เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 437

“ลู่ฝาน คือลู่ฝาน พี่ลู่ฝานมาแล้ว！”

หานเฟิงที่ยืนอยู่ข้างๆ ลู่ฝานก็มองสภาพน่าอนาถโดยรอบ แล้วกัดฟันพูดว่า “ให้ตายเถอะ คนพวกนี้ลงมือไม่ไว้หน้าเลยนะเนี่ย！”

ลู่ฝานมองดูรอบๆ พอเห็นลู่หมิงที่บาดเจ็บเต็มไปทั้งตัว และเห็นลู่หาวเลือดนองเต็มตัว ลู่ฝานก็ชักกระบี่หนักออกมาโดยไม่พูดจาอะไรเลย สายตามองทะลุพวกเมิงซันไป มองเลยไปยังตัวของโม่เทียน

รังสีอาฆาตในดวงตา แทบจะพุ่งทะยานขึ้นฟ้า

โม่เทียนกับโม่หยุนเฟยถอยหลังไปหลายก้าว ไม่ได้เจอแค่ปีเดียว ลู่ฝานแค่ยืนอยู่ตรงนั้น ก็ทำให้พวกเขารู้สึกถึงพลังของสัตว์ร้ายที่น่ากลัว

เมิงซันพูดกับลู่ฝานด้วยสายตาเย็นชาว่า “นายก็คือลู่ฝานแห่งตระกูลลู่สินะ ฉันเคยได้ยินชื่อเสียงมาก่อน คิดไม่ถึงว่า นายจะกลับมาได้ทัน แต่ว่า นายกลับมาทันแล้วไง อาศัยแค่เด็กที่เพิ่งได้เข้าสถาบันสอนวิชาบู๊ คิดจะฝืนชะตาฟ้าหรือไง ฮ่าๆ ....ห้ะ！”

เมิงซันเพิ่งพูดจบ ตัวของลู่ฝานก็เคลื่นเข้ามาเหมือนผี มาปรากฏตัวตรงหน้าของเขา

สะบัดกระบี่หนักในมือ ลู่ฝานใช้กระบี่ฆ่าพิชิตฟ้าอย่างไม่เกรงใจ ตัวอักษรคำว่า ฆ่า เจ็ดตัวโจมตีใส่ตัวของเมิงซันจนเลือดสาดกระเซ็น

ยังไม่จบ ลู่ฝานกระโดดขึ้นอีกครั้ง ความเร็วของเขามันเร็วจนทำให้คนมองไม่ทัน

ไฟบนตัวลุกโชนขึ้น พลังฟ้าดินโดยรอบรวมเข้ามาอย่างรุนแรง กระบี่หนักในมือของลู่ฝานก็ถูกไฟปกคลุม ตัวกระบี่เหมือนขยายใหญ่เป็นสิบเท่า แล้วก็ฟันลงมาอย่างแรง

ลู่ฝานที่กำลังโมโห ตอนนี้ก็ไม่ได้สนใจว่าต้องปกปิดวิชาผู้ฝึกชี่อีกแล้ว

กระบวนท่านี้ ลู่ฝานใช้แรงทั้งหมด ไม่ใช่แค่กระบี่มังกรเพลิงคำราม ยังมีห้าธาตุกสิณไฟของผู้ฝึกชี่อีกด้วย

กระบี่นี้ฟันลงมา ไฟได้เผาผลาญจนเมิงซันดำเป็นถ่าน

เสียงโหยหวนร้องไม่หยุด เมิงซันยังคิดที่จะรวมพลังสร้างเสื้อปราณของตนเองขึ้นมา แต่น่าเสียดาย ลู่ฝานจะให้โอกาสนี้แก่เขาได้อย่างไรกัน

เขตวิถีปรากฏ วิชาสายฟ้าฟาดห้าธาตุ！

เขตวิถีของกระบี่หนักไร้คมกับวิชาสายฟ้าฟาดห้าธาตุซ้อนกันได้อย่างสมบูรณ์แบบ ฟันลงไปจนตัวของเมิงซันยุบลงไปใต้ดิน