เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 316

ลู่ฝานหลับตาลง ไม่สนใจคำพูดของอาจารย์เซินถู

เมื่อรู้ว่าข้างในมีวิชาบู๊แฝงอยู่ ความคิดเพียงอย่างเดียวของลู่ฝานในตอนนี้ คือทำความเข้าใจกับวิถีด้านใน

ส่วนเรื่องเดินหมาก การแพ้ชนะอะไรนั่น ไม่อยู่ในความคิดของเขา โดนขจัดออกไปจากสมองทันที

ลู่ฝานเอามือวางลงบนตัวหมาก ปราณชี่บริสุทธิ์เริ่มตรวจสอบ ทำความเข้าใจวิถีด้านในนั้น

ทันใดนั้น ในหัวของลู่ฝานมีภูเขาลูกใหญ่ปรากฏขึ้น

ตัวภูเขามีตัวอักษรขนาดใหญ่ "เขาทานหนัก!"

ความรู้สึกตามสัญชาตญาณของลู่ฝานบอกว่า ภูเขาลูกนี้คือวิถีในตัวหมาก

วิถีที่สามารถทำให้ตัวหมากหนักเหมือนภูเขา

หินผนึกเป็นแค่วัสดุที่แฝงวิถีได้ดีที่สุด สิ่งสำคัญกว่านั้นคือวิชาบู๊ข้างในนั้น

ลู่ฝานมอง "เขาทานหนัก"ในสมองของตัวเองอย่างเงียบๆ ทำความเข้าใจพลานุภาพและวิถีอันแข็งแกร่งของมัน

ปราณชี่ในตัวลู่ฝานเริ่มสัมผัสกับออร่าที่แผ่ออกมาจากเขาทานหนักจู่ๆ ลู่ฝานยกยิ้มมุมปาก

ที่แท้เป็นแบบนี้นี่เอง ที่แท้ความหนักขนาดนี้ เปลี่ยนแปลงมาแบบนี้นี่เอง

ขณะที่ลู่ฝานเริ่มรับรู้ ตัวเขาเองไม่รู้เลยว่า กระบี่หนักไม่คมด้านหลัง มีแสงสว่างขึ้นมาบางๆ

อาจารย์เซินถูเห็นภาพนี้ ถึงกับตกตะลึง

ลู่ฝานกำลังทำความเข้าใจ จู่ๆ เขาสัมผัสได้ถึงพลังที่ไม่ธรรมดา ส่งมาจากภายนอก

จู่ๆ แสงของกระบี่หนักไม่คมสว่างวาบ เหมือนกำลังจะพูดจริงๆ

แต่หลังจากสว่างอยู่ครู่หนึ่ง ลู่ฝานไม่ได้ยินเสียงอะไร แต่มีแสงเข้ามาในตันเถียนของเขา เข้าไปสู่มุกเทพ

เหมือนสัมผัสกับไฟฟ้า ลู่ฝานสั่นไปทั้งตัว จู่ๆ ลู่ฝานสัมผัสได้ว่าตัวเองควบคุมกระบี่หนักไม่คมแล้ว

ให้ตายเถอะ ที่แท้ก่อนหน้านี้เขาไม่ได้ควบคุมกระบี่หนักไม่คม แม้เขามีสิทธิ์ใช้กระบี่หนักไม่คม อีกทั้งอาจารย์หวูเฉินยังทำการกลั่นเลือด แต่กระบี่หนักไม่คมยังไม่ยอมรับเขา

จนกระทั่งตอนนี้ กระบี่หนักไม่คมยอมรับเขาอย่างแท้จริงแล้ว อีกทั้งตอนนี้ลู่ฝานเข้าใจความแข็งแกร่งของกระบี่หนักไม่คมอย่างแท้จริงแล้ว

รู้สึกว่าตัวอักษรบนกระบี่ไม่ใช่แค่ชื่อกระบี่ แต่เป็นเขตวิถีด้วย

เขตวิถีอย่างแท้จริง เขตวิถีสูงสุดที่เจ้าของคนก่อนของกระบี่หนักไม่คมหลงเหลือไว้ แม้ตอนนี้ลู่ฝานไม่สามารถใช้ได้ แต่ขอแค่ทำความเข้าใจเล็กน้อย ต้องมีสักวันเขาต้องรู้ทั้งเขตวิถีนี้