เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 438

สรุปบท บทที่ 438: เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า

บทที่ 438 – ตอนที่ต้องอ่านของ เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า

ตอนนี้ของ เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า โดย โอหยางวิ่น ถือเป็นช่วงเวลาสำคัญของนิยายใช้ชีวิตทั้งเรื่อง ด้วยบทสนทนาทรงพลัง ความสัมพันธ์ของตัวละครที่พัฒนา และเหตุการณ์ที่เปลี่ยนโทนเรื่องอย่างสิ้นเชิง บทที่ 438 จะทำให้คุณอยากอ่านต่อทันที

คนที่เหลือ ก็อึ้งอยู่ที่เดิม ขยับอะไรไม่ได้

แม้แต่หานเฟิงก็คิดไม่ถึง ว่าลู่ฝานจะมีวิชานี้ด้วย

ค่ายกลนี้ ทำไมดูๆ ไปแล้วเหมือนกับค่ายกลของคณะหยินหยาง

“ให้ตายสิ ศิษย์น้องลู่ฝานคงจะได้เก็บเอาค่ายกลของคณะหยินหยางมาหรอกนะ ไอหย๋า สุดยอดจริงๆ !”

หานเฟิงบ่นพึมพำ

ส่วนลู่ฝานก็ค่อยๆ เดินไปยังตรงหน้าของเหมาอี

ลู่ฝานค่อยๆ เช็ดเลือดที่ติดใบหน้าออก รังสีอาฆาตในสายตาก็ตัดสินใจได้

เหมาอีตะโกนเสียงดังออกมาว่า “แกจะฆ่าฉันไม่ได้นะ ฉันเป็นคนของสำนักโลหิตพิฆาต ถ้าแกกล้าฆ่าคนของสำนักโลหิตพิฆาต ก็ระวังจะถูกฆ่าล้องโคตร”

ลู่ฝานพูดนิ่งๆ ว่า “สำนักโลหิตพิฆาต เป็นอะไรกัน!”

พูดจบ ลู่ฝานก็เอากระบี่ฟันไปยังลำคอของเหมาอี ถึงแม้กระบี่หนักไร้คมจะไม่คม แต่ด้วยพลังปราณของลู่ฝาน ก็สามารถตัดคอของเหมาอีไปได้

เป็นนักบู๊ ทำไมต้องอาศัยคมกระบี่ด้วย

ใช้กระบี่เป็นอาวุธ ใช้พลังปราณเป็นคมกระบี่ ถึงจะถูกต้อง

แค่ไม่กี่นาที ยอดฝีมือทั้งสองคนของสำนักโลหิตพิฆาตก็ถูกฆ่าตาย

ความร้ายกาจของลู่ฝาน ราวกับเป็นทหารเทพจากสวรรค์ กวาดล้างทุกสิ่งอย่าง

โม่เทียนกลืนน้ำลาย อยู่ดีๆ ก็หลุดตะโกนออกมาว่า “ลู่ฝาน พวกเราไม่ได้คิดจะเป็นศัตรูกับนาย นี่เป็นแค่การประลองปกติ เท่านั้น ลู่เทียนกังของพวกนายมาฆ่าคนของจวนผู้เฝ้าเมือง จึงหาเรื่องมาใส่ตัวแบบนี้ พวกเราถูกบีบบังคับ เป็นเรื่องจริง ลู่ฝานเชื่อพวกเราสิ”

โม่เทียนดิ้นรนจากความตาย เขาหวังว่าจะใช้ชื่อเสียงของจวนผู้เฝ้าเมืองมาขู่เฉินลู่ฝานได้ อย่างน้อยพวกเขาก็ยังเอาชีวิตรอดไปก่อนได้

ลู่ฝานยืนอยู่ที่เดิม แล้วก็เก็บค่ายกล พร้อมพูดนิ่งๆ ว่า “อย่างนั้นหรือ? ถ้างั้นก็คุกเข่าลงโทษฉัน!”

โม่เทียนได้ยินดังนั้นก็รีบพาลูกน้องคุกเข่าลงทันที มีเพียงโม่หยุนเฟยที่ยืนอยู่ตรงนั้น กัดฟันไม่ยอมขยับตัว โม่เทียนตะโกนไปว่า “โม่หยุนเฟย นายทำอะไร รีบคุกเข่าลงเดี๋ยวนี้! ฉันต้องขอโทษด้วยลู่ฝาน ขอโทษด้วย ตระกูลโม่ของเราไม่เอาไหน นายมีความเมตตา คิดเสียว่าพวกเราเป็นเพียงแค่ผายลม ปล่อยพวกเราไปเถอะ!”

ลู่ฝานพูดนิ่งๆ ว่า “เหลือไว้หนึ่งคน!”

เพราะคำพูดนี้ เจ้าดำก็เลยไม่ได้พ่นเปลวไฟดำใส่เขาจนตาย

ลู่ฝานก็หันหลังเดินไปทางลู่หาว

ลู่หาวมองลู่ฝาน แล้วก็เก็บสีหน้าที่ตื่นตกใจกลับไป

“ลู่ฝาน นายทำได้ดีมาก ดีมาก”

ผลยิ้มที่ดูไม่จืดออกมา แล้วลู่หาวก็ล้มลงพื้น

ลู่ฝานพยุงเขาไว้ได้ ในใจก็ตะโกนว่า “ไอ้เก้า มาช่วยคน!”

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรก็รีบปล่อยพลังออกมา แล้วเริ่มช่วยเหลือคน

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า