เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 42

เกิดเสียงกระแทกดังขึ้น เวทีหินโดนกระแทกจนเป็นรู เศษหินนับไม่ถ้วน กระจายไปทั่ว อยากใช้กำลังบีบให้จางเยว่หานออกไป

แต่เศษหินพวกนี้ ยังไม่ทันโดนตัวจางเยว่หาน กลับโดนพลังปราณต้านทานเอาไว้

พลังปราณของนักบู๊ ไม่เพียงแต่จะสามารถเพิ่มพลังได้ ยังสามารถป้องกันการโจมตีได้ด้วย

ใช้โอกาสนี้ กระบี่ยาวในมือจางเยว่หาน ส่งเสียงคำรามออกมาเบาๆ

วิชากระบี่มังกรเลื้อย!

เงาร่างกายไม่ขยับ กระบี่เหมือนมังกร เงากระบี่มากมายโจมตีมาทุกทิศทุกทาง แยกแยะไม่ได้ว่าอันไหนจริง อันไหนปลอม

ลู่ฝานอยู่ท่ามกลางกระบี่นับไม่ถ้วน โดนบีบให้ถอยไปด้านหลัง

จางเยว่หานเพิ่มพลังให้แข็งแกร่ง เห็นได้ว่าแสงกระบี่ มาพร้อมกับพลังปราณ กะพริบอย่างต่อเนื่อง

ทันใดนั้น ลู่ฝานตกอยู่ในสถานการณ์วิกฤต

ลู่เฮ่าหรานเห็นแล้วกลุ้มใจ แต่กลับทำอะไรไม่ได้

วิชากระบี่มังกรเลื้อย เป็นเคล็ดวิชาที่ถ่ายทอดจากสถาบันสอนวิชาบู๊ ไม่ต้องพูดถึงพลานุภาพเลย

แม้จางเยว่หานจะฝึกเพียงผิวเผิน บวกกับพลานุภาพของพลังปราณ ก็เพียงพอที่จะทำให้ลู่ฝานพ่ายแพ้ได้

เพราะแดนปราณในกับแดนฝึกร่างห่างกันเกินไปมาก กายทองไฟอาบชั้นรู้ความไม่สามารถชดเชยได้

ความพ่ายแพ้ของลู่ฝาน กำลังจะมาถึงแล้ว

แต่ขณะที่ทุกคนคิดว่าลู่ฝาน ไม่มีโอกาสอีกแล้ว คิดไม่ถึงว่าลู่ฝาน จะจับกระบี่ของจางเยว่หาน ท่ามกลางเงากระบี่เป็นหมื่นเป็นพัน

ฝ่ามือแดงก่ำ ทำให้ตัวกระบี่แดงไปทั้งอัน

แต่จางเยว่หานไม่ได้ปล่อยมือ พลังปราณสามารถกำจัดพลังความร้อนที่แผ่ออกจากตัวลู่ฝานได้

"ยอมแพ้เถอะลู่ฝาน ระยะห่างระหว่างฉันกับนาย เหมือนแม่น้ำใหญ่"

จางเยว่หานพูดอย่างเย็นชา คำพูดสองแง่สองง่าม

แต่ลู่ฝานกลับยิ้มบางๆ แล้วพูดว่า "ยังสู้ไม่จบเลย!"

พูดจบ ลู่ฝานใช้แรงอย่างโหดเหี้ยม ตอนนี้ฝ่ามือ มีเปลวไฟลุกขึ้นมา

จางเยว่หานอึ้งเล็กน้อย จะดึงกระบี่ยาวกลับมา พลังปราณไหลเข้าไปในตัวกระบี่ จะดีดมือลู่ฝานออก

แต่มือลู่ฝาน แข็งแกร่งเหมือนหิน ฝ่ามือเปลวไฟ ทำให้ตัวกระบี่ เริ่มเปลี่ยนรูปร่าง

จางเยว่หานเห็นว่าดึงกระบี่กลับมาไม่ได้แล้ว ก้าวไปข้างหน้า ใช้ชุดวิชาฝ่ามือและวิชาเท้ารวมกัน โจมตีไปบนตัวลู่ฝาน แต่ลู่ฝานไม่ถอยแม้แต่ก้าวเดียว รับการโจมตีของจางเยว่หานอยู่อย่างนั้น ถึงบนตัวจางเยว่หาน มีพลังปราณไหลเวียนอยู่ ก็ไม่สามารถทำให้เขาถอยหลังไปได้

ลู่ฝานพูดช้าๆ ว่า "พลังปราณของเธอ ช่างอ่อนแอสิ้นดี!"

พูดพลาง ลู่ฝานดึงหินบนคอออก

หินผนึกกำลังก้อนเล็ก หล่นลงบนพื้น กระแทกจนพื้นกลายเป็นหลุมลึก

จากนั้น กระแสลมบนตัวลู่ฝานพลุ่งพล่าน มีเปลวไฟลุกขึ้นมาบนตัว