เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 31

สายลมยามเช้าปะทะใบหน้า อารมณ์เบิกบาน

ลู่ฝานเดินออกมาจากห้องตัวเอง มองลานบ้านที่เต็มไปด้วยดอกไม้ใบหญ้า ยิ้มบางๆ เป็นอีกหนึ่งวันที่บรรยากาศดี

เดิมทีลู่ฝานคิดว่าตัวเองจะไม่ชินกับลานบ้านหลังจากที่ปรับปรุงใหม่ แต่ดูเหมือนว่าตอนนี้ ตัวเองคิดมากไป ต้องบอกเลยว่า หลังจากขยายและปรับปรุงซ่อมสร้างลานบ้านแล้ว ดูงดงามขึ้นมากจริงๆ วางเฟอร์นิเจอร์เรียบร้อย ทำให้เขารู้สึกสบายแม้ยามหลับ

ยังไงมนุษย์ก็เป็นสัตว์ที่ต้องเพลิดเพลิน แต่อย่าให้ความเพลิดเพลิน มาทำลายความฮึกเหิม

เดินไปยังเรือนเก็บหนังสือ ก่อนออกจากประตู ลู่ฝานต้องทดสอบสักหน่อย ว่าตัวเองเข้าสู่ระดับแดนฝึกร่างชั้นเจ็ดแล้วจริงๆ

เพราะหินศิลาดำ เป็นสิ่งวัดระดับของนักบู๊ที่ต่ำกว่าแดนปราณในได้แม่นยำที่สุด

ระหว่างทาง ลูกศิษย์ตระกูลลู่เจอลู่ฝาน ล้วนเอ่ยทักทายเบาๆ การปฏิบัติเช่นนี้ เดิมทีลู่ฝานไม่เคยคาดคิดมาก่อน แต่ตอนนี้เขาชินแล้ว

มาถึงด้านนอกเรือนเก็บหนังสือ ตอนนี้รอบๆ ไม่มีใคร เป็นโอกาสให้เขาทดสอบพอดี

ย่อตัวลงอย่างมั่นคง ลู่ฝานสูดหายใจ ปล่อยหมัดไปยังหินศิลาดำอย่างแรง

หมัดถล่มเขา

ทันใดนั้น บนหินศิลาดำมีรอยแตก ตัวอักษรสีทองขนาดใหญ่ ปรากฏขึ้นมา

แดนแดนฝึกร่างชั้นเจ็ด ระดับสูง

ลู่ฝานยิ้มออกมา ถ้าฝึกในความเร็วแบบนี้ต่อไป การทดสอบของสถาบันสอนวิชาบู๊ในปีหน้า เขาต้องไม่มีปัญหาอย่างแน่นอน

ขณะที่ลู่ฝานกำลังดีใจ มีเสียงดังขึ้นจากด้านหลัง

"ลู่ฝาน มาหาท่านสวินที่เรือนเก็บหนังสือเช้าขนาดนี้ ขยันจริงๆ"

เสียงใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ลู่ฝานหันไปมอง เห็นพ่อและปู่ของตัวเอง กำลังเดินเข้ามาช้าๆ

ใบหน้าทั้งสองมีรอยยิ้ม ลู่ฝานพูดอย่างนอบน้อมว่า "คุณปู่ คุณพ่อ"