เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 347

ลู่ฝานพยักหน้า ลานบ้านใหญ่ขนาดนี้ ไม่ต่างจากคฤหาสน์ตระกูลลู่ของเขาสักเท่าไร

หวังหว่านพูดต่อ "คืนนี้ฉันกับเสี่ยวเหวินก็พักที่นี่ นายเป็นแขก มีเรื่องอะไรเรียกพวกเราได้"

ลู่ฝานยิ้มแล้วพูดว่า "งั้นรบกวนทั้งสองท่านด้วย โอเค ในเมื่อมาถึงแล้ว งั้นทั้งสองท่านตามสบายเลย ผมพักแค่คืนเดียวเท่านั้น ไม่มีเรื่องอะไรหรอก"

ลู่ฝานเดินไปด้านหลัง เดินเล่นสวนหลังบ้านสักเล็กน้อย จากนั้นหาห้องเพื่อพักผ่อน

หวังหว่านเห็นลู่ฝานปิดประตูลง ยิ้มแล้วพูดว่า "เสี่ยวเหวิน เธอว่าเขาเป็นคนเลวจริงเหรอ"

เสี่ยวเหวินพูดว่า "ไม่รู้สิ ศิษย์พี่หวังคืนนี้เราทดสอบเขาสักหน่อยไหม"

ศิษย์พี่หวังรีบส่ายหน้าพูดว่า "ห้ามเด็ดขาด เรารับคำสั่งจากอาจารย์ ให้ดูแลเขาคืนนี้ ห้ามรบกวนการพักผ่อนของเขา พอแล้ว เสี่ยวเหวินฉันจะไปบอกให้ในครัวเตรียมอาหาร เธอก็เดินเล่นตามสบายเถอะ"

เสี่ยวเหวินตอบรับ มองศิษย์พี่หวังจนลับสายตา

จากนั้นเสี่ยวเหวินมองห้องของลู่ฝาน มีประกายประหลาดในแววตา

ลู่ฝานเพิ่งเข้ามาในห้อง ก็ได้กลิ่นไม้จันทน์

หลังจากนั้น ลู่ฝานเห็นผู้หญิงสวมชุดคนใช้ กำลังเช็ดโต๊ะเก้าอี้อยู่

เมื่อเห็นลู่ฝานเข้ามา ผู้หญิงรีบหยุดการกระทำ แล้วพูดอย่างนอบน้อมว่า "นายท่าน"

ลู่ฝานรีบโบกมือไปมาแล้วพูดว่า "ไม่ต้องเรียกว่านายท่านหรอก ผมเป็นแค่นักเรียนคนหนึ่งในสถาบันสอนวิชาบู๊เท่านั้น"

ผู้หญิงพูดเบาๆ ว่า "แค่เป็นนักเรียนของสถาบันสอนวิชาบู๊ ก็เป็นนายท่านของพวกเราแล้ว คนใช้อย่างพวกเรา ล้วนรับใช้พวกนายท่าน"

ลู่ฝานหัวเราะเหอะๆ แล้วพูดว่า "คิดไม่ถึงว่านักเรียนคณะฟ้าร้อง ช่างสบายจริงๆ ออกมาฝึกฝน ยังมีพวกคนใช้คอยปรนนิบัติ"

ผู้หญิงพูดอย่างตกใจว่า "คณะอื่นไม่ได้เป็นแบบนี้เหรอ นายท่าน ฉันได้ยินว่าพวกนายท่านคณะกระบี่ คณะหยินหยาง ยิ่งหรูหรากว่านี้ เฟอร์นิเจอร์ข้างในหนึ่งชิ้นแพงมากเลยนะ"