เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 317

อีกทั้งตอนนี้ลู่ฝานเข้าใจแล้ว ทำไมตอนนี้กระบี่หนักไม่คมถึงยอมรับเขา เพราะเมื่อกี้เขาเพิ่งทำความเข้าใจว่าความหนักมาจากไหน ขณะเดียวกันออร่าของเขาทานหนักก็กระตุ้นกระบี่หนักไม่คม

แค่เขาทานหนักกระจอกๆ กล้ากำเริบเสิบสานต่อหน้ามัน นี่ทำให้กระบี่หนักไม่คมที่มีเขตวิถีสูงสุด อีกทั้งยังมีพลังระดับเดียวกัน ไม่สามารถทนได้

เหมือนหนูยั่วโมโหแมว เหมือนสุนัขแยกเขี้ยวใส่สิงโตอย่างไรอย่างนั้น

กระบี่หนักไม่คมใช้พลังทำลายวิถีของเขาทานหนักในหัวของลู่ฝานอย่างไม่เกรงใจ

ตอนนี้กระบี่หนักไม่คมยอมรับลู่ฝานเป็นเจ้าของแล้ว ถ้าลู่ฝานอยากทำความเข้าใจวิถีนี้ ก็มาหามันได้ ไม่จำเป็นต้องให้เขาทานหนักกระจอกๆ มาสอน

ลู่ฝานสัมผัสได้ถึงความเย่อหยิ่งของกระบี่หนักไม่คม เป็นความเย่อหยิ่งที่ไม่เห็นใครอยู่ในสายตา ดูหมิ่นทั้งโลก

แน่นอนว่ามันก็มีสิทธิ์ทำเช่นนี้ ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเจ้าของคนก่อนของกระบี่หนักไม่คม อย่างน้อยก็ต้องเป็นผู้แข็งแกร่งเซียนบู๊

เหมือนได้สมบัติมาจริงๆ!

ถ้าเขาเอาเรื่องที่มีเขตวิถีอยู่ในกระบี่หนักไม่คมพูดออกไป นักบู๊ทั้งโลกคงต้องมาจัดการเขา

กระบี่ที่แฝงด้วยเขตวิถี ใครไม่อยากได้บ้างล่ะ!

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรยังพูดว่า "ไม่คม นายทุเรศจริงๆ พูดไม่เป็นแล้วเหรอ ฮ่าๆ นายมาทีหลัง ต่อไปต้องเรียกฉันว่าพี่เจดีย์เสวียนเก้ามังกร"

ออร่าของกระบี่หนักไม่คมเคร่งขรึม เห็นได้ชัดว่าไม่อยากสนใจเจดีย์เสวียนเก้ามังกร

ลู่ฝานพูดในใจว่า "ไอ้เก้า ไม่คมเก่งมากเหรอ"

อาจารย์เซินถูยิ้มแล้วพูดว่า "จะเล่นต่อเหรอ เดิมทีฉันเล่นหมากรุกครั้งนี้ เพราะต้องการให้นายได้สัมผัสวิถีของพลังที่แท้จริงว่าเป็นอย่างไร นายก็ได้สัมผัสแล้ว ดูเหมือนนายได้อะไรอยู่บ้าง ฉันว่าพอประมาณแล้ว นายคงยกตัวหมากขึ้นมาไม่ได้หรอก วันนี้พอแค่นี้......"

อาจารย์เซินถูยังไม่ทันพูดจบ ก็เห็นลู่ฝานหยิบตัวหมากขึ้นมาอย่างง่ายดาย

อาจารย์เซินถูอ้าปากค้าง "นี่เป็นไปได้ยังไง นายทำความเข้าใจวิถีด้านในนั้นแล้วเหรอ"

ลู่ฝานยิ้มบางๆ ไม่ได้ทำความเข้าใจได้หรอก แค่บนตัวเขามีออร่าของกระบี่หนักไม่คม วิถีที่อยู่ในตัวหมากพวกนี้ ไม่กล้าขัดขวางมันเท่านั้น

แค่พลังเล็กน้อยของหินผนึกกำลัง ลู่ฝานชินแล้ว

ลู่ฝานวางตัวหมากลงแล้วหัวเราะ "ตาของอาจารย์เซินถูแล้ว"