เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 30

โม่หลินกระอักกระอ่วนเล็กน้อย แต่เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายไม่มีท่าจะไว้หน้ากัน จึงทำได้เพียงพูดว่า "ดูเหมือนผมทำเรื่องไม่เหมาะสม แต่ถ้าวันอื่นคุณว่าง ประตูตระกูลโม่เปิดต้อนรับคุณเสมอ"

โม่หลินโค้งคำนับและบอกลา ลู่หาวเดินมาจากอีกด้าน

ลู่หาวก้าวเข้ามาข้างลู่ฝาน แล้วพูดว่า "คุณผู้ชาย ถ้าเมื่อครู่ล่วงเกินอะไรไป โปรดอภัยให้ด้วย"

พูดพลาง ลู่หาวคารวะและคำนับ ลู่ฝานรีบประคองเขาขึ้นมา ตลก ให้พ่อทำความเคารพตัวเอง อายุจะสั้นลงเชียวนะ

ลู่ฝานพูดเสียงแหบพร่าออกมาอย่างผ่อนคลาย "คุณลู่ไม่จำเป็นหรอกครับ"

ลู่หาวขมวดคิ้วเล็กน้อย แล้วพูดว่า "คุณผู้ชายรู้เหรอ ว่าผมแซ่ลู่"

ลู่ฝานขยับมุมปากเล็กน้อย ถ้าไม่ระวังต้องถูกเปิดเผยแน่นอน ลู่ฝานกลอกตาไปมา แล้วอธิบายว่า "ผมรู้จักลูกชายคุณ แน่นอนว่าต้องรู้อยู่แล้ว"

"คุณผู้ชายรู้จักลู่ฝานเหรอ"

ลู่หาวตกใจเข้าไปใหญ่ เขาคิดไม่ถึงว่าลู่ฝานจะรู้จักผู้ฝึกชี่

ลู่ฝานพยักหน้า นับว่าเป็นการตอบกลับ ลู่หาวรีบพูดว่า "ในเมื่อเป็นเช่นนี้ งั้นเชิญคุณผู้ชายมาเป็นแขกที่ตระกูลลู่สิครับ ถ้าไอ้ลูกชายลำบากใจคุณ ผมจะได้ให้เขาขอโทษคุณผู้ชายต่อหน้า"

ลู่ฝานพูดว่า "คุณลู่คิดมากไปแล้ว ลูกชายคุณ......นับว่าไม่เลว ผมยังมีธุระ ไว้ครั้งหน้าจะมาเยี่ยมใหม่"

พูดจบ ลู่ฝานรีบเดินไป เขากลัวว่าขืนพูดอีก จะเปิดเผยตัวตนออกมา

พูดเสียงแหบมันทรมานมาก แต่ถ้าให้พ่อรู้ว่าตัวเองหลอกเขาแบบนี้ กลับไป ต้องมีจุดจบไม่สวยอย่างแน่นอน

หนีคือยอดกลยุทธ์! หนีคือยอดกลยุทธ์!

ลู่หาวมองตามลู่ฝานเดินออกไป ปากพึมพำคำว่า "นับว่าไม่เลว" ที่ลู่ฝานเพิ่งพูดเมื่อครู่

ทันใดนั้น ลู่หาวหัวเราะออกมา

"ไอ้ลูกเวร รู้จักผู้ฝึกชี่ แต่ไม่บอกฉัน ไม่......เลว.....จริงๆ อย่าบอกนะว่าลู่ฝานลูกชายฉัน จะมีความสามารถเป็นผู้ฝึกชี่เหมือนกัน"

ลู่หาวตาเป็นประกาย เดินกลับเข้าไป ด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม

โม่หลินยืนอยู่ไม่ไกล มองลู่หาวคุยกับ "ชายหน้ากากเงินลึกลับ" อย่างมีความสุข แววตามีความโมโหขึ้นมาทันที

ชายหน้ากากเงินคนนี้ ไม่ไว้หน้าเขา แต่กลับคุยกับลู่หาวอย่างมีความสุข โม่หลินอยากส่งคนไปสืบตอนนี้เลยว่า ชายหน้ากากเงินคนนี้เป็นใครกันแน่ แต่สติของเขาไม่ให้เขาทำเช่นนี้ ช่างเถอะ แค่ผู้ฝึกชี่ที่ผ่านมาคนหนึ่งเท่านั้น

ฉันไม่เชื่อหรอกว่า ตระกูลลู่ของนาย จะเอาผู้ฝึกชี่มาเป็นพวกได้

โม่หลินสะบัดแขนเสื้อ เดินออกไปอย่างโมโห

......

ลู่ฝานกลับมาถึงนอกร้านเหล้าด้วยความระมัดระวัง เมื่อแน่ใจว่าไม่มีใครตามมา เขาจึงถอดเสื้อคลุมดำกับหน้ากากเงินออก