เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 290

รอยยิ้มบนใบหน้าหลิงเหยาค่อยๆ หายไป มีพลานุภาพแปลกประหลาดเกิดขึ้นบนตัวเธอ

เหมือนน้ำเย็นสาดลงบนตัว เย็นสะท้านไปถึงขั้วหัวใจ

มีแสงสีเงินสว่างขึ้นในแววตาของหลิงเหยา

เหมือนแสงจันทร์ส่องลงมา แสงสีขาวเงินเคลื่อนไหวอย่างอิสระ

ดวงตาสองข้างของเธอ สว่างเหมือนดวงดาว มองดูดีๆ เหมือนมีกาแล็กซี่ เคลื่อนไหวอยู่ในดวงตาของเธอ

หลิงเหยากวาดตามองทุกคน คนที่มองเห็นดวงตาเธอ ต่างมีสีหน้าตะลึง

นักเรียนยืนนิ่งเหมือนหินไปเป็นแถบ

ขนาดอาจารย์อี้ชิงกับอาจารย์เต้ากวง โดนสายตาของหลิงเหยามองมา ก็มีสีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย

"จิตบู๊เข้าฌานอันน่ากลัว สามารถส่งผลกับสภาพจิตใจบู๊ของคนได้ด้วย"

อาจารย์อี้ชิงสีหน้าประหลาด เคล็ดวิชาบู๊แบบนี้ สถาบันสอนวิชาบู๊ไม่สามารถถ่ายทอดให้ได้

เคล็ดวิชาบู๊ระดับดินทั่วไปเปรียบเทียบกับมัน มีความด้อยกว่าอย่างชัดเจน ต้องเป็นยอดฝีมือถ่ายทอดให้แน่นอน นั่นหมายความว่า เบื้องหลังของหลิงเหยา ต้องมียอดฝีมืออยู่แน่นอน ถึงขั้นที่เป็นผู้แข็งแกร่งเซียนบู๊

รอยยิ้มอยู่บนใบหน้าอู๋โฉว เธอรู้ที่มาของจิตบู๊เข้าฌาน และพอรู้ว่าผู้อาวุโสท่านใด ถ่ายทอดให้แก่หลิงเหยา

ตอนนี้หลิงเหยาพอชำนาญจิตบู๊เข้าฌาน แค่ผลการฝึกตนพลังปราณของหลิงเหยา ยังไม่แข็งแกร่งพอ ไม่งั้นถึงเธอนำคณะสงบใจ สู้ไปจนถึงคณะหยินหยาง อู๋โฉวก็ไม่มีทางแปลกใจหรอก

ตอนนี้ดูว่าลู่ฝานคณะหนึ่งเดียว จะต้านทานได้หรือเปล่า

อาจารย์อี้ชิงกับอาจารย์เต้ากวง มีแววตาเคร่งขรึม

เดิมทีพวกเขามั่นใจในตัวลู่ฝานมาก แต่เมื่อหลิงเหยาใช้วิชาสงบจิตอันแปลกประหลาด พวกเขาจึงไม่ค่อยมั่นใจเท่าไรแล้ว

พวกเขาหวังเพียงว่าลู่ฝานจะต้านทานโดยใช้ผลการฝึกตนที่มีอยู่ในร่างกาย