เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 436

กระอักเลือดสดพุ่งออกมาจากปาก เลือดสดของเมิงซันถูกพลังปราณทำให้กลายเป็นหอกยาว แทงทะลุเสื้อปราณของลู่สวินเข้าไป จนทะลุต้นขาของลู่สวิน

ลู่สวินหันตหลับไปซัดฝ่ามือใส่เหมาอีจนกระเด็นลอยออกไป จากนั้นก็ออกฝ่ามือ โจมตีใส่ตัวของเมิงซันไม่ยั้ง

แต่ตอนนี้ตัวเมิงซันมีแสงสีเลือดสว่าง แต่พลังปราณของลู่สวินกลับไม่อาจทำลายเกราะเลือดพวกนี้ได้

เมิงซันก็รวบพลังสร้างเป็นหอกเลือดออกมาอีกครั้ง แล้วก็แทงไปอย่างแรง ทันใดนั้น ต้นขาอีกข้างของลู่สวินก็ถูกแทงทะลุ

ลู่สวินกระอักเลือดออกมา พลังอ่อนลงไปอย่างรวดเร็ว

นี่ก็คือความแข็งแกร่งของวิชาโลหิตพิฆาต ถ้าโจมตีถูกตัวฝั่งตรงข้าม ก็จะทำให้ฝั่งตรงข้ามเสียพลังอย่างรวดเร็ว

แสงสว่างในตาของลู่สวิน มืดมิดลงไปอย่างรวดเร็วแล้ว เมิงซันส่งเสียงไม่พอใจ แล้วก็จับตัวของลู่สวินยกขึ้น

“หยุดเดี๋ยวนี้！”

เมิงซันตะโกน เสียงดังสนั่นราวกับสายฟ้าฟาด จนทุกคนต้องหยุดอาวุธในมือตนเองกันหมด

เอามือบีบคอของลู่สวิน เมิงซันพูดออกมาว่า “คนตระกูลลู่ ยังไม่หยุดต่อต้านอีก อย่าทำให้เสียเวลาฉัน วางอาวุธลงให้หมด พวกนายยังพอมีโอกาสรอด ไม่อย่างนั้น ฉันจะเริ่มฆ่าจากหมอนี่ไปทีละคน”

ลู่เฮ่าหราน ลู่หาวกับคนอื่นก็มองดูลู่สวินที่ถูกบีบหอ สายตาก็เต็มไปด้วยความสิ้นหวัง

ถ้าไม่มีลุงสวิน ยังจะมีใครที่สามารถต้านทานเมิงซันกับเหมาอีได้

ตระกูลลู่ไม่เหลือโอกาสให้พลิกกลับมาอีกครั้งแล้ว

โม่เทียนหัวเราะแล้วพูด “ถูกต้อง ยอมแพ้เสียตอนนี้ ฉันจะให้พวกนายรอดไปได้หลายๆ คน พอถึงตอนนั้นลู่ฝานกลับมา ฉันจะได้มีแต้มต่ออยู่ในมือ พวกนายดูสิว่า ใครจะยอมมาเป็นแต้มต่อให้ฉัน?”

โม่เทียนก็พูดไปตรงๆ อย่างไม่กลัว พวกลูกน้องของตระกูลโม่ที่เหลือก็หัวเราะกันขึ้นมา

เมิงซันออกแรงที่ฝ่ามือเล็กน้อย บีบคอลุงสวินจนหน้าแดงก่ำ ตัวกระตุกๆ

เพราะเรื่องบ้าๆ นี้ของตระกูลโม่ เขาเล่นเอาจนหมดความอดทน อีกอย่าง เขาก็ได้ทำผิดต่อความต้องการของซิงยวน ถ้าซิงยวนรู้เข้า พอเขากลับไปถึงสำนัก ต้องถูกลงโทษอีกแน่นอน