เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 444

อักษร หาน ตัวนี้ก็แปลก เหมือนกับสิ่งมีชีวิตกลุ่มหนึ่ง เปลี่ยนรูปร่างไปไม่หยุด แต่พอจ้องมองดู กลับไม่มีการเคลื่อนไหวเปลี่ยนแปลงอะไร น่าแปลกมากเลย

โจวเจิ้นโส่วก็สีหน้าเปลี่ยนทันที เขาเข้าใจความหมายแฝงของอักษร หาน ตัวนี้

“ตระกูลหาน ท่านเป็นคนตระกูลหานงั้นหรือ......ให้ตายเถอะ ผมมีตาหาไร้แวว คุณชายตระกูลหานมาที่นี่ ไม่ได้ไปต้อนรับ ต้องขออภัยด้วยจริงๆ ครับ ขออภัย！”

โจวเจิ้นโส่วเก็บป้ายนั้นขึ้นมาอย่างเคารพ สองมือยกป้ายไว้ แล้วเดินมาตรงหน้าหานเฟิง แล้วยื่นป้ายคืนให้กับหานเฟิง

หานเฟิงเก็บป้ายกลับมา แล้วพูดว่า “ไอ้พวกโง่มีตาแต่ไร้แวว ดูก็รู้ว่าตำแหน่งนี้สืบทอดมาอีกที ศิษย์น้องของฉันไม่ใช่คนที่นายจะมาหาเรื่องด้วยได้ นายไปสืบดูแล้วกัน ชื่อของลู่ฝานแห่งคณะหนึ่งเดียว ตอนนี้มีชื่อเสียงโด่งดังไปทั้งเขตตงหวาแล้ว เป็นศิษย์เอกของสถาบันสอนวิชาบู๊ หลังจากออกมา จ่ายเงินเพียงเล็กน้อย ก็สามารถซื้อตำแหน่งสารวัตรได้แล้ว แต่นายกลับกล้ามาหาเรื่องเขา ฉันไม่รู้จริงๆ ว่าในหัวของนายมีแต่ขี้หรือไง ให้ตายเถอะ”

หานเฟิงด่าไปเหมือนด่าลูก น้ำลายกระเด็นเต็มหน้าของโจวเจิ้นโส่วไปหมด

แต่โจวเจิ้นโส่วก็ยังยืนอย่างเคารพอยู่ตรงนั้น ไม่กล้าขยับตัว

ช่วยไม่ได้ คำว่า ตระกูลหาน คำนี้ มันมีความหมายยิ่งใหญ่เลย แต่จากนั้น คำที่หานเฟิงพูดออกมา ก็ทำให้ใจของโจวเจิ้นโส่วกระตุกอีกครั้ง ศิษย์เอกของสถาบันสอนวิชาบู๊ ให้ตายเถอะ เป็นไปไม่ได้หรอกมั้ง ลู่ฝานเพิ่งได้เข้าไปในสถาบันสอนวิชาบู๊ไม่นานไม่ใช่หรือไง?

ลู่เฮ่าหราน กับลู่หมิงล้วนใช้สายตาแปลกใจมองไปยังลู่ฝาน

ลู่หมิงพอรู้ว่าลู่ฝานเป็นคนนำพาคณะหนึ่งเดียวรุ่งเรืองขึ้นจริง แต่ว่าลู่ฝานจะเอาชนะคณะหยินหยางได้จริงๆ หรือ?

พระเจ้า ลู่ฝานสร้างความมหัศจรรย์ในรอบร้อยปีเลยนะเนี่ย? ที่เขากลับมาครั้งนี้ สิ่งที่เขาพลาดไปเท่าไหร่แล้ว

ลู่ฝานลูบจมูกตนเอง ศิษย์พี่หานเฟิงพูดเสียจนเขาทำตัวไม่ถูกแล้ว