ อาวุธชี้ไปที่ห้าตำแหน่ง หู ตา จมูก ปากและลำคอของลู่ฝาน

พลังฟ้าดินรอบๆ เริ่มจับตัวกัน ตอนทั้งห้าคนยืนในตำแหน่งที่มั่นคง ทำให้ลู่ฝานสัมผัสถึงแรงกดดันที่มาจากพลังฟ้าดิน

เป็นค่ายกลที่ไม่เลวจริงๆ ยังไม่ทันโจมตี ก็มีพลานุภาพขนาดนี้

ตอนนี้ออร่าของทั้งห้าคนหายไปจนหมด ถูกแทนที่ด้วยพลานุภาพมังกรบางๆ

"ค่ายกลจงปรากฏขึ้นมา!"

เฟิ่งหวาตะโกนนำขึ้นมา

มีลวดลายสว่างใต้เท้าทั้งห้าคนเป็นแถบ ทันใดนั้นพลังปราณห้าพลัง ทับซ้อนไปมาอยู่บนตัวลู่ฝาน

ลู่ฝานอยากขยับ แต่พบว่าพลังปราณห้าพลังนี้ เหมือนสิ่งผูกมัดห้าเส้น ล็อกเขาให้อยู่ที่เดิม

เมื่อยกมือขึ้น รู้สึกว่าลำบากเหมือนเดินผ่านซอกหิน

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรในตัว ส่งเสียงหัวเราะออกมา

"คิดไม่ถึงว่าจะเป็นค่ายกลล็อคขังพลังบวกกับค่ายกลปราณมังกร ค่ายกลที่รวมกันซึ่งหาได้ยาก เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ ครั้งนี้เจ้านายได้ประโยชน์เต็มๆ จะให้ฉันเก็บค่ายกลของพวกเขาเลยไหม"

ลู่ฝานพูดในใจว่า "ไม่ต้อง ให้ฉันเห็นพลานุภาพของค่ายกลนี้ก่อน"

ขณะกำลังพูด ทั้งห้าคนลงมือพร้อมกัน

"กรงเล็บแตกดิน!"

อาวุธห้าเล่มออกมาพร้อมกัน ตอนนี้ปราณมังกรขนาดใหญ่ง้างกรงเล็บขึ้นมา โจมตีไปทางลู่ฝานอย่างรุนแรง

อาวุธทั้งห้าเล่ม เหมือนกรงเล็บทั้งห้าของมังกร พร้อมกับพลานุภาพมังกรมหาศาล ฟาดลงมาทันที

ปราณชี่ทั้งตัวลู่ฝานเคลื่อนไหวอย่างรุนแรง ทำลายพลังปราณทั้งห้ารอบตัวจนกระจาย กระบี่หนักออกมา!

กระบี่ฆ่าพิชิตฟ้า!

ตัวอักษรคำว่าฆ่าปรากฏขึ้นกลางอากาศ ชนเข้ากับกรงเล็บมังกรจากพลังปราณ

เกิดเสียงระเบิดดังสนั่นขึ้นทันที

พลังกระเพื่อมออกไปเป็นวงกว้าง กวาดดินหินรอบๆ ไปจนเกลี้ยง

เหยียนฮ่าว เฟิ่งหวาและคนอื่น ถอยหลังไปสามก้าวพร้อมกัน ฝีเท้าเป็นหนึ่งเดียว แม้แต่ระยะห่างก็ยังเท่ากันเป๊ะ

"หางมังกรสะท้านเขา!"

เสียงคำสั่งดังขึ้นอีกครั้ง ทั้งห้าคนยืนเรียงเป็นแถวหน้ากระดาน โจมตีออกมาอีกครั้ง

ปราณมังกรสะบัดหางฟาด อำนาจอันน่ากลัว ทำให้นักเรียนคณะศิงขรที่อยู่รอบๆ เห็นแล้วพากันส่งเสียงร้องตกใจออกมา ถอยไปด้านหลังไม่หยุด

ลู่ฝานตั้งกระบี่หนัก โจมตีวิชาหมัดด้วยมือซ้าย

"หมัดถล่มเขาอู๋เซี่ยง!"

หมัดโจมตีเข้ากับอากาศ ครั้งนี้เห็นหมัดลู่ฝานได้ชัดเจน แต่อากาศรอบๆ กลับแปรปรวนขึ้นมา

หางมังกรชนกับพลังหมัดของลู่ฝาน แต่ไม่สามารถพุ่งเข้ามาได้แม้แต่นิ้วเดียว

เหมือนมีรากงอกอยู่ใต้ขาลู่ฝาน ไม่ขยับสักก้าว ไม่ถอยหลังสักก้าว

มุกเทพในตัว ปล่อยแสงเก้าสีออกมา ปราณชี่มากมายพลุ่งพล่านอยู่ในเส้นลมปราณของลู่ฝาน

ลู่ฝานใช้กายทองไฟอาบโดยอัตโนมัติ!

พวกเหยียนฮ่าวกัดฟันกรอด กำอาวุธเอาไว้แน่น เหงื่อที่ไหลลงมาจากหน้าผาก ระเหยไปอย่างรวดเร็ว

พลังอันแข็งแกร่ง เขาเป็นแค่นักบู๊แดนปราณนอกจริงเหรอ

ค่ายกลปราณมังกรรวบรวมพลังของพวกเขาห้าคนเอาไว้เลยนะ ยังไม่สามารถยั้งลู่ฝานเอาไว้ได้

เหยียนฮ่าวตะโกนเหมือนคลั่ง กระตุ้นพลังปราณสุดชีวิต

คนด้านหลังทั้งสามคนกำลังเล่นกับชีวิต แต่สีหน้าเฟิ่งหวากลับไม่สู้ดี เหมือนเธอฝืนต่อไปไม่ไหวแล้ว