เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 362

"สำนักจิ่วเซียว นายเป็นคนของสำนักจิ่วเซียว สวรรค์เมตตา ที่แท้สำนักจิ่วเซียวก็ยังไม่สิ้นผู้สืบทอด"

ชายแก่ตะโกนออกมาอย่างตื่นเต้น ถึงแม้เขาจะเป็นแค่ดวงไฟดวงหนึ่ง แต่ตอนนี้กลับตื่นเต้นและพยายามสั่นๆ

ลู่ฝานขมวดคิ้วเบาๆ เหมือนว่าเคยได้ยินคำว่าจิ่วเซียวที่ไหนมาก่อน

ทันใดนั้นเอง ลู่ฝานก็นึกออก แหวนที่อาจารย์หวูเฉินให้ไว้กับเขา ก็มีชื่อว่า จิ่วเซียว และตอนนั้นก็เหมือนจะพูดว่า เขาก็คือผู้สืบทอดสำนักจิ่วเซียว

ทั้งสำนักที่มีแค่2คน ลู่ฝานก็ไม่ได้สนใจอะไร แทบจะลืมชื่อไปแล้วด้วยซ้ำ

แต่ตอนนี้ ดูเหมือนจะแปลกๆ ทำไมผู้แข็งแกร่งที่ทิ้งวิชาสายฟ้าฟาดห้าธาตุไว้ถึงได้ตื่นเต้นกับคำว่า จิ่วเซียว ขนาดนี้

ชายแก่ยังคงอยู่ในความตื่นเต้น เดิมทีเขาจะกลับแสงสายฟ้าที่ปล่อยออกมากลับไปแล้ว

ถึงแม้ชายแก่จะเป็นดวงไฟ แต่ก็ยังพูดกับลู่ฝานอย่างนอบน้อมว่า "ฉันมีชื่อว่าเหลยเจิ้นเทียน สวัสดีผู้สืบทอดของสำนักจิ่วเซียว"

ลู่ฝานอ้าปาก ไม่เข้าใจว่านี่มันอะไรกันแน่

แต่ว่าดูจากท่าทางของชายแก่ เขาน่าจะไม่ถูกสายฟ้าฟาดใส่อีกแล้ว ไม่แน่ว่าอาจจะมีโอกาสเรียนแก่นแท้ของวิชาสายฟ้าฟาดห้าธาตุได้สำเร็จ

ลู่ฝานถามเบาๆ ว่า "ผู้อาวุโสไม่ต้องมากพิธีไปหรอกครับ ขอถามหน่อยว่า สำนักจิ่วเซียวคืออะไรกันแน่ เกี่ยวข้องอะไรกับสาขาสายฟ้าไหม"

ชายแก่ยิ้ม "เกี่ยวข้องกันมากเลยล่ะ มากจริงๆ แต่ขอถามหน่อยได้ไหม ตราจิ่วเซียวบนตัวของนายได้มาจากไหน ใครเป็นคนถ่ายทอดให้"

ลู่ฝานคิดๆ แล้วก็ตอบไปว่า "อาจารย์ของผมเป็นคนถ่ายทอดให้"