เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 293

ลู่ฝานอ้าปากค้าง เมื่อกี้พลังปราณของศิษย์พี่ใหญ่ กระตุ้นพลังฟ้าดินห้าธาตุ

นี่เป็นเรื่องที่นักบู๊แดนปราณชีวิต ถึงจะทำได้ ให้ตายเถอะ พลังปราณรวมตัวเป็นห้าธาตุ!

ศิษย์พี่ใหญ่เป็นผู้แข็งแกร่งแดนปราณชีวิต!

ลู่ฝานกลืนน้ำลาย ตอนนี้เขาเพิ่งรู้ว่า ที่แท้นักเรียนที่แข็งแกร่งสุดในสถาบันสอนวิชาบู๊ คือศิษย์พี่ใหญ่ของเขา

ไม่เพียงแค่เขา อาจารย์อู๋โฉวก็อึ้งเช่นกัน

วันนี้ใจเธอเจอบททดสอบจากคณะหนึ่งเดียว

"พลังปราณดินเสวียน!"

อาจารย์อู๋โฉวมองอู๋เหวยอย่างตกตะลึง อาจารย์อี้ชิงกับอาจารย์เต้ากวงหัวเราะอย่างมีความสุข

อาจารย์อู๋โฉวพูดว่า "คณะหนึ่งเดียวของพวกนาย มีผู้แข็งแกร่งแดนปราณชีวิตหนึ่งคน เขาเพิ่งอายุเท่าไรเอง"

อาจารย์อี้ชิงพูดว่า "ไม่ถึง 30 ปี"

อาจารย์อู๋โฉวสูดหายใจเฮือก จากนั้นยิ้มอย่างขมขื่นออกมา

"มิน่าล่ะพวกนายถึงไม่คิดอะไรกับการต่อสู้จัดอันดับของสถาบัน มิน่าล่ะคนของพวกนายน้อยขนาดนี้ แต่กลับมั่นคงดั่งขุนเขา"

อาจารย์อี้ชิงหัวเราะ ไม่ได้พูดอะไรออกมา

อาจารย์เต้ากวงมองอู๋เหวยอย่างพอใจ

ไม่มีใครรู้ ภายใต้รอยยิ้มเป็นมิตรของอู๋เหวย เขาต้องลำบากขนาดไหน กว่าจะมีผลการฝึกตนในวันนี้

ในฐานะที่อาจารย์เต้ากวง เป็นคนเดียวที่รู้กระบวนการฝึกฝนของอู๋เหวย เขาสามารถบอกนักเรียนทั้งสถาบันสอนวิชาบู๊ได้ว่า อู๋เหวยคือนักบู๊ที่จิตใจแข็งแกร่ง ทรหดอดทน

เยียนหรานโดนขังเอาไว้ จนไม่สามารถออกมาได้

อย่าว่าแต่เธอเป็นแค่นักบู๊แดนปราณใน ถึงนักบู๊แดนปราณนอกมาที่นี่ ก็ไม่ต่างกัน กำแพงหินที่สร้างจากพลังปราณธาตุดิน คนทั่วไปไม่สามารถทำลายได้

เยียนหรานที่อยู่ด้านใน ยังคงดิ้นรน แต่ทุกอย่างกลับไร้ประโยชน์

ศิษย์พี่ใหญ่ยังนับว่าเป็นคนที่อ่อนโยนต่อสตรี ไม่ได้ปิดตายกำแพงหิน หนีบเยียนหรานจนสลบไป เธอจะกระโดดออกมาก็ไม่ได้ กำแพงหินรวมตัวเข้าหากัน ปิดทางออกเอาไว้ทั้งหมด

หลังจากเยียนหรานดิ้นรนอยู่ครู่หนึ่ง จึงยอมแพ้อย่างทำอะไรไม่ได้