เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 420

นักเรียนของคณะอื่นๆนั้น เมื่อมองเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น พวกเขาก็ด่าออกมาทันที

"ไร้ยางอาย ไร้ยางอายมากๆ ทั้งๆที่เป็นคณะหยินหยางที่ยิ่งใหญ่ แต่กลับทำเรื่องไร้ยางอายขนาดนี้ เหมือนฉีกหน้าด้านซ้ายเอามาแปะไว้ด้านขวา ด้านซ้ายไร้ยางอาย ส่วนด้านขวาหน้าด้านมากๆ"

"ยังสามารถประลองกันดีๆอีกเหรอ?คณะหยินหยางใช้วิธีสกปรกแบบนี้ ชนะแล้วก็ไม่ใช่ใช้พละกำลังของตนครับ"

"ใช่แล้ว เมื่อก่อนฉันยังคิดว่าเอี๋ยนชิงเป็นคนที่ร้ายกาจมากๆ ตอนนั้นฉันนับถือเขามากๆ แต่เมื่อเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้ เขาก็เป็นได้แค่พวกหน้าไหว้หลังหลอกเท่านั้น เพื่อให้ได้ชัยชนะมา เขากลับใช้วิธีสกปรกแบบนี้ได้"

"คณะหยินหยางตลกมากๆ เอี๋ยนชิงก็เป็นตัวตลกเช่นกัน พวกเราไม่อยากจะไปยุ่งเกี่ยวกับพวกเขาอีกแล้ว พวกเขาไม่คู่ควรที่จะเป็นนักบู๊ด้วยซ้ำ"

……

คำด่าดังขึ้นมาตลอดเวลา เสียงคำด่าดังไปทั่วสถาบันสอนวิชาบู๊

แม้แต่อาจารย์ทุกคนที่นั่งอยู่คณะหยินหยางที่อยู่ไกลออกไป แต่พวกเขาก็ได้ยินเสียงด่าพวกนี้ดังมาจากท้องฟ้า

เอี๋ยนชิงลุกขึ้นอีกครั้ง อาการบาดเจ็บบนร่างกายหายดีแล้วฟื้นฟูหกสิบเปอร์เซ็นต์

ในเวลานี้ ลู่ฝานพยายามป้อนโอสถเข้าไปในปากของศิษย์พี่ใหญ่

ศิษย์พี่ใหญ่กระอักเลือดสดออกมาและพูด:"ศิษย์น้องลู่ฝาน ศิษย์พี่ใหญ่ไม่เอาไหนเลย ฉันช่วยอะไรนายไม่ได้เลย ฉันได้ต่อสู้สักครั้ง แต่กลับโดนอีกฝ่ายโจมตีจนได้รับบาดเจ็บสาหัสขนาดนี้ เห้อ ฉันเป็นศิษย์พี่ใหญ่ที่ล้มเหลวมากๆ นายไม่ต้องสิ้นเปลืองโอสถเพื่อฉันอีกเลย"

ลู่ฝานพูด:"ไม่ต้องพูดแล้ว ศิษย์พี่ใหญ่ นายเป็นศิษย์พี่ใหญ่ของฉันหนึ่งวัน นายก็จะเป็นศิษย์พี่ใหญ่ของฉันตลอดไป ตอนนี้นายไปพักผ่อนฟื้นฟู่ก่อน เรื่องที่เหลือฉันจะเป็นคนจัดการเอง"

ศิษย์พี่ใหญ่จับชายเสื้อของลู่ฝานเอาไว้และพูด:"เขามีค่ายกลอยู่ในมือ นายทำอะไรเขาไม่ได้อยู่แล้ว"

ลู่ฝานพูดด้วยสายตาที่หนักแน่น:"ศิษย์พี่ใหญ่วางใจได้ ฉันมีวิธีจัดการมันได้อยู่แล้ว"

ขณะพูด ลู่ฝานผลักศิษย์พี่ใหญ่ไปข้างๆอย่างเบาๆ จากนั้นก็หันหน้ากลับไปมองเอี๋ยนชิง

ในร่างกายของเขา น้ำเสียงของเจดีย์เสวียนเก้ามังกรดังขึ้น:"เจ้านาย ค่ายกลอันนี้ไม่เลวเลย จะเก็บมันไหม?"